Η γενική κατεύθυνση της πολιτικής για τις συντάξεις –όσον αφορά τα όρια ηλικίας, τους δείκτες αναπλήρωσης, την κατάργηση πρόωρων συνταξιοδοτήσεων– είναι η ίδια σε όλο τον ανεπτυγμένο κόσμο. Οπως σημειώνει η τελευταία έκδοση της έκθεσης Pensions at a Glance, «η οικονομική ανάκαμψη παραμένει ασθενής στις περισσότερες χώρες του ΟΟΣΑ, με συνέπεια οι εισφορές στο συνταξιοδοτικό σύστημα να παραμένουν χαμηλές, ενώ η δημοσιονομική πίεση καθιστά πιο επείγουσα τη μεταρρύθμιση δημόσιων συνταξιοδοτικών συστημάτων».
Γαλλία. Το συνταξιοδοτικό σύστημα παρουσιάζει, σε λιγότερο ακραία μορφή, αρκετές από τις παθογένειες του ελληνικού: υψηλό κόστος, πολυπλοκότητα, κατακερματισμός και πρόωρες αποχωρήσεις από την αγορά εργασίας (μ.ο. κάτω των 60 ετών). Η δημόσια δαπάνη για τις συντάξεις φτάνει το 14,2% του γαλλικού ΑΕΠ. Το δικαίωμα συνταξιοδότησης κατοχυρώνεται στα 61,2 έτη (με την προϋπόθεση 41,5 ετών εισφορών), όριο που θα αυξηθεί στα 62 έτη το 2017. Ενας εργαζόμενος μπορεί να συνταξιοδοτηθεί στα 65 του ανεξαρτήτως ετών εισφορών (στα 67 από το 2022).
Τον περασμένο Οκτώβριο οι κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν στη μεταρρύθμιση των όρων της επαγγελματικής ασφάλισης, με δυσμενέστερους δείκτες αναπροσαρμογής, κίνητρα για παράταση του εργασιακού βίου και αύξηση εισφορών. Από την άλλη, το ισχυρό πλέγμα προστασίας που παρέχει η ελάχιστη σύνταξη και αλλά επιδόματα έχουν ως αποτέλεσμα η Γαλλία να έχει έναν από τους χαμηλότερους δείκτες φτώχειας των ηλικιωμένων (3,8%) μεταξύ των μελών του ΟΟΣΑ.
Γερμανία. Το 2007 η χώρα, που αντιμετωπίζει ταχύτατους ρυθμούς δημογραφικής γήρανσης, αποφάσισε τη σταδιακή αύξηση του ορίου ηλικίας από τα 65 στα 67 έτη (η διαδικασία θα ολοκληρωθεί το 2029).
Ωστόσο το 2014 ο Μεγάλος Συνασπισμός έδωσε δικαίωμα συνταξιοδότησης σε άτομα 63 ετών υπό τον όρο συμπλήρωσης 45 ετών εισφορών.
Η οικονομική υπερδύναμη της Ευρώπης δεν έχει να επιδείξει εντυπωσιακά αποτελέσματα στην καταπολέμηση της φτώχειας των ηλικιωμένων (9,4%), ενώ οι προοπτικές για τους μελλοντικούς Γερμανούς συνταξιούχους, ιδιαίτερα τους χαμηλόμισθους, είναι δυσοίωνες: εργαζόμενοι με αποδοχές που ισοδυναμούν με το μισό του μέσου μισθού θα λάβουν καθαρά ποσοστά αναπλήρωσης 53%, έναντι 75% που είναι ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ. Στα θετικά καταγράφεται η θεαματική αύξηση του ποσοστού απασχόλησης της ηλικιακής κατηγορίας 55-64 ετών (από 42% σε 64% μεταξύ 2004-14), που ενισχύει τη βιωσιμότητα του συστήματος αλλά και τα εισοδήματα των συνταξιούχων.
Ιταλία. Στην περίοδο 2010-5, ήταν δεύτερη στον ΟΟΣΑ στο ποσοστό του εθνικού της εισοδήματος που δαπάνησε για τις ανάγκες του συνταξιοδοτικού της συστήματος. Η δημόσια δαπάνη για τις συντάξεις κυμαίνεται στο 16% του ΑΕΠ (σχεδόν διπλάσιο από τον μ.ο. του ΟΟΣΑ). Η γειτονική μας χώρα επίσης επιβαρύνεται από έναν από τους χαμηλότερους δείκτες γεννήσεων στην Ε.Ε., ενώ ο δείκτης εισφορών (33%) είναι ο δεύτερος υψηλότερος στον ΟΟΣΑ. Ο πραγματικός μ.ο. ηλικίας αποχώρησης από την αγορά εργασίας είναι ο τέταρτος χαμηλότερος στον ΟΟΣΑ, ενώ το ποσοστό των Ιταλών 60-64 ετών που εργάζονται είναι μόλις 26% (έναντι μ.ο. ΟΟΣΑ 45%).
Η ιταλική κυβέρνηση το 2011 προώθησε νομοθεσία που εξισώνει τα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών και τα αυξάνει στα 67 έτη από το 2019. Επιπλέον, όρισε ότι, από το 2018 και μετά, τα όρια ηλικίας θα αναπροσαρμόζονται αυτομάτως, ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής. Παρ’ όλα αυτά, εξακολουθούν να εκφράζονται ανησυχίες για τη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του συστήματος, ενώ θεωρείται ότι θα αυξηθεί στα επόμενα χρόνια ο κίνδυνος φτώχειας για τους μελλοντικούς ηλικιωμένους.
Ηνωμένο Βασίλειο. Η βασική σύνταξη, ως έχει, φτάνει έως τις 452 λίρες τον μήνα, με αποτέλεσμα η φτώχεια των ηλικιωμένων στη Βρετανία να φτάνει το 13,4% (υψηλότερο από τον μ.ο. του ΟΟΣΑ). Η βασική σύνταξη θα αντικατασταθεί τον προσεχή Απρίλιο από τη νέα κρατική σύνταξη, που θα παρέχει στους δικαιούχους, με 35 έτη εισφορών, 622 λίρες τον μήνα (περίπου 845 ευρώ). Με τη νέα κρατική σύνταξη καταργείται και η ανταποδοτική δεύτερη κρατική σύνταξη (SERPS), που σημαίνει ότι η χώρα θα γίνει τρίτη στον ΟΟΣΑ χωρίς υποχρεωτικές εισφορές που συνδέονται με τις αποδοχές των εργαζομένων.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι από τις λίγες χώρες της Ε.Ε. όπου τα όρια ηλικίας εξακολουθούν να διαφέρουν ανάλογα με το φύλο (65 έτη για τους άνδρες, 63 για τις γυναίκες). Ωστόσο, ώς το 2018, θα εξισωθούν και για τα δύο φύλα στα 65 έτη, ώς το 2028 θα αυξηθούν στα 67 και, μετέπειτα, θα αναπροσαρμόζονται σε τακτά χρονικά διαστήματα ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής.