ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΟΣ ΠΕΡΙ ΚΑΡΥΩΤΑΚΙΣΜΟΥ: (Από άρθρο με τίτλο «Ποιητική ένδεια».) « […] Μια παραφυάδα του Υπερρεαλισμού είναι η λεγομένη καθαρά ποίησις, που […] στην ουσία δεν υπάρχει ως τάσις, ούτε ως μορφή, αλλά ως δειλία απέναντι των συγκεκριμένων γεγονότων που υψώνει κυρίαρχα η ζωή. […] Λείπει δηλαδή η ικανότης και το προτέρημα της κοινωνικοποιήσεως του αισθήματος […]. Παράλληλος προς το ρεύμα της καθαράς ποιήσεως, εχώρησε η τάσις της διαιωνίσεως του ρομαντικού πανικού, που επεκράτησε στα φιλολογικά μας χρονικά ν’ αποκαλείται καρυωτακισμός από τον ποιητή που έδωσε με αναγλυφικότητα την ψυχολογία μιας ολόκληρης εποχής – της πρώτης μεταπολεμικής δεκαετίας. Ομως δεν καταδικάζω αυτήν την τάση. Εχει παρ’ όλην την ρομαντικήν της φυγήν από την πραγματικότητα μερικές ορμητικές επαφές με την κοινωνική ρεαλιστικήν αλήθειαν – και είναι αυτός ο κύριος λόγος που ο καρυωτακισμός συνεκίνησε, στρατολογεί οπαδούς, θύματα και επιζή ακόμη στις μέρες μας. […].»
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΣΕΦΕΡΗ: (Υστερόγραφο του Χουρμούζιου:) «Στα “Νέα Γράμματα” διάβασα μια δεύτερη επιστολή του κ. Λάμπη Παπαβασίλη σχετική με τη σκοτεινότητα της κριτικής και με τις πνευματικές του ικανότητες να αντιλαμβάνεται και ν’ αφομοιώνη ωρισμένα νοήματα. Μια φιλική συμβουλή στον κ. Λάμπην Παπαβασίλην: Να μη διαβάση τα παραπάνω. Δεν είναι γι’ αυτόν.» [Σημ. «Φ»: Το «Λάμπης Παπαβασίλης» ήταν ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφέρη, με το οποίο απάντησε στον Αιμίλιο Χουρμούζιο.]