«Νίκη των ευρωπαϊκών αξιών και της ελληνικής Δικαιοσύνης» χαρακτηρίστηκε από νομικούς και πολιτικούς η αμετάκλητη απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδοθούν οι οκτώ Τούρκοι αξιωματικοί που έχουν ζητήσει άσυλο στη χώρα μας. Ο χαρακτηρισμός ακούγεται σωστός. Μολαταύτα, η αναφορά στις ευρωπαϊκές αξίες και στον θρίαμβό τους μπορεί να προκαλέσει και δεύτερες σκέψεις, μελαγχολικότερες. Οι Ελληνες αρεοπαγίτες, όσο κι αν δεν είναι απίθανο να άκουσαν και τα αισθήματά τους (και εννοώ τα δημοκρατικά τους αισθήματα, όχι κάποια εθνικιστικού περιεχομένου), είναι σαφές ότι υπάκουσαν σε όσα ορίζει η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, και γενικότερα το Διεθνές Δίκαιο. Το μοναδικό Αυτονόητό τους, με κεφαλαίο άλφα, το απαρτίζουν ελάχιστες λέξεις, καθαρότατες: η έκδοση αλλοδαπού απαγορεύεται όταν εικάζεται ότι θα υποβληθεί σε μεταχείριση απάδουσα προς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα δε ανθρώπινα δικαιώματά του θα αντιμετωπιστούν διά καγχασμών, πιθανότατα δε και διά ροπάλων, βασανιστηρίων κτλ.
Το ίδιο Αυτονόητο ισχύει, πρέπει να ισχύει, σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, υπερήφανες άλλωστε για τη λατρεία τους προς το Δίκαιο και για την αλληλεγγύη τους απέναντι σε ανθρώπους που απειλείται η ελευθερία τους, το ίδιο το δικαίωμά τους στη ζωή. Αλλά θα δείχναμε υπερβολική ή, μάλλον, ανεπίτρεπτη επιείκεια εάν δεχόμασταν ότι ισχύει παντού, πάντα και χωρίς εκπτώσεις. Η ευκολία με την οποία η Ευρωπαϊκή Ενωση αναγνώρισε σαν ασφαλή χώρα την Τουρκία, μόνο και μόνο επειδή έτσι τής υπαγόρευσαν οι αντιπροσφυγικές της σκοπιμότητες, ένα δείχνει: ότι το Αυτονόητο ηττάται συχνά και περιφρονείται από τους πιστούς μιας κυνικής εκδοχής της θεωρίας της σχετικότητας· της σχετικοποίησης δηλαδή αξιών και αρχών ανάλογα με τα συγκυριακά συμφέροντα, εθνικά ή ευρωπαϊκά. Ετσι όμως σχετικοποιείται και η τιμή της ζωής των εν κινδύνω προσφύγων.
Την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου την έχει υπογράψει και η Τουρκία, που τώρα απειλεί και εκβιάζει. Βλέπουμε, άλλωστε, πόσο τη σέβεται. Μαζί μας το βλέπουν οι χιλιάδες που κρατούνται δίχως δίκη, οι δεκάδες χιλιάδες που διώχτηκαν από τη δουλειά τους, εφημερίδες, σχολεία, δικαστήρια, χωρίς πολλές εξηγήσεις, κάμποσα εκατομμύρια Κούρδοι κ.ο.κ. Και οι οκτώ αξιωματικοί.