Η ρητορική μίσους. Φαινόμενο διόλου σπάνιο, διαχρονικά, για τούτη τη χώρα, για τα μέλη της κοινωνίας των κατοίκων της. Προ κρίσης, ίσως να ήταν λιγότερο «ηχηρή», να μην της δίναμε και τόση σημασία, καθώς με επάρκεια χρημάτων στην τσέπη, με άλλα επιλέγαμε να ασχολούμαστε.
Την τελευταία περίοδο η εμφάνιση αυτού του φαινομένου, η έκφραση αυτής της απεχθούς ρητορικής, φαίνεται να γενικεύεται. Σε όλα τα επίπεδα, σε κάθε ευκαιρία κάνει την εμφάνισή της. Και ένας από τους λόγους που μοιάζει, πλέον, πιο αισθητή σε ολοένα και περισσότερους, είναι πως συνοδεύεται συχνά και με πράξεις βίας. Το ελληνικό «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε;» έχει μάλλον μετεξελιχθεί στο «Θα σου δείξω εγώ, ρε». Πρόσφυγες, μετανάστες, ομοφυλόφιλοι υπήρξαν οι πρώτοι στόχοι. Μετά, σχετικά γρήγορα, ήρθε και η εξόντωση (ηθική ή και –δυστυχώς– φυσική) προσώπων των οποίων η ένδειξη του δελτίου ταυτότητας δίπλα στον όρο «Ιθαγένεια» είναι ίδια με εκείνη του θύτη: ιδεολογικοί, θρησκευτικοί ή άλλοι λόγοι είναι σε αυτές τις περιπτώσεις οι αφορμές.
Ηταν, λοιπόν, περίπου «φυσιολογικό» η απεχθής αυτή κατάσταση μέσω της ψήφου να μεταφερθεί και στο Κοινοβούλιο. Η παρουσία συγκεκριμένου κομματικού σχηματισμού, στελέχη του οποίου είτε «φωτογραφικά» είτε με δηλώσεις τους έχουν συνδεθεί με αγκυλωτούς σταυρούς, σύμβολα της χούντας, μνήμη δικτάτορα Μεταξά και μισαλλόδοξες συμπεριφορές, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική, συχνά καταγραφόμενη, έκφραση της εν λόγω κατάστασης. Το αρνητικό ενδιαφέρον της εξέλιξης από την κοινωνία στη Βουλή έγκειται στο ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά προβάλλεται, πλέον, σε «εθνικό δίκτυο» και συνιστά στοιχείο της εικόνας της Ελλάδας στο εξωτερικό: ως κομμάτι της εθνικής αντιπροσωπείας ήταν, είναι και θα είναι αναπόφευκτο να συμβαίνει. Αν αυτό, όμως, προκαλεί μία φορά απογοήτευση (ή και προβληματισμό), το γεγονός ότι το λοιπό πολιτικό προσωπικό είτε ανέχεται, είτε με τον τρόπο και τη στάση του σε ορισμένες προκλητικά απαράδεκτες περιπτώσεις ενθαρρύνει την απεχθή συμπεριφορά, είναι απροσμέτρητα περισσότερο ανησυχητικό. Το εκκολαπτήριο πρέπει να προκαλεί δικαιολογημένα ανησυχία. Οχι η εκκόλαψη των αβγών.