Δεν χρειάζεται να βυθιστούμε στα λεξικά για να καταλάβουμε ότι αρκετοί από τους όρους που εξαπολύονται σε κάθε διαμάχη δίκην αναθέματος ή συντριπτικού επιχειρήματος, χρησιμοποιούνται χωρίς να έχει σχέση το περίβλημά τους με το πραγματικό τους βάρος. Ο όρος «κίνημα» αίφνης έχει υποστεί τόση ζημιά από την κατάχρηση ώστε δύσκολα θα περνούσε στις εξετάσεις σε κάποιο γλωσσικό ΚΤΕΟ. Μέχρι χθες-προχθές ήταν ένας τίτλος συμπυκνωμένου γοήτρου που τον ονειρευόταν η οίηση κάθε φιλόδοξου πολιτικού, με το ίδιο πάθος που ονειρεύεται καρβέλια όποιος πεινάει. Μόνιμη η ουρά μπροστά στην κολυμπήθρα της υπερβολής, για να βαφτίσει «κίνημα» την παρέα ή την εγωπάθειά του κάθε επίδοξος ανατροπέας του πολιτικού σκηνικού.
Με το Διαδίκτυο, τα βαφτίσια αυτά αποδείχτηκαν πολύ πιο εύκολα, βρήκαν δε θαυμαστές και χρήστες και έξω από την παραδοσιακά πολιτική (ή απλώς πολιτικολογούσα) περιοχή. Με λίγα λάικ παραπάνω, παίρνει φωτιά το μυαλό, πανέτοιμο ούτως ή άλλως. Εξισώνει λοιπόν τις ψευδαισθήσεις του με το όντως υπάρχον, φαντάζεται μιλιούνια αποφασισμένων να το ακολουθούν και εισάγει στην αγορά δέκα κινήματα ημερησίως. Και ας πρόκειται για στάσιμες μοναξιές ή για βαλτωμένες ολιγομελείς ομάδες. Διευρύνεται έτσι το χάσμα ανάμεσα στα ονόματα και τα πράγματα και επιδεινώνεται το πρόβλημα ορολογίας που μας ταλαιπωρεί. Το πρόβλημα της ακρίβειας, της καθαρότητας και της αυτογνωσίας δηλαδή, που υποχώρησαν, μια και τη θέση τους διεκδικούν με βουλιμική επιθετικότητα η ματαιοδοξία και η υποκρισία.
Δεν είναι, βέβαια, φιλολογικό ή λεξικογραφικό ζήτημα το ποια κίνηση, διαδικτυακή ή μη, θα καταξιωθεί αποκαλούμενη κίνημα και ποια θα υποβαθμιστεί. Αλλωστε το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού είναι καθολικό και αναπαλλοτρίωτο. Δεν μπορεί να το στερήσει κανείς από κανέναν, ακόμα κι αν κάποιος προκαλεί τη χλεύη, αυτοπροσδιοριζόμενος λ.χ. σαν ακομμάτιστος παρότι κομματικό στέλεχος ή πολέμιος του συνδικαλισμού παρότι συνδικαλιστής μέχρι πρότινος. Παρεμπιπτόντως, από πότε αποφασίσαμε ότι τα κόμματα και τα συνδικάτα είναι εκ προοιμίου και συλλήβδην φύρα και φθορά για τη δημοκρατία, άρα αποσκορακιστέα; Και πού ακριβώς εκβάλλει αυτός ο λαϊκιστικότατος, ψευδεπίγραφος αντιλαϊκισμός; Να ξανασυζητήσουμε λοιπόν, προς πιθανή αποκατάσταση της τιμής των λέξεων και των εννοιών, τι στ’ αλήθεια σημαίνει ακομμάτιστος, κυρίως δε αν πρόκειται οπωσδήποτε για τίτλο τιμής ή παράσημο. Αντίθετα, περιττεύει κάθε συζήτηση για το πόσο κατάφωρα αστόχησε η κυβερνητική εκπρόσωπος, αποκαλώντας, απαράδεκτα, «εχθρική ενέργεια προς τη χώρα» τη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε» στο Σύνταγμα. Στη Γαλλία δεν έπαψαν να διαδηλώνουν εν μέσω Γιούρο, και να κλείνουν και τον προσοδοφόρα εμβληματικό Πύργο του Αϊφελ. Και δεν τους αναθεμάτισαν σαν εχθρούς της πατρίδας τους. Δεν εχθρεύεσαι τη χώρα σου όταν πραγματώνεις τα δικαιώματα που κατοχυρώνει η δημοκρατία της.