Δεν είναι μόνο ένας φανατισμός τόσο ισχυρός όσο τα ανθρώπινα ένστικτα, τόσο βαθιά ποντισμένος όσο οι προκαταλήψεις, δεν είναι μόνο το –αίφνης– ασάλευτο δόγμα, οι άκαμπτες βεβαιότητες, είναι επιπλέον το γκρέμισμα του «συνόρου» των κοινών κανόνων και της κοινής λογικής, η «ανακάλυψη» ότι αν το αποφασίσεις, δεν υπάρχουν δεσμά, είσαι ελεύθερος, δεν υπάρχουν όρια, όλα εξαρτώνται από εσένα, και μπορείς να εμπνευστείς και να εκτελέσεις οποιαδήποτε φριχτή πράξη…
Μοναχικοί λύκοι. Απαρατήρητοι ώς την ώρα που εφορμούν με απλά μέσα, μαχαίρια, μπαλτάδες, φορτηγά και δύσκολο να εντοπισθούν και να εμποδιστούν, όπως σημείωνε η Εuropol στην προχθεσινή της έκθεση για την τρομοκρατία, αποτελούν τον διογκούμενο σημερινό εφιάλτη. Ενας άνθρωπος που μπορεί να μην ήταν φανατικός μουσουλμάνος, που γεννήθηκε και ανατράφηκε στην Ευρώπη, που ήταν ήσυχο παιδί της διπλανής πόρτας ή έξαλλο νιάτο, ράπερ, χρήστης ναρκωτικών και αίφνης «ριζοσπαστικοποιήθηκε» και εντάχθηκε ιδεολογικά στις τάξεις του ISIS, με ένα φορτηγό μπορεί να βυθίσει στον τρόμο ολόκληρη χώρα. Την ευθύνη για τις επιθέσεις σε Ορλάντο (γκέι μπαρ) των ΗΠΑ, Μανιανβίλ (νεκροί, αστυνομικός και η γυναίκα του), Νίκαια (84 νεκροί), Βίρτσμπουργκ της Γερμανίας (επίθεση με μπαλτά σε επιβάτες τρένου) ανέλαβε το ISIS, όμως «καμιά από τις επιθέσεις αυτές δεν φαίνεται να είχε προετοιμαστεί». Μοναχικός λύκος ήταν ο Μοχάμεντ Μεράχ (7 νεκροί στην Τουλούζη το 2012), οι αδελφοί Τσαρνάεφ (3 νεκροί, 250 τραυματίες στον Μαραθώνιο της Βοστώνης το 2013), οι δύο που αποκεφάλισαν τον Βρετανό στρατιώτη το 2013 στο Λονδίνο, ο Μεχντί Νεμούς (4 νεκροί στο Εβραϊκό Μουσείο Βρυξελλών, Μάιος 2014), ο Μάικλ Ζεχάφ Μπιμπό (νεκρός στρατιώτης στο Κοινοβούλιο της Οτάβα, Οκτώβριος 2014), ο Μαν Χαρόν Μονίς (δύο νεκροί, ομηρία σε καφέ του Σίδνεϋ, Δεκέμβριος 2014).
«Είναι μια ιδέα εύκολη και απλή, κάθε μουσουλμάνος που ζει σε χώρα απίστων μπορεί να το κάνει» είναι η συνήθης προτροπή –μέσω Διαδικτύου– των εξτρεμιστικών οργανώσεων, που θεωρούν τους μοναχικούς λύκους άμεσα αποτελεσματικούς, καθώς χτυπούν μέσα στις εφησυχασμένες αυλές της Δύσης.
Ωστόσο, οι μοναχικοί λύκοι δεν εκκολάπτονται μόνο μέσα στο πλαίσιο του ισλαμικού φονταμενταλισμού – ας θυμηθούμε π.χ. τους Γκολντστάιν στη Χεβρώνα (1994), Μακ Βέι στην Οκλαχόμα (1995), Καζίνσκι (ο Unabomber, 1996), Μπρέιβικ σε Οσλο και Ουτόγια (2011), Ρουφ στη Ν. Καρολίνα (Ιούνιος 2015), Ντίαρ στο Κολοράντο (Νοέμβριος 2015). Στις ΗΠΑ, από την 11η Σεπτεμβρίου 2001 έχουν καταγραφεί 65 επιθέσεις από ακροδεξιούς και 24 από μουσουλμάνους εξτρεμιστές, ενώ από το 2007 σημειώνεται δραματική αύξηση των μοναχικών λύκων και οι εξηγήσεις περί αναζήτησης ταυτότητας ή κατάθλιψης δεν μοιάζουν να αρκούν. Η ιδεολογία έχει αποδειχθεί ότι παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Η πεποίθηση ότι εμπρός τους υπάρχουν μόνο προς εξόντωση εχθροί. Και δεν υφίστανται «αλυσίδες», μόνο μια «πίστη» αγκυροβολημένη στο αλάνθαστο και η φρικιαστική απεραντοσύνη του δυνατού…