Μόλις συμβαίνει κάτι που δεν συμφέρει το γκουβέρνο • ξεπετάγεται ένα «σκάνδαλο» από τα υπόγεια των Μαξιμιαρών • και «αλλάζει την ατζέντα». • Αλλά η νέα χρονιά τούς ήρθε ανάποδα: • Οταν «έσκασαν» τα λερωμένα τ’ άπλυτα τα εκτραχειλισμένα στην υπόθεση Novartis • με τον «προστατευόμενο μάρτυρα» που μετετράπη αίφνης σε κατηγορούμενο και σε «Χριστοφοράκο» • τότε, όχι από τα υπόγεια, αλλά από την κεντρική σκηνή του Τσίρκου Συριζανέλ ήταν που «έσκασε» ο… Καμμένος. • Κουκουλωτικών μεν διαστάσεων πάντα, να λέγεται, αλλά ασύμφορος πια. • Και απρόβλεπτος. • Και απύλωτος. • Και πού ’σ’ ακόμα. • Ου φιμώσεις βουν αλοώντα. •
Με συγκινεί κι εμένα φυσικά το γεγονός ότι η «Καθημερινή» μπήκε στον 100ό χρόνο της ύπαρξής της. • Και ιδιαίτερα θα έλεγα • αφού τα τελευταία 40 και πλέον χρόνια της τα έχω ζήσει μέσα στα σπλάγχνα της • συμβάλλοντας κι εγώ, κατά τις δυνάμεις μου, σ’ αυτό που είναι. • Οχι πως δεν της έκανα «απιστίες» για λίγα χρόνια, • όχι πως δεν με πλήγωσαν κατά καιρούς διάφορα και διάφοροί της. • Αλλά έγινα στα σπλάγχνα της, δούλεψα με την ψυχή μου, δόθηκα με το είναι μου όλο – και το φχαριστήθηκα. • Η στήλη αυτή, θα το γνωρίζουν κάποιοι παλιοί αναγνώστες, δεν είναι παρά σταγόνα (η τελευταία) μέσα σε μια θάλασσα ποικίλης δουλειάς. • Αυτό μου έμελλε να είναι το ύστατο «άσμα». • Το χαίρομαι κι αυτό. • Μάλιστα φέτος, εκτός από τα 100ά της «Κ», μπήκαμε και στα 20ά του «Υποβολείου» – αμέ! • Χάρη, φυσικά, στη στήριξη υμών, των αναγνωστών του. •
Τελευταία «διάβαζα πολλά κι ασυνάρτητα». • Από την «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» του Τερζάκη ώς τη βιογραφία του Καραβάτζο από την Ελεν Λάνγκτον, • κι από τις «Ιστορίες για την Ιστορία» της Μαρίας Ευθυμίου ώς τις «Υποδειγματικές νουβέλες» του Θερβάντες. • Για να καταλήξω σ’ ένα μικρό βιβλίο • –κάπου 140 σελίδες μικρού σχήματος– • αλλά ιδιαίτερης σημασίας: • «Ποιος φοβάται τον κύριο Επιθεωρητή;» του Νίκου Δ. Τριανταφυλλόπουλου, • «Επτά και μία ιστορίες» από την πολυετή θητεία του στη Μέση Εκπαίδευση, • από τις εμπειρίες του με τον θεσμό των Επιθεωρητών που υπήρχε τότε • –πριν καταργηθεί κάθε είδους αξιολόγηση στην εκπαίδευση. • Απολαυστικές αφηγήσεις, σαν μικρά διηγήματα (εκδόσεις Κουκούτσι), • γραμμένες με το γνωστό, διεγερτικό ύφος του κορυφαίου φιλολόγου μας και συγγραφέα, • που σε κάνει κάθε τόσο να σκέφτεσαι πολλά και ποικίλα, • μεταξύ των οποίων, και χωρίς να το «δηλώνει», το σήμερα των εκπαιδευτικών μας πραγμάτων. • Διάβαζα στις εφημερίδες τα καζάντια των συριζαίων με νέα νομοσχέδιά τους στη Βουλή • (ώς την ύστατη στιγμή θα πλιατσικολογούν την ξεχαρβαλωμένη εκπαίδευση) • και «ξέφευγα» μ’ αυτό το βιβλιαράκι, διαβάζοντας κάτι για εποχές που ενώ και τότε τα προβλήματα δεν ήταν λίγα ή ασήμαντα, • υπήρχε όμως μια συντεταγμένη κατάσταση. • Γιατί τουλάχιστον «Ηξεραν γράμματα».
Οταν ακούω κανένα συριζοφρενή να μας απειλεί με τα «δεινά που θα φέρει η παλινόρθωση των νεοφιλελεύθερων της Ν.Δ.» και τα τοιαύτα, • θυμάμαι εκείνο που, κατά τον Πλούταρχο, είχε πει ο Αλκιβιάδης όταν προσπαθούσε να προσελκύσει στην Αθηναϊκή Συμμαχία τους αρχαίους Πατρινούς. • Ενώ τους μιλούσε ο πολυτάλαντος • και όχι ακόμα πολύπλαγκτος • νεαρός Αθηναίος πολιτικός, πετάχτηκε κάποιος και είπε στους Πατρινούς: • «Προσέξτε γιατί οι Αθηναίοι “καταπιούνται υμάς” – θα σας καταπιούν». • «Ισως», απάντησε αφοπλιστικά ο Αλκιβιάδης, «αλλά σιγά σιγά και από τα πόδια» (κατά μικρόν και κατά πόδας)· • ενώ οι Σπαρτιάτες θα σας καταπιούν «κατά κεφαλήν και αθρόους». •
Είναι η ελάχιστη διαφορά μεταξύ Ν.Δ. και υμών, σύντροφε συριζοφρενή: • Οι συριζαίοι έτσι μας λιγουρεύεστε – «απ’ το κεφάλι κι ολοσούμπιτους». • Κι ευκαιρίας δοθείσης…