Σαφές και διπλό πολιτικό μήνυμα εμπεριέχει, σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις, η πρωθυπουργική επιλογή ανάθεσης στον Στ. Μπένο της ανασυγκρότησης της κατεστραμμένης από τις πυρκαγιές Εύβοιας.
Ο Κυρ. Μητσοτάκης, βεβαίως, μίλησε για την πολύτιμη εμπειρία του κ. Μπένου από το επιτυχές πρόγραμμα ανασυγκρότησης της Καλαμάτας μετά τους καταστροφικούς σεισμούς του 1986 και για τη συσσωρευμένη πείρα του συγκεκριμένου προσώπου όσον αφορά «την προστασία του περιβάλλοντος και του πολιτιστικού περιβάλλοντος, ειδικά την ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων μας». Μάλιστα, χρησιμοποιώντας φράση του κ. Μπένου, ο πρωθυπουργός ανέφερε στη συνέντευξη Τύπου την Πέμπτη ότι «ξέρει να χτίζει μέσα από συντρίμμια» – κάτι το οποίο προφανώς, για την περίπτωση της Εύβοιας, συνιστά κορυφαίο προσόν για τον επικεφαλής μιας τέτοιου είδους αποστολής.
Ολα αυτά θα φανούν εκ του αποτελέσματος σε βάθος χρόνου, καθώς αφορούν το φυσικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον «στον σχεδιασμό της μεθεπόμενης ημέρας», όπως χαρακτηριστικά ελέχθη. Υπάρχει, ωστόσο, το σήμερα και κυρίως η «επόμενη μέρα» για το πολιτικό τοπίο, το οποίο ήδη έχει παραδοθεί στις «φλόγες», με την κυβέρνηση της Ν.Δ. και προσωπικά τον πρωθυπουργό να δέχονται σφοδρά και συνεχή πυρά από την αντιπολίτευση. Η επιλογή μιας πολιτικής προσωπικότητας που δεν ανήκει στον χώρο της Ν.Δ. έρχεται να υπογραμμίσει την επαναλαμβανόμενη και με αφορμή τις τελευταίες φυσικές καταστροφές πολιτική επισήμανση του κ. Μητσοτάκη ότι τέτοιας εμβέλειας και σοβαρότητας ζητήματα είναι εθνικής σημασίας και απαιτούν «ευρύτερες συγκλίσεις και συνεννοήσεις».
Υπενθυμίζεται ότι ο γεννηθείς το 1947 τοπογράφος μηχανικός κ. Μπένος θήτευσε ως δήμαρχος Καλαμάτας από το 1979 έως το 1990 και από εκείνη τη χρονιά έως το 2007 διετέλεσε βουλευτής ΠΑΣΟΚ. Ηταν υφυπουργός Πολιτισμού στην τελευταία κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργός Πολιτισμού, στη συνέχεια υπουργός Αιγαίου και υφυπουργός Δημόσιας Διοίκησης στις κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει πρόσωπα εκτός του παραδοσιακού χώρου της Δεξιάς για το έργο της διακυβέρνησης. Το ενδιαφέρον εδώ είναι πως τέτοιου είδους επιλογές και μάλιστα σε θέσεις στρατηγικής σημασίας έχουν ήδη, όπως αρμοδίως υποστηρίζεται, ορατά και αισθητά στην κοινωνία θετικά αποτελέσματα. Η περίπτωση του υπουργού Ψηφιακής Διακυβέρνησης Κυριάκου Πιερρακάκη είναι χαρακτηριστική, δεδομένων των επιτευγμάτων στον χώρο αρμοδιότητάς του. Ο κ. Πιερρακάκης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ. Θητεία δίπλα σε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ειδικότερα ως σύμβουλος στη γραμματεία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου (2009-2010), έχει στο βιογραφικό του και ο κ. Γ. Γεραπετρίτης, «πατέρας» του επιτελικού κράτους – για το οποίο μόνο πολύ θετικά λόγια έχει να πει ο πρωθυπουργός. Στο πεδίο της ενεργοποίησης αξιόλογων προσώπων χωρίς να είναι κριτήριο η κομματική τους ταυτότητα αναφέρθηκε ο κ. Γεραπετρίτης μιλώντας στην «Κ» (27.10.2019): «Η συντριπτική πλειονότητα των πολιτικών τοποθετήσεων αφορούσε πρόσωπα με πολύ υψηλά προσόντα – μάλιστα για πρώτη φορά τόσο πολλά από διαφορετικό πολιτικό χώρο. Σε επίπεδο διαδικασίας, εισάγουμε για πρώτη φορά τον πλήρη διαχωρισμό μεταξύ πολιτικής και υπηρεσιακής διοίκησης, με τη δεύτερη να είναι τελείως ανεξάρτητη από την πρώτη. Τα προηγούμενα χρόνια ήταν συγχωνευμένες – με αποτέλεσμα την πλήρη ποδηγέτηση της διοίκησης από τους πολιτικούς», έλεγε χαρακτηριστικά.
Δεν είναι, όμως, μόνο το ευρύτερο και επίσης μεσο-μακροπρόθεσμης σημασίας μήνυμα της υπερκομματικής δράσης για εθνικής σημασίας ζητήματα και προβλήματα. Δεν κρύβεται εύκολα και η παρασκηνιακή συζήτηση για τη διάσταση που έχει η νέα πρωθυπουργική κίνηση όσον αφορά το κομματικό τοπίο στη χώρα. Αρκετοί βλέπουν περαιτέρω αύξηση της πίεσης στο ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΟΚ), που δεν σταματά από τις δύσκολες εποχές των μνημονίων να βλέπει πρώην στελέχη του να συστρατεύονται είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ είτε με τη Ν.Δ. Τα δύο, κατά την παρούσα συγκυρία, μεγάλα κόμματα, μάλιστα, αξιοποιούν τα συγκεκριμένα στελέχη που έχουν αντλήσει από την ΠΑΣΟΚική δεξαμενή σε κεντρικές θέσεις: ενδεικτικές οι περιπτώσεις του υπουργού Προστασίας Μιχ. Χρυσοχοΐδη για τη Ν.Δ. ή και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Γ. Ραγκούση.
Το πώς θα αντιδράσει το ΚΙΝΑΛ ή και πόσο θα αντέξει ευρύτερα το τμήμα εκείνο του λεγόμενου «κεντρώου» χώρου που, όπως όλα δείχνουν, θα δέχονται διαρκώς, με ορίζοντα τις εκλογές όποτε κι αν αυτές γίνουν, αμφίπλευρες πιέσεις, μένει να αποδειχθεί. Οπως είναι προς «απόδειξη», στο μέλλον, αν το εν εξελίξει «υπερκομματικό» μοντέλο διακυβέρνησης που εφαρμόζει ο πρωθυπουργός θα προκαλέσει τριγμούς στο κυβερνών «γαλάζιο» κόμμα, όπως ορισμένοι στην αντιπολίτευση σπεύδουν να προβλέψουν, εκτιμώντας ότι «η μη επιλογή αρίστων από την κομματική δεξαμενή τροφοδοτεί έντονη δυσαρέσκεια».