Μπορεί στην πολιτική επικαιρότητα να κυριαρχούν τα διαλυτικά φαινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τα υπόλοιπα κόμματα έχουν στρέψει ήδη το βλέμμα τους στις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου, με τις οποίες κλείνει μέχρι το 2027 ο εκλογικός κύκλος που άνοιξε τον περασμένο Μάιο. Για κάθε κόμμα, ο πήχυς και το διακύβευμα της ευρωκάλπης είναι διαφορετικό, με τον πρωθυπουργό Κυρ. Μητσοτάκη να αναφέρεται, την περασμένη Δευτέρα, στην ανάγκη «να διατηρηθεί η πολιτική σταθερότητα του τόπου» φωτογραφίζοντας ως στόχο ένα αποτέλεσμα που θα επιβεβαιώνει την ηγεμονία της Ν.Δ. και δεν θα επιτρέπει καμία συζήτηση για το κατά πόσο διαθέτει τη λαϊκή εντολή προκειμένου να ολοκληρώσει την τετραετία. Το Μέγαρο Μαξίμου δεν θα προσδιορίσει το ποσοστό που διεκδικεί. Εξάλλου, αναγνωρίζεται πλέον πως το «13 στις 13» περιφέρειες, που προβλήθηκε στις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν βοήθησε το κυβερνών κόμμα. Ομως, στο παρασκήνιο, με δεδομένη τη «χαλαρότητα» της ψήφου των ευρωεκλογών, που παραδοσιακά δεν ευνοεί την εκάστοτε κυβέρνηση, συζητούνται δύο αριθμοί: ως «βάση εκκίνησης» το 33,12 των ευρωεκλογών του Μαΐου 2019 που έφερε τη Ν.Δ. στο 39% και στην κυβέρνηση ένα μήνα αργότερα και ως δεύτερο και σαφώς ισχυρότερο «μαξιλάρι» το «35% plus», ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη αντιστοίχιση με το 40,56% στις εθνικές εκλογές του Ιουνίου. Παράλληλα, η Ν.Δ. θέλει να διατηρήσει μια ευρεία διαφορά από το δεύτερο κόμμα, που πιθανότατα θα είναι το ΠΑΣΟΚ. Οπως αναφέρουν στο Μέγαρο Μαξίμου, «άλλο το 33%-30% και άλλο το 33%-15%».
Αναφορικά με την Κουμουνδούρου, κατά πολλούς ο Στ. Κασσελάκης αυτοεγκλωβίστηκε θέτοντας ο ίδιος δημοσίως ως πήχυ για τις ευρωεκλογές το 17% που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες κάλπες, ενώ δεύτερο μεγάλο –και δύσκολο- στοίχημα αποτελεί για τον νέο πρόεδρο να επιβεβαιωθεί ότι το κόμμα του παραμένει όχι τύποις, αλλά επί της ουσίας αξιωματική αντιπολίτευση. Σε διαφορετική περίπτωση, πολλοί προεξοφλούν πως για τον Στ. Κασσελάκη θα ανοίξει ένας νέος κύκλος αμφισβήτησης από στελέχη που στην παρούσα φάση επέλεξαν να παραμείνουν στην Κουμουνδούρου.
Ο Ν. Ανδρουλάκης, όπως και η Ν.Δ., επίσης δεν θέτει αριθμητικούς στόχους. Ωστόσο, ένα ποσοστό στην περιοχή του 20% θα επιβεβαιώσει τη ρητορική του ότι το ΠΑΣΟΚ σταδιακά μετεξελίσσεται σε εναλλακτικό πόλο διακυβέρνησης. Πάντως, πολλοί θεωρούν πως ειδικά εάν η διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ »και το νέο κόμμα που κυοφορείται– είναι μεγάλη, ακόμη και το 17% θα μπορεί να προβληθεί ως επιτυχία, αφού το ΠΑΣΟΚ θα έχει ανεβάσει το ποσοστό του κατά 10 μονάδες, συγκριτικά με το 7,72% των ευρωεκλογών του 2019. Τέλος, το ΚΚΕ είναι σε θέση να στοχεύσει σε καθαρό διψήφιο ποσοστό. Μάλιστα, υπάρχουν εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες, εάν το ΠΑΣΟΚ δεν καταγράψει ισχυρή δυναμική, το ΚΚΕ θα μπορέσει να διεκδικήσει ακόμη και τη δεύτερη θέση, καθώς το διακύβευμα της κάλπης είναι ασθενές, ενώ ο Δημ. Κουτσούμπας έχει ιδιαίτερα υψηλή δημοφιλία.
Το νέο σχήμα και η βιτρίνα του
Δεδομένη θεωρείται μετά την αποχώρηση της ομάδας Αχτσιόγλου από τον ΣΥΡΙΖΑ η «μόνιμη» συμπόρευση με την «Ομπρέλα» με τελικό στόχο τη δημιουργία πολιτικού φορέα που θα δώσει το «παρών» στις ευρωεκλογές του προσεχούς Ιουνίου. Δεδομένη, με έναν κρίσιμο αστερίσκο: η ομάδα Αχτσιόγλου, ή αλλιώς οι «6+6», αφού μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο προσκήνιο θα βρεθεί ο Αλ. Χαρίτσης, έχουν θέσει ως προϋπόθεση στο υπό διαμόρφωση σχήμα τα στελέχη της παλιάς φρουράς της «Ομπρέλας» που έχουν συνδεθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ του 3% και πρωταγωνίστησαν στη σε δημόσια θέα εσωκομματική κρίση των τελευταίων εβδομάδων να περάσουν –με εξαίρεση τον Ευκλ. Τσακαλώτο, που θεωρείται πως «προσθέτει» στο εγχείρημα– σε δεύτερο πλάνο και να μην αποτελούν την «εικόνα» του τα τηλεοπτικά παράθυρα. Η στόχευση είναι προφανής. Ο φορέας που θα διαμορφωθεί να εκπέμψει στίγμα ανανέωσης, αλλά και να αποκτήσει ερείσματα πέραν της παραδοσιακής Αριστεράς και στον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας, υποκαθιστώντας τον ΣΥΡΙΖΑ στη μάχη με το ΠΑΣΟΚ. Θα πρέπει να επισημανθεί πως από «εκλογολόγους» του κυβερνητικού στρατοπέδου, που παρακολουθούν με προσοχή τα τεκταινόμενα πέριξ της Κουμουνδούρου, διατυπώνεται η εκτίμηση ότι υπάρχει πολιτικός χώρος για το νέο σχήμα – αν και όχι βεβαίως με την προοπτική μιας «κυβερνώσας Αριστεράς». Προς τούτο, επικαλούνται το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν εμφανίζεται να καταγράφει ισχυρή δυναμική, καθώς και ότι η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τα ποσοστά του στις εθνικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου έχει περιοριστεί στο 50%, περίπου. Αλλά και την πρόσφατη δημοσκόπηση της PRORATA, σύμφωνα με την οποία το 11% της κοινής γνώμης θεωρεί απολύτως (4%) ή αρκετά (7%) πιθανό να ψηφίσει στις επόμενες εκλογές ένα κόμμα που θα δημιουργούνταν από στελέχη που αποχωρούν αυτή την περίοδο από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Οι πρώτες ματιές στους διπλανούς
Με πλήρη αποστασιοποίηση δημοσίως, αλλά με ιδιαίτερη προσοχή, παρακολουθεί η Χαριλάου Τρικούπη τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ν. Ανδρουλάκης βλέπει στους «αποχωρήσαντες» της Κουμουνδούρου έναν δυνητικό συνομιλητή, ενώ αντιθέτως το ίδιο δεν ισχύει για τον Στ. Κασσελάκη. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναγνωρίζει τη λεγόμενη ομάδα Αχτσιόγλου ως «ίδια γενιά με τη δική του», γεγονός που μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία διαύλων επικοινωνίας. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ με τη νέα του μορφή προσεγγίζεται ως «κόμμα Πολάκη», με το οποίο δεν είναι δυνατόν –και δεν ωφελεί– να οικοδομηθούν ουσιαστικές σχέσεις, ενώ αμφιβολίες εκφράζονται και για την πολιτική αξιοπιστία του ίδιου του Στ. Κασσελάκη. Σε κάθε περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ εκτιμάται πως θα εξέταζε την προοπτική κοινών πρωτοβουλιών με το νέο κόμμα και μια πιθανή «ενσωμάτωσή» του σε δεύτερο χρόνο. Οχι, όμως, και την εκλογική συνεργασία τους ως δύο «ισότιμων χώρων» με βάση τη φόρμουλα Σπίρτζη. Ορισμένοι πάντως στη Χαριλάου Τρικούπη σημειώνουν πως εάν εξαιρεθούν ο Π. Πολάκης και ο ίδιος ο Στ. Κασσελάκης, τα στελέχη και κυρίως οι βουλευτές που παρέμειναν στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο κοντά πολιτικά στο ΠΑΣΟΚ από ό,τι τα περισσότερα μέλη της ομάδας Αχτσιόγλου και η «Ομπρέλα».