Προχωράμε σε βελτιώσεις ή βουλιάζουμε στην παλιά αστασία; Κάνουμε βήματα προόδου ή υπαναχωρούμε στην υγεία, στην παιδεία, στη Δικαιοσύνη, στο Δημόσιο, στις επενδύσεις; Αλλάζουμε γενική εικόνα ή τη συρρικνώνουμε στις διαστάσεις ενός κόσμου που καταρρέει; Επιστρέφουμε στην κανονικότητα ή βαδίζουμε προς μια νέα χρεοκοπία;
Η αντιμνημονιακή ρητορική από πολιτικούς που εφαρμόζουν μνημόνια και παράλληλα δηλώνουν πως θέλουν να αποτρέψουν τα επαχθή μέτρα έχει παγιώσει την πολιτική εξαπάτηση με τη μορφή της διπλής ανάγνωσης της πραγματικότητας, της παρερμηνείας των γεγονότων, σε πλήθος ζητημάτων, των συντάξεων, του προσφυγικού, της υπερφορολόγησης (εμφανίζεται ως μονόδρομος το αδιάπτωτο άρμεγμα και κούρεμα των «προβάτων»), του Μακεδονικού… Συνάρτηση των πάντων με τις συνθήκες παραμονής στην εξουσία. Ενίσχυση της αρχιτεκτονικής των ειδώλων πάνω στην οποία βασίζεται η μακροημέρευση όσων επιδιώκουν τη διατήρηση της υπάρχουσας νοοτροπίας και τάξης πραγμάτων.
Οπως και άλλοι, κοινοί θνητοί, που πολεμούν με την πλάτη στον τοίχο για να περισώσουν κάτι από το βολικό παρελθόν, έτσι και οι σημερινοί επικεφαλής παραβιάζουν κάθε κανόνα εντιμότητας, όποτε ανακύπτει αδιέξοδο από τη σύγκρουση λόγων και έργων. Ο σκοπός να διασωθεί το ξεθωριασμένο ιδεολογικό προφίλ μοιάζει να «αγιάζει» προθέσεις και πράξεις. Η προβολή των θετικών σχολίων και η απόκρυψη δυσάρεστων πτυχών, μαζί με την ελπίδα που καλλιεργείται ότι οι συμφωνηθέντες δυσβάσταχτοι όροι θα ανατραπούν, επιτρέπουν σε τμήματα των ψηφοφόρων να εξωραΐζουν την ερήμωση με σοφίσματα, να κατασκευάζουν ένα πέπλο φαντασιώσεων που τους προστατεύει από το σοκ της συνειδητοποίησης του μεγέθους της δυσκολίας των πραγμάτων και της δραματικής ανάγκης για αποκόλληση από τη βολική γραφειοκρατία, τις βλαβερές συνήθειες, την άρνηση, τη διαφθορά. Πολλοί προτιμούν την ανάπαυση μέσα στην παράνοια, αρνούμενοι να παραδεχθούν, ακόμη και ενδόμυχα, ότι υπάρχουν και άλλοι τρόποι, πιο ορθολογικοί, πιο δίκαιοι, για ανάκαμψη, ότι τα παλιά σύμβολα που έχουν τρωθεί από ιδεοληψίες δεν οδηγούν στη σωτηρία. Και οι θυσίες –οι περικοπές, τα μικρότερα εισοδήματα, τα κουβάλημα του ογκόλιθου, η κόπωση, τα γογγυτά, το γονάτισμα– πάνε χαμένες.