Η τροφοδότηση του λαϊκισμού αποδείχθηκε καταστροφική για το πολιτικό σύστημα, καθώς βοήθησε να γιγαντωθούν άκρως επικίνδυνα φαινόμενα, όπως η Χρυσή Αυγή, που διάβρωσε για επτά χρόνια τα θεμέλια του κοινοβουλευτισμού. Το πάθημα, πάντως, δεν έγινε μάθημα και πριν από λίγες μέρες ξεχώρισε η πολιτική μιζέρια για το ποια δύναμη θα πιστωθεί τα αντιφασιστικά αισθήματα της κοινωνίας. Ποιος είναι περισσότερο δημοκράτης και ποιος μισεί πιο πολύ τους νεοναζί; Οι δύο πόλοι της εξουσίας έβγαλαν τα μαχαίρια με τη Ν.Δ. να σπεύδει να θυμίσει πως επί κυβέρνησης Σαμαρά ξεκίνησαν όλα και τον ΣΥΡΙΖΑ να προκαλεί αντιδράσεις με ένα πρωτοσέλιδο στην κομματική του εφημερίδα.
Η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε να χάσει τη ζωή του ο Παύλος Φύσσας τον Σεπτέμβριο του 2013 για να ενεργοποιηθεί η κυβέρνηση Σαμαρά και να διωχθεί ποινικά το μόρφωμα. Ακολούθησαν οι αποκαλύψεις για τις μυστικές επαφές του τότε γραμματέα του υπουργικού συμβουλίου Τάκη Μπαλτάκου με αξιωματούχους της Χρυσής Αυγής. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε θέσει το ζήτημα της θεσμικής απομόνωσης της Χρυσής Αυγής, ωστόσο στην τότε συγκυβέρνηση οι τρεις αρχηγοί δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν να τρέξουν τον αντιρατσιστικό νόμο. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα, λίγο πριν από τις εκλογές του 2019, αποτελούν μελανό σημείο. Η κοινοβουλευτική σύμπλευση για την έγκριση του δημοψηφίσματος του 2015, καθώς και η από κοινού μη στήριξη της υποψηφιότητας του Σταύρου Δήμα στην Προεδρία της Δημοκρατίας με στόχο την πτώση της κυβέρνησης της Ν.Δ., καταδεικνύουν πως το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα εκμεταλλεύθηκε σε κάποιες περιπτώσεις την παρουσία των νεοναζιστών στη Βουλή.
Η καταδικαστική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων οδηγεί την εγκληματική οργάνωση στην εξαΰλωσή της. Οι δημοσκόποι που μίλησαν στην «Κ» εκτιμούν ότι αυτή τη στιγμή μαζί με το κόμμα του Κασιδιάρη δεν αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 1,5% του εκλογικού σώματος. Μετά την ανακοίνωση των ποινών και τη φυλάκισή τους θεωρούν πως τα ποσοστά της θα επιστρέψουν σε εποχές προ του 2010 (0,29% στις εκλογές του 2009) με τους ψηφοφόρους της να μοιράζονται σε κόμματα κυρίως της «ακροδεξιάς πολυκατοικίας».
Δεξαμενές ψηφοφόρων
Στις ευρωεκλογές του 2014 το υγιές κομμάτι της κοινωνίας «πάγωσε», όταν είδε τη Χ.Α. να αγγίζει το 10% και 536.913 πολίτες να την ψηφίζουν. Τρεις ήταν οι βασικές δεξαμενές της Χρυσής Αυγής:
• Eνα κύμα αντισυστημικό και αντιμνημονιακό που είχε στοιχηθεί μαζί της.
• Νέοι ηλικίας κάτω των 30 ετών που τους έλκυε η εικόνα της οργής που έβγαζαν τα μέλη της.
• Σε μικρότερο ποσοστό οι οπαδοί των ξενοφοβικών θέσεών της.
Αναλυτές που μελετούν τα αίτια της τερατογένεσης εξηγούν γιατί το φαινόμενο δεν είναι δυνατόν να επαναληφθεί με την κοινωνία να έχει ήδη οργανώσει τις άμυνές της. Και ακόμα πιο δύσκολο –έως σενάριο επιστημονικής φαντασίας– ο Μιχαλολιάκος, ο Κασιδιάρης και η παρέα τους να ηρωοποιηθούν. Πέρα από τον οικονομικό μαρασμό, τη βία κατά των μεταναστών, την «προστασία» σε ηλικιωμένους και το δίλημμα μνημόνιο- αντιμνημόνιο, που εκμεταλλεύθηκε το ακροδεξιό μόρφωμα πριν από περίπου 11 χρόνια, το πολιτικό σύστημα βρέθηκε κατακερματισμένο. Τον Μάιο του 2012 η Ν.Δ. βγήκε πρώτη στις εκλογές με ποσοστό 18,85%! Ακολούθησαν: ΣΥΡΙΖΑ 16,78%, ΠΑΣΟΚ 13,18%, ΑΝΕΛ 10,62%, ΚΚΕ 8,48% και Χ.Α. 6,97%, ενώ το ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη έμεινε εκτός Βουλής με αρκετούς ψηφοφόρους να ψάχνουν την πιο συγγενική πολιτική στέγη. Προπύργιά της Χ.Α. μέχρι και το 2015 ήταν η Δυτική Αττική, η Β΄ Πειραιά, η Πελοπόννησος (Λακωνία) με βαθιές ρίζες στον ευρύτερο χώρο της Δεξιάς, αλλά και η Μακεδονία (Κιλκίς, Πέλλα, Ημαθία).
Το παλαιό σύστημα εξουσίας είχε χρεοκοπήσει με Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ να χάνουν στις εκλογές του Μαΐου οχτώ χρόνια πριν, το 45% της εκλογικής τους δύναμης. Μέσα από τον πολιτικό σεισμό οι Χρυσαυγίτες κατάφεραν να μπουν στα βιβλία της Ιστορίας. Τα εγκληματικά γονίδια που είχαν στις τάξεις τους, όμως, δεν τους άφησαν να μεταμορφωθούν σε ένα ακροδεξιό, ευρωσκεπτικιστικό κόμμα, όπως η Εθνική Συσπείρωση της Λεπέν στη Γαλλία, η Λέγκα του Σαλβίνι στην Ιταλία και το ισπανικό Vox. Και αυτή ήταν η ταφόπλακα που μπήκε στην οργάνωση της Μεσογείων μαζί βεβαίως με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και την ανάδειξη πλήθους άλλων ποινικών υποθέσεων. Ούτε η συμφωνία των Πρεσπών τη βοήθησε, αφού οι ακόλουθοί της την είχαν ταυτίσει με την κρίση και τη δράση των ταγμάτων εφόδου. Και από τη στιγμή που η απαγκίστρωση από τα προγράμματα επιτροπείας θεωρείται πως έφερε την πολιτική ζωή σε ρυθμούς κανονικότητας, η «εξορία» της εγκληματικής οργάνωσης από τη Βουλή ήταν το αποφασιστικό βήμα για την αποκατάσταση της τάξης.