Το θέμα που τέθηκε στη Βουλή με τον τίτλο σπουδών του νέου διοικητή της ΕΥΠ –φέρεται να μην έχει αναγνώριση από τον ΔΟΑΤΑΠ της ισοτιμίας του πτυχίου του– φαίνεται να έχει πάρα πολλές παραμέτρους και για πανεπιστήμια άλλα πλην των αγγλοσαξονικών. Χαρακτηριστική περίπτωση τα παλιότερα (πριν από το 2018) γερμανικά μάστερ που, εφόσον αφορούσαν δύο ή περισσότερες κατευθύνσεις σπουδών (Faecher), δεν αναγνωρίζονταν ως μάστερ στη χώρα μας, με συνέπεια οι κάτοχοί τους να μην ήταν σε θέση να αξιολογηθούν ανάλογα και να προαχθούν σε θέσεις ευθύνης του ελληνικού Δημοσίου.
Το θέμα τέθηκε για πρώτη φορά πριν από δύο δεκαετίες και από τότε σταθερά σε όλες τις ηγεσίες του υπουργείου Παιδείας, χωρίς να δίνεται λύση. Τι συμβαίνει; Συχνά στον χώρο μάστερ θεωρητικής κατεύθυνσης οι υποψήφιοι για τον τίτλο επιλέγουν έναν διεπιστημονικό κύκλο σπουδών με δύο κύριες ειδικότητες (2 Hauptfächer) ή μία κύρια ειδικότητα (1 Hauptfach) και δύο δευτερεύουσες ειδικότητες (2 Nebenfächer).
Σε αυτές τις περιπτώσεις, o ΔΟΑΤΑΠ (και το ΔΙΚΑΤΣΑ προηγουμένως) επιβάλλει να επιλέξουν οι απόφοιτοι τη μία από τις δύο ειδικότητες και με βάση τον αριθμό των μαθημάτων αναγνωρίζει τον τίτλο ως βασικό τίτλο σπουδών.
Η κ. Ανθή Κρητικού, κάτοχος ενός τέτοιου διπλώματος με δύο διαφορετικές κατευθύνσεις σπουδών (Κοινωνιολογία και Οικονομικά), εξήγησε χθες στην «Κ» ότι σε αντίθεση με τις ΗΠΑ για την ισοτιμία το ελληνικό κράτος ακολουθεί μια διαφορετική πολιτική.
Η ισοτιμία και αντιστοιχία που δίνει ο ΔΟΑΤΑΠ, χαρακτηρίζεται από τον σύλλογο των αποφοίτων του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης «απόλυτα αβάσιμη, επιφανειακή, πρόχειρη, μη αντικειμενική, αυθαίρετη και άδικη, για τον λόγο ότι αγνοεί παντελώς τα πραγματικά δεδομένα του γερμανικού τριτοβάθμιου συστήματος εκπαίδευσης».
Ο Συνήγορος του Πολίτη σε έκθεσή του υπογραμμίζει ότι «ένα από τα προβλήματα που προκύπτουν από την εμμονή σε μια διαδικασία που δεν συμβαδίζει με τις εξελίξεις της σύγχρονης επιστήμης, είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις αναγνώρισης τίτλων σπουδών που αποκτήθηκαν σε τμήμα διεπιστημονικού προσανατολισμού που παρέχει τίτλο με δύο ειδικότητες, το ΔΙΚΑΤΣΑ, προκειμένου να χορηγήσει αντιστοιχία, επιλέγει τη μία από τις δύο ειδικότητες χρησιμοποιώντας συνήθως ως κριτήριο τον αριθμό των μαθημάτων. Η προσφυγή όμως στο τυπικό αυτό κριτήριο έχει συχνά ως αποτέλεσμα μία σειρά εξελίξεων ιδιαίτερα αρνητικών για τον πολίτη όπως:
• Να τίθεται εκτός αξιολόγησης ένα ολόκληρο τμήμα των σπουδών του ενδιαφερόμενου.
• Ο αριθμός των μαθημάτων που τελικά λαμβάνεται υπόψη για την αναγνώριση, να υπολείπεται του συνόλου που απαιτείται για την παροχή ισοτιμίας και αντιστοιχίας με ελληνικό ΑΕΙ – παρά το γεγονός ότι στο σύνολό του ο αριθμός των μαθημάτων ήταν επαρκής για την απονομή του τίτλου από το ΑΕΙ της αλλοδαπής.