Βιβλία, μουσικές, φωτογραφίες: όταν η «τέχνη» πάει παραλία

Βιβλία, μουσικές, φωτογραφίες: όταν η «τέχνη» πάει παραλία

1' 31" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Εχοντας ολοκληρώσει από νωρίς τις καλοκαιρινές διακοπές μου, αυτό που μένει είναι η… αναπόληση. Ισως από κάποιου είδους διαστροφή, δεν θα πω καν επαγγελματική, στις παραλίες παρατηρώ αυτόματα όσα σχετίζονται με τις τέχνες: τι βιβλία διαβάζει ο κόσμος, ποια τραγούδια ακούει, τι φωτογραφίες βγάζει. Εχοντας ένα αρκετά ευρύ δείγμα παραλιών, από «καβάτζα» ελεύθερου κάμπινγκ κάπου στην Εύβοια μέχρι σούπερ οργανωμένη στην Κουρούτα (τον χαρακτηρισμό «Μύκονος της Πελοποννήσου» τον βρίσκω μαγικό), τα παρακάτω είναι όσα συγκέντρωσαν το γυμνό μάτι και το αυτί.

Αρχικά οι κλασικές αξίες που δεν αλλάζουν: στα βιβλία, αστυνομική λογοτεχνία υπέρ πάντων, αισθηματικά για τις γυναίκες (κλισέ, όμως αλήθεια), Μουρακάμι και Ισιγκούρο για την πλειονότητα των πιο «ψαγμένων». Στη μουσική, το… αναπόφευκτο μπιτς μπαρ που παίζει σταθερά mainstream πρόγραμμα, ελληνικό ή ξένο. Οσο για φωτογραφίες, σέλφι κι άγιος ο θεός, όχι όμως μόνο. Βλέπετε, τα βραχάκια και οι κάπως γραφικές γωνιές κάθε παραλίας έχουν γίνει πια εξαιρετικά δημοφιλείς. Εκεί οργανώνονται κανονικές φωτογραφίσεις από μικρούς και μεγάλους, σε ορισμένες περιπτώσεις επί ώρες, όλα στον βωμό του θεού Instagram.

Μεγαλύτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν, φυσικά, οι πιο προσωπικές επιλογές. Θαύμασα, για παράδειγμα, την αντοχή των ουκ ολίγων που κουβαλούσαν μαζί τους το νέο μυθιστόρημα του Τζο Νέσμπο, «Μαχαίρι», των σχεδόν 700 σελίδων· την αφοσίωση εκείνων που διαβάζουν αποκλειστικά αστυνόμο Μπέκα· και το τσαγανό του τύπου που κρατούσε το μικρό αλλά εύγλωττο «Ο κ*λος της Αννας» δίπλα στη μύτη της συντρόφου του. Στις μουσικές, η καινούργια τάση βέβαια είναι το χιπ-χοπ. Ειδικά οι μικρότερες ηλικίες είναι εξοπλισμένες με μικρά –αλλά απροσδόκητα δυνατά– ασύρματα ηχεία, τα οποία υμνούν σταθερά συμμορίες, ναρκωτικά, χρυσαφικά κ.ο.κ. Στις φωτογραφίες, είναι απλώς όμορφο να χαζεύεις κάποιον στημένο επί ώρα πίσω από το τρίποδο, κάνοντας αδιόρατες ρυθμίσεις σαν ψαράς, περιμένοντας το ηλιοβασίλεμα. Στον αντίποδα της ηρεμίας, το να υπομένεις το ενοχλητικό ζουζούνισμα των drones, που ίπτανται όλο και πιο συχνά πάνω από τις παραλίες. 

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή