Οσοι ευφάνταστα φοβικοί βλέπουν παντού τον «Αριθμό του Θηρίου», θα τον διέκριναν σίγουρα και στα ποσά που κατέβαλαν ως πρώτη δόση οι δύο από τους πλειοδότες της δημοπρασίας για τις τηλεοπτικές άδειες, τους υπερθεματιστές όπως μάθαμε να τους αποκαλούμε, με κάποιο στόμφο, αφότου η επίσημη γλώσσα εμφύτευσε στην κοινή ομιλία μια λέξη οικεία σε δημοπρατήρια και συμβολαιογραφεία. Η εταιρεία «Ειδήσεις Ντοτ Κομ», λοιπόν, κατέβαλε το ποσό των 14.533.333,3 ευρώ, η δε «Αλτερ Εγκο» πρόσθεσε τα δικά της 24.633.333 ευρώ. Ιδού το Θηρίο: 333 + 333 = 666, εις διπλούν δηλαδή σε κάθε ποσό· ή 333 επί 2, ίσον και πάλι με 666. Λεγεώνα…
Για να επιβεβαιωθεί το ρηθέν ότι ζούμε σε καιρούς Αποκάλυψης, ας συνεκτιμηθεί ότι και η συμφερόντων Καλογρίτσα εταιρεία θα πλήρωνε 17.533.333 ευρώ (να το πάλι το μισό Θηρίο, αριθμητικώς εξεικονισμένο), αν βέβαια τα διέθετε. Δεν τα είχε όμως, όπως εκ των υστέρων ανακάλυψε. Αποσύρθηκε ως εκ τούτου από τον διαγωνισμό, ενισχύοντας πάντως, θέλοντας και μη, τα κρατικά ταμεία με τα 3.000.000 της εγγυητικής της επιστολής. Με αυτό το ποσό, θα έλεγε ένας κακεντρεχής, ο εν λόγω επιχειρηματίας θα μπορούσε να προπληρώσει για την επόμενη δεκαετία τους εργαζομένους άλλων εταιρειών του, οι οποίοι εμφανίζονται τις τελευταίες μέρες στα κανάλια με το εύλογο παράπονο του ανθρώπου που έχει μήνες να δει να του καταβάλλονται τα δεδουλευμένα του. Κι αν έτερος κακεντρεχής έσπευδε να προσθέσει ότι τους προσφέρουν χρόνο και δημοσιότητα ακόμα και κανάλια με δυσδιάκριτο μέχρι χθες ενδιαφέρον για τις ανάγκες και τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων, μάλλον θα του δινόταν η απάντηση πως αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.
Ναι, αλλά ποιο Θηρίο κρύβεται πίσω από τον επίμονα εμφανιζόμενο αριθμό; Δεν είναι μία η λύση του γρίφου. Θηρίο πίστεψε πως είναι η κυβέρνηση. Και μάλιστα όχι θεριό ανήμερο αλλά εξημερωτικό, ικανό να επιβληθεί διά της παρουσίας του και μόνο. Να επιβάλει δηλαδή κάποια τάξη στο αναρχούμενο Πεδίο των Κεραιών, με πολύχρονη καθυστέρηση, αποκαλυπτική των δυνάμεων αλλά και των επιθυμιών της ελληνικής πολιτείας. Λεονταρισμός; Ας πούμε αυταρέσκεια και υπερβολική αυτοπεποίθηση, κάτι σαν την καβαφική «υπεροψία και μέθη» μεταφρασμένη στην κοινή. Πράγματα δηλαδή που συνήθως δεν σε στρώνουν κάτω να δουλέψεις, ώστε και προσεκτικά να διαβάσεις τον χάρτη των εμπλεκόμενων οικονομικών, πολιτικών και κομματικών συμφερόντων (αυτά είναι τελικά τα θηριώδη) και ό,τι σχεδιάσεις να μην έχει κενά, να μη σε εκθέτει, να μην επιδέχεται παρερμηνείες ή παρασπονδίες.
Κι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ κρύβεται τώρα πίσω από το απατηλό «ουκ οίδα τον άνθρωπον», αρκετοί απ’ όσους δηλώνουν υπέρμαχοι της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης σπεύδουν να αποφανθούν αντ’ αυτής, κηρύσσοντας τον διαγωνισμό και νομικά έκπτωτο. Αδιαφορούν για το ΣτΕ, θέλουν όμως να γίνει πιστευτός ο καημός τους που δεν υπάρχει ΕΣΡ. Μονά – ζυγά δικά τους.