Το ραντεβού δόθηκε στη γειτονιά του. Ο Δημήτρης Κυρσανίδης αγαπάει πολύ να φεύγει, αλλά αγαπάει ακόμα περισσότερο να γυρίζει στα μέρη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη δυτική Θεσσαλονίκη, ειδικά όταν φέρνει μαζί του ένα ξεχωριστό έπαθλο. Ο 27χρονος αθλητής έγραψε Ιστορία κατακτώντας το χρυσό μετάλλιο στο πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παρκούρ που διενεργήθηκε μετά την επίσημη ένταξη του αγωνίσματος στα αθλήματα αγωνιστικής γυμναστικής από την αρμόδια διεθνή ομοσπονδία. Στόχος του τώρα είναι να διεκδικήσει ασφαλείς συνθήκες για τις προπονήσεις παρκούρ στην Ελλάδα και να αποδείξει πως ο ίδιος και οι συναθλητές του δεν είναι κάποιοι περίεργοι που πηδάνε από ταράτσες και παγκάκια.
– Τι σημαίνει παρκούρ;
– Σημαίνει διαδρομή. Να μετακινηθείς από το σημείο Α στο σημείο Β χρησιμοποιώντας το σώμα σου και προσπερνώντας τα εμπόδια που βρίσκονται στον δρόμο σου.
– Πώς είναι να ασχολείσαι με ένα άθλημα πριν αυτό αναγνωριστεί επίσημα; Υπήρχε αμφισβήτηση;
– Σίγουρα υπήρχε. Ηταν πολύ υποτιμητικό στην αρχή. Με έβλεπαν στο πάρκο οι γνωστοί από το σχολείο και με κορόιδευαν. Μου έλεγαν: «Ακόμα πηδάς στο πάρκο; Πάμε για καφέ». Δεν τους έδωσα ποτέ σημασία γιατί έκανα αυτό που ήθελα. Το πάρκο ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Τότε δεν υπήρχε άλλος χώρος για να προπονηθούμε. Εκανα τα πάντα μέσα στη βροχή, στη λάσπη, στο γρασίδι, ανεξαρτήτως καιρού. Θυμάμαι ότι παίρναμε στρώματα από τα σκουπίδια για να δοκιμάσουμε κάτι πιο δύσκολο. Τα Σαββατοκύριακα ξυπνούσαμε στις έξι το πρωί για να μπούμε κρυφά στο Παλέ ντε Σπορ μέχρι να μας δούνε οι σεκιούριτι και δικαίως να μας διώξουν. Ολα αυτά μέχρι που μου παραχώρησε το γυμναστήριό του για να προπονούμαι ο Βασίλης Τσολακίδης, ολυμπιονίκης ενόργανης γυμναστικής. Το έκανε πριν καν γίνει το άθλημα ομοσπονδιακό. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό, και ακόμα πιο σημαντικό είναι πως έχουμε εκεί και μικρά παιδιά στα οποία δείχνουμε πώς να κάνουν το παρκούρ σωστά. Τώρα, οι ίδιοι που με κορόιδευαν μου δίνουν συγχαρητήρια και μου λένε ότι με ξέρουν από τότε που ξεκίνησα στο πάρκο. Χαμογελάω και λέω απλώς «ευχαριστώ».
– Τι σε γοήτευσε στο παρκούρ;
Ολλανδοί συναθλητές μου μού είπαν πως δεν βγήκα ο καλύτερος αθλητής, αλλά ο αθλητής με το υψηλότερο ΙQ. Εκανα ένα πρόγραμμα βασισμένο στους κανόνες, και κέρδισα.
– Ο Γιάννης, που ξεκίνησε να μου μαθαίνει παρκούρ, ασχολούνταν ήδη ένα χρόνο τότε, και υπήρχαν κόλπα που δεν είχε καταφέρει να κάνει. Τα ίδια κόλπα εγώ έμαθα να τα κάνω σε μία ημέρα. Εκεί κατάλαβα ότι είχα έφεση σε αυτό. Επίσης μου φάνηκε πολύ διαφορετικό ως άθλημα. Μέχρι τότε όλοι έπαιζαν ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Ηταν κάτι καινούργιο.
– Πώς έρχεται η επιτυχία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Τόκιο;
– Είχαν προηγηθεί ήδη οι πρωτιές στα άτυπα Παγκόσμια Πρωταθλήματα που είχαν γίνει στη Σαντορίνη. Πριν από δύο χρόνια, όμως, σε ένα άλμα τραυματίστηκα σοβαρά. Εμεινα εκτός περισσότερο από ένα χρόνο. Αυτό μου στοίχισε πολύ και ψυχολογικά. Πηγαίνοντας στο Παγκόσμιο ένιωθα μεγάλη πίεση. Δεν πίστευα ότι θα τα καταφέρω λόγω ηλικίας, του τραυματισμού αλλά και των λιγότερων ωρών προπόνησης. Διάβασα όμως τους κανόνες. Ολλανδοί συναθλητές μου μού είπαν πως δεν βγήκα ο καλύτερος αθλητής, αλλά ο αθλητής με το υψηλότερο ΙQ. Στις προηγούμενες διοργανώσεις, τους ανεπίσημους αγώνες, υπήρχαν κριτήρια, αλλά ο κάθε κριτής βαθμολογούσε και με υποκειμενικό τρόπο. Στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής υπάρχουν πολύ συγκεκριμένοι κανόνες: αν σταματήσεις είναι τόσοι βαθμοί, αν κάνεις αλλεπάλληλα κόλπα είναι συν τόσοι βαθμοί. Ετσι έκανα ένα πρόγραμμα βασισμένο στους κανόνες, και κέρδισα.
– Μπορείς να βιοποριστείς από το άθλημά σου;
– Αν δεν ξεκινούσα να ασχολούμαι με τα social media επαγγελματικά, ειδικά την περίοδο της καραντίνας, θα έπρεπε να περιμένω μόνο από χορηγίες εταιρειών. Ευτυχώς ήρθαν κάποιες. Χρειάζεται όμως η υποστήριξη της πολιτείας, γιατί αλλιώς φθάνεις στο σημείο που έφθασε ο Θοδωρής Ιακωβίδης της άρσης βαρών, ο οποίος έκλαψε γιατί ήθελε δικαιωματικά να ασχολείται πλήρως με το άθλημά του. Ο μόνος λόγος που δεν έχω φθάσει στο ίδιο σημείο είναι τα social media. Πλέον μπορώ να αφιερώσω μόνο ένα 30% της ημέρας μου στην προσωπική μου προπόνηση. Αλλιώς δεν μπορείς να βιοποριστείς.
– Στα πρωταθλήματα συνομιλείς με αθλητές παρκούρ από το εξωτερικό. Ποια είναι η δια-φορά της χώρας μας από τις άλλες;
– Στο εξωτερικό έχουν τα πάντα. Κάθε γυμναστήριο ενόργανης έχει χώρο και για παρκούρ με κατάλληλα μονόζυγα, εμπόδια και πίστες σαν λαβυρίνθους. Η Δανία έχει πάνω από 120 πάρκα παρκούρ. Εμείς δεν έχουμε ούτε ένα. Χρειάζεται υποστήριξη από τους δήμους. Ας ξεκινήσουν με το να φτιάξουν παρκούρ πάρκα για να ξέρει ο κόσμος πού να πηγαίνει και να μην πηγαίνει σε ακατάλληλα μέρη και έπειτα χαρακτηρίζεται το άθλημα επικίνδυνο. Τα ΜΜΕ λανθασμένα προβάλλουν τις ταράτσες. Δεν είναι αυτό. Εμείς προπονούμαστε σε γυμναστήριο με αυτοσχέδια εμπόδια και στρώματα για ασφάλεια. Το άθλημα ήρθε για να μείνει. Ας κάνουν κάτι για να μπορούμε και εμείς να αφοσιωθούμε σε αυτό, αλλά και η χώρα να έχει εκπροσώπηση.
Ιnfluencer σημαίνει να εμπνέεις τους άλλους για το καλό
– Εχεις σκεφτεί να φύγεις στο εξωτερικό;
– Οχι. Δεν θέλω να αφήσω την πόλη μου ή την περιοχή. Τα δυτικά προάστια δεν φημίζονται ότι είναι τα καλύτερα αλλά τα αγαπάω πολύ. Εχω ταξιδέψει πολύ στον κόσμο, πάντα όμως νιώθω νοσταλγία όταν φεύγω από εδώ.
– Την τελευταία διετία, η δυτική Θεσσαλονίκη έχει σημαδευτεί από πολλά περιστατικά οπαδικής και σχολικής βίας. Νιώθεις ότι έχεις μια ευθύνη προς τους υπόλοιπους νέους και τα παιδιά που ζουν εδώ, ότι λειτουργείς ως πρότυπο;
– Νιώθω την ευθύνη, αλλά το βλέπω πολύ θετικά. Θεωρώ ότι προβάλλω ένα σωστό και υγιές πρότυπο αθλητή, στους περισσότερους τουλάχιστον τομείς. Μπορεί να μην μπορώ να σε συμβουλεύσω ακριβώς ποια διατροφή να ακολουθήσεις ή ποια γυμναστική να διαλέξεις. Μπορώ όμως να είμαι πρότυπο στον τομέα της αφοσίωσης: να κάνεις τα πάντα για να πετύχεις τον στόχο σου, να δίνεις το 100% του εαυτού σου σε αυτό. Νομίζω ότι αυτή είναι και η σωστή έννοια του influencer. Είναι αυτός που εμπνέει τον άλλον να κάνει κάτι. Στη δική μου περίπτωση, να είναι στην αθλητική και στην υγιεινή ζωή, να βρει αυτό που του αρέσει και να το ακολουθήσει, χωρίς να τα παρατάει.
– Η δύναμη των social media; Εχεις χιλιάδες ακολούθους στους λογαριασμούς σου.
– Οταν ξεκινούσα, δεν πίστευα πόσο μεγάλη μπορεί να αποδειχθεί η δύναμη των social media. Δεν θα γινόταν ο χαμός που έγινε, ακόμη και τώρα που πήρα το πρώτο επίσημο πρωτάθλημα, αν δεν υπήρχαν τα social media. Με γνώρισε πρώτα ο κόσμος από τα social media και έπειτα κατάλαβε ότι μπορώ να κερδίσω παγκόσμιο πρωτάθλημα.
– Εχεις φοβηθεί κάνοντας παρκούρ;
– Καθημερινά. Στο παρκούρ όμως τον αντιμετωπίζεις τον φόβο, δεν τον προσπερνάς. Μαθαίνεις να ζεις με αυτόν και να ξεπερνάς τα εμπόδια. Βρίσκω τρόπο να κάνω το άλμα που με φοβίζει με τον κατάλληλο τρόπο. Αυτή είναι η φιλοσοφία του συγκεκριμένου αθλήματος.
– Αυτή τη φιλοσοφία την έχεις εντάξει και στη ζωή σου;
– Ναι. Στη ζωή δεν κάνω κύκλους γύρω από τα εμπόδια, πάω απευθείας πάνω τους. Οταν έχανα το λεωφορείο, ποτέ δεν περίμενα εκεί να περάσει το επόμενο. Ετρεχα πάντα μέχρι την επόμενη στάση. Πολλές φορές το προλάβαινα. Αν όχι, έλεγα ότι προσπάθησα τουλάχιστον.
Από την αφάνεια στο χειροκρότημα
– Τα μεγαλύτερα εμπόδιά σου σήμερα;
– Να κερδίζω τον εαυτό μου. Να κερδίζεις τους άλλους είναι δόξα, να κερδίζεις τον εαυτό σου είναι αρετή. Το εννοώ και αθλητικά αλλά και σε επίπεδο ανθρώπου. Στον προσωπικό τομέα είναι ο εγωισμός που πρέπει να νικηθεί, είναι το να μπορείς να ταπεινωθείς και να μην έχεις έπαρση. Αυτό είναι το δυσκολότερο κομμάτι. Εμένα με κράτησαν πολύ οι γονείς μου. Μετά τις πρώτες διακρίσεις έμπαινα στο λεωφορείο και από εκεί που δεν με ήξερε κανείς, με χειροκροτούσαν. Αυτό σε αλλάζει. Ο κόσμος σε αλλάζει, αλλά το θέμα είναι τι θα αφήσεις να σε αλλάξει.
H συνάντηση
Καθόμαστε στο καφέ Ntemek στον πεζόδρομο του Ευόσμου. «Δεν ξέρω πολλά μέρη, γιατί σπάνια βγαίνω έξω σε μαγαζιά. Εδώ φαίνεται ωραία», λέει ο Δημήτρης. Επιλέγει μια σαλάτα γιατί μετά έχει διπλή προπόνηση. Επιλέγω το ίδιο για να δείξω τη συμπαράστασή μου. Επειτα από λίγα λεπτά προσγειώνονται στο τραπέζι μας δύο γευστικά μπολ με λαχανικά και σολομό. Την κουβέντα μας διακόπτουν τηλεφωνήματα από άλλα ΜΜΕ που διεκδικούν μια συνέντευξη μετά τη μεγάλη επιτυχία του, αλλά και νέοι που περνούν από μπροστά μας τον αναγνωρίζουν και τον χαιρετούν με το ψευδώνυμό του. «Γεια σου, DK». «Καλησπέρα, παιδιά», απαντάει πάντα ευγενικά.
