Αρρυθμίες, οι οποίες έχουν κόστος για την εικόνα του θεσμού, καταγράφονται στο Κοινοβούλιο. Ο πρόεδρος της Βουλής συχνά λέει στις συζητήσεις του ότι όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια είναι «πρωτόγνωρα», θέλοντας με αυτό τον τρόπο να καταδείξει ότι τα παραδοσιακά εργαλεία ρύθμισης ζητημάτων δεν αποδεικνύονται αρκετά πλέον για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που ανακύπτουν.
Η περίπτωση της ταραχοποιού Χρυσής Αυγής, ο κατακερματισμός του κομματικού συστήματος που είχε ως αποτέλεσμα να καταγράφεται σήμερα ρεκόρ ανεξαρτήτων βουλευτών και η συσσωρευμένη πολιτική ένταση διαμορφώνουν πράγματι –όπως επισημαίνεται σε συζητήσεις στο Περιστύλιο– μια εκρηκτική ατμόσφαιρα, δύσκολα διαχειρίσιμη. Πέραν, ωστόσο, της ανεπάρκειας των παραδοσιακών εργαλείων κοινοβουλευτικής τάξης, διαπιστώνεται και έλλειψη πολιτικής βούλησης για την εφαρμογή όσων εξ αυτών μπορούν έστω και στις παρούσες συνθήκες να εφαρμοστούν.
Συγκρίσεις
Στην πρόσφατη συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου, με τη νέα του σύνθεση, η επιλογή του προέδρου του να ζητήσει την αποβολή από την αίθουσα απείθαρχου (Ελληνα) βουλευτή, δεδομένου ότι δεν υπάκουσε στις συνεχείς προτροπές να σεβαστεί τον κανονισμό, ήταν ένα περιστατικό που ήρθε στον βαθμό που του αναλογεί να υπενθυμίσει ότι στο ελληνικό Κοινοβούλιο η προβλεπόμενη από τον κανονισμό ανάλογη πειθαρχική πράξη απλώς δεν επιβάλλεται. Η μοναδική, έως τώρα, σχετική προσπάθεια του προεδρείου, όταν βρέθηκε αντιμέτωπο με «εκτός ελέγχου» χρυσαυγίτες βουλευτές, είχε ως κατάληξη να διαπιστωθεί ότι ξεκάθαρος –όπως εκείνος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου– μηχανισμός τήρησης της κοινοβουλευτικής τάξης δεν υφίσταται. Ούτε, όμως, στο χρονικό διάστημα έκτοτε ασχολήθηκε κάποιος με την επίλυση του προβλήματος. Η μείωση του αριθμού των βίαιων περιστατικών από πλευράς της Χ.Α. (πρωταγωνιστές των επεισοδίων είναι προφυλακισμένοι) δεν συνιστά αιτία εφησυχασμού.
Η περίπτωση με το σκηνικό βίαιης «διαδήλωσης» ακριβώς έξω από την πόρτα εισόδου της ολομέλειας από βουλευτές και υπαλλήλους των γραφείων του συγκεκριμένου κόμματος είναι ενδεικτική της γενικότερης κατάστασης. Αξίζει να σημειωθεί ότι αν και διεξήχθη ΕΔΕ εντός του Κοινοβουλίου, ουδείς εκ των πρωταγωνιστών του επεισοδίου έτυχε στοιχειώδους κύρωσης.
Μηχανισμός υπάρχει, εξάλλου, και για πολιτικούς που μπορεί να μην εκτοξεύουν απειλές άσκησης βίας, πλην όμως δεν πειθαρχούν σε κανόνες οι οποίοι καθορίζουν τη διάρκεια ομιλίας τους ή το δικαίωμα παρεμβάσεών τους σε μια συζήτηση. Ούτε αυτός εφαρμόζεται, με πρωταγωνιστές κυρίως μέλη της κυβέρνησης, αλλά και στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μάλιστα, το γεγονός ότι ειδικά από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ σημειώνονται πολλές τέτοιες συμπεριφορές όχι μόνον έχει προκαλέσει δυσφορία σε συναδέλφους τους από το ίδιο κόμμα, αλλά και δημόσια σαφέστατη παρατήρηση από τον προερχόμενο απ’ τον ίδιο χώρο Γ. Δραγασάκη. Ο Δ΄ αντιπρόεδρος της Βουλής είπε συγκεκριμένα από τη θέση του προεδρεύοντος πρόσφατης συνεδρίασης: «Αν είμαι λίγο πιο αυστηρός στους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ, το κάνω διότι θέλω στη Βουλή να διαμορφωθούν τέτοιοι όροι που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλειοψηφία, να μπορούμε και τότε να μιλάμε ήρεμα, ουσιαστικά και οργανωμένα».
Ούτε το έκτακτο των καταστάσεων, ούτε η δεδηλωμένη από διετίας πρόθεση του κ. Μεϊμαράκη να αλλάξει ο κανονισμός, ούτε και η ανάλογου περιεχομένου θέληση αρκετών βουλευτών, ωστόσο, έχουν αποδειχθεί ικανά να δρομολογήσουν εξελίξεις προς μια τέτοια κατεύθυνση, με φυσικό επακόλουθο η προστασία του κύρους του Κοινοβουλίου να στηρίζεται είτε στην «τύχη» είτε στην καλή θέληση ορισμένων εκ των λειτουργών του.