Οταν λίγο πριν από τη μία χθες το μεσημέρι ο πρόεδρος της Βουλής, Ευ. Μεϊμαράκης, ανακοίνωνε στην ολομέλεια το αποτέλεσμα της τρίτης και τελευταίας ψηφοφορίας, που καταδείκνυε αδυναμία συγκρότησης συνταγματικά προβλεπόμενης «προεδρικής πλειοψηφίας», ουδείς έδειξε να εκπλήσσεται.
Οι 168 ψήφοι υπέρ του Στ. Δήμα –όσες δηλαδή και εκείνες που η προταθείσα από τη δικομματική κυβέρνηση υποψηφιότητα συγκέντρωσε στη δεύτερη ψηφοφορία– επιβεβαίωσαν όλους εκείνους οι οποίοι προέβλεπαν τις τελευταίες ημέρες ότι η χώρα οδεύει σε πρόωρες κάλπες. Ταυτόχρονα, δε, διέψευδαν εκείνους που έστω δειλά διακινδύνευαν την εκτίμηση πως «ο πόλεμος δεν έχει χαθεί, και η εκλογή Προέδρου από αυτή τη Βουλή είναι κάτι εφικτό». Το χθεσινό αποτέλεσμα ήρθε, πάντως, να διαψεύσει και εκείνους που, δηλώνοντας «ρεαλιστές», έλεγαν πως «στην καλύτερη περίπτωση, δύο ή τρεις περισσότεροι θα ψήφιζαν Στ. Δήμα στον τρίτο γύρο».
Κοινό μυστικό, όλο το προηγούμενο διάστημα, στους διαδρόμους της Βουλής ήταν πως οι κυβερνητικές «προσδοκίες» εστίαζαν στα κόμματα αφενός του Π. Καμμένου και αφετέρου του Φ. Κουβέλη. «ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ είναι τα “κλειδιά” σε αυτή την κρίσιμη τελική φάση», έλεγαν, διαπιστώνοντας και ορθώς ότι η δεξαμενή των ανεξαρτήτων βουλευτών είχε ήδη από τη δεύτερη ψηφοφορία σχεδόν εξαντληθεί.
Στη «γαλάζια» λίστα του «θέλουμε την ψήφο τους», όσον αφορά τους ανεξάρτητους, ήταν έως και το προηγούμενο βράδυ της ψηφοφορίας οι Β. Πολύδωρας, Β. Καπερνάρος, καθώς και η ανεξαρτητοποιηθείσα από τη ΔΗΜΑΡ Νίκη Φούντα. Αν ψήφιζαν αυτοί οι τρεις –που είναι και «ψηλά» στον κατάλογο που εκφωνείται την ώρα της ψηφοφορίας, άρα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν «κλίμα»–, τότε θα χρειάζονταν ακόμη άλλες εννέα ψήφοι. Κάτι τέτοιο θα ήταν πιθανό, έλεγαν οι «γαλάζιοι» που υποστήριζαν από την πρώτη στιγμή ότι 4-5 από ΑΝΕΛ και ΔΗΜΑΡ αντιστοίχως ήταν «ώριμοι» να διαχωρίσουν τη στάση τους από την κεντρική κομματική γραμμή. Στο «στόχαστρο» βρίσκονταν, μεταξύ άλλων, οι Ελενα Κουντουρά, Μαρίνος Ουζουνίδης, Μαρία Κόλλια-Τσαρουχά, Ιω. Πανούσης, Ν. Τσούκαλης και Θ. Ψύρρας.
Απολογιστικά, μετά και τις εξελίξεις των ημερών, όσοι είδαν τους σχεδιασμούς ή την επιθυμία τους για την ψήφο των ανωτέρω να μην επιβεβαιώνονται, επιχειρούσαν να εξηγήσουν το αποτέλεσμα της χθεσινής ψηφοφορίας επικαλούμενοι δύο συγκεκριμένα γεγονότα:
Σε ό,τι αφορά τους ΑΝΕΛ, ειπώθηκε συγκεκριμένα πως η υπόθεση της καταγγελίας του Π. Χαϊκάλη, έτσι όπως δημοσιοποιήθηκε και η μορφή που εξέλαβε στην εξέλιξή της και «παρά το γεγονός ότι φάνηκε πως ήταν φάρσα», όπως χαρακτηριστικά έλεγαν, λειτούργησε τελικώς αποτρεπτικά για εκείνους τους βουλευτές του κόμματος του κ. Καμμένου που ενδεχομένως σκέφτηκαν έστω και για μια στιγμή να ψηφίσουν Σταύρο Δήμα. Αλλοι, πάλι, βλέποντας το γενικότερο κλίμα που εδώ και καιρό είχε προσλάβει χαρακτηριστικά προεκλογικής περιόδου, με τη Ν.Δ. μάλιστα να βρίσκεται σε δυσχερή θέση στην αφετηρία, υποστηρίζουν πως όσοι πιθανώς προβληματίστηκαν για υποστήριξη Δήμα προσβλέποντας σε κάποια θέση στα «γαλάζια» ψηφοδέλτια, πλέον θα συγκέντρωναν ελάχιστες πιθανότητες επανεκλογής εντασσόμενοι σε αυτά.
Οσον αφορά τη ΔΗΜΑΡ, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα μιας συμφωνίας του κ. Κουβέλη με τον κ. Τσίπρα για προεκλογική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησε την αίσθηση πως γι’ αρκετούς από την αποδεκατισμένη Κ.Ο. της ΔΗΜΑΡ υπάρχουν θέσεις στα ψηφοδέλτια του κόμματος που προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Από την άλλη, εκείνοι οι βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που έδειξαν ότι δεν βρίσκονται «κοντά» σε όσα εκπροσωπεί ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται πως δεν επέλεξαν να εγκαταλείψουν το «παρών» ούτε αυτή τη φορά, αποφεύγοντας έναν «φιλοκυβερνητικό» πολιτικό στιγματισμό.
Η σκέψη πως θα έπρεπε να αποφύγουν να «εκτεθούν» αυτή τη χρονική συγκυρία φαίνεται, τέλος, να κυριάρχησε και στους ελάχιστους εκ των ανεξαρτήτων που πιθανολογήθηκε ότι θα μπορούσαν να επιλέξουν Στ. Δήμα στον τρίτο και καθοριστικό γύρο.