Είδηση πρώτη: Ερωτηθείς για τη δήλωση του Κυριάκου Μητσοτάκη ότι δεν θα υπάρχουν μέλη της οικογένειάς του στα νεοδημοκρατικά ψηφοδέλτια, ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, αναπληρωτής εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ., υποστήριξε την ανάγκη αποστρατείας της προηγούμενης γενιάς των «γαλάζιων» στελεχών. Απαντώντας στα λεγόμενα του αναπληρωτή της, η Μαρία Σπυράκη, εκπρόσωπος Τύπου της Ν.Δ., δήλωσε πως «οι απόψεις που εκφράζει ο κ. Κυρανάκης είναι προσωπικές». Πολύ σωστά. Την ώρα άλλωστε των δηλώσεων του Κυρανάκη, επί του προσώπου του είχε αναφανεί γραφή μυστική –ένα «Μ.Ε.»–, την οποία και ερμήνευσε η κ. Σπυράκη, σαν νέος προφήτης Δανιήλ: Μ.Ε. = Μιλάω Εγώ. Αμέσως έπειτα, όταν το ενδιαφέρον στράφηκε σε άλλα θέματα, επί του προσώπου του διχασμένου κ. Κυρανάκη εφάνη η γραφή «ΜΩΑΕ», τουτέστιν: Μιλάω Ως Αναπληρωτής Εκπρόσωπος. Και μόνο οι εθελοτυφλούντες δεν την είδαν.
Είδηση δεύτερη: Ενοχληθείς από τις φήμες που τον ήθελαν διεκδικητή της δημαρχίας της Αθήνας, ο Σταύρος Θεοδωράκης τουιτάρισε το εξής: «Συγκρατηθείτε παιδιά. Ούτε έχω σκεφθεί, ούτε βέβαια έχω συζητήσει με κανέναν το ενδεχόμενο να διεκδικήσω οποιαδήποτε Δημαρχία. Εχω πολλά ακόμα να κάνω στο Ποτάμι. Και μόλις χθες δημιουργήσαμε ένα καινούργιο Κίνημα». Πολύ σωστά. Είναι άλλωστε απλούστατο πράγμα τελικά να δημιουργήσεις Κίνημα: Αν χρησιμοποιήσεις τη μέθοδο «είπε και εγένετο», που θεωρητικά ανήκει αποκλειστικά στον Θεό, και εμπιστευτείς τη θαυματουργική σου ικανότητα, ο κοσμογονικός λόγος του παρασέρνει κάθε εμπόδιο. Ακριβώς όπως το Ποτάμι, άλλο δημιούργημά σου, παρέσυρε τις διαβεβαιώσεις του ότι εσύ ξέκοψες πια από το παλιό και τους συντηρητές του.
Είδηση τρίτη: Οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ, ενοχλημένοι από τα μαθήματα ρεαλισμού που έδωσε ο πρόεδρός τους Αλέξης Τσίπρας στον Μάρτιν Σουλτς, διεμήνυσαν προς την ηγεσία τη διαφωνία τους με την προοπτική συγκρότησης μεγάλου συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία. Η εξήγησή τους απλή: «Η συμμετοχή του SPD σε νέα κυβέρνηση Μέρκελ θα ανασχέσει την τάση απομάκρυνσης της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και δεν θα συμβάλει στην επιδίωξη της Αριστεράς για ρήγματα στο δόγμα της λιτότητας». Πολύ σωστά. Δεν βλέπουμε όλοι πόσα ρήγματα στη λιτότητα προξενεί η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (και των «53», βεβαίως) με τους ΑΝΕΛ, αλλά και πόσο εξαριστερίζει τη –ριζοσπαστική μάλιστα– Αριστερά η σύμπραξη με τον κ. Καμμένο;