Η Ανδρος, το πιο βόρειο και πράσινο νησί των Κυκλάδων, διαφέρει αρκετά από τα υπόλοιπα νησιά του αιγαιοπελαγίτικου συμπλέγματος. Εχοντας μια πλούσια ναυτική και καλλιτεχνική ιστορία, η οποία καθόρισε σε μεγάλο βαθμό και την τουριστική της ανάπτυξη, απέφυγε την έντονη και γρήγορη τουριστικοποίηση, διατηρώντας ανέπαφα πολλά από τα παραδοσιακά της χαρακτηριστικά. Αυτή η εικόνα είναι πιο έντονη στη Χώρα, που είναι χτισμένη πάνω σε χερσόνησο στη δυτική πλευρά του νησιού. Στον οικισμό δεν επιτρέπονται τα αυτοκίνητα και τα σπίτια αναπτύσσονται γύρω από τον κεντρικό πεζόδρομο που διασχίζει κάθετα τη Χώρα.
Τα αρχοντικά σπίτια καπεταναίων, αλλά και άλλα κτίσματα, επηρεασμένα από σχεδόν όλα τα αρχιτεκτονικά ρεύματα του πρώτου μισού του 20ού αιώνα, μαρτυρούν την οικονομική ευμάρεια που έφερε σε πολλές οικογένειες του νησιού η ναυτιλία. Πατρίδα πλοιοκτητών, καπεταναίων και μηχανικών, η Χώρα έχει σημαδευτεί από τον πλούτο που έφερε η θάλασσα. Τη ζωή αυτή, της ναυτοσύνης στην Ανδρο του Μεσοπολέμου μέχρι και τη δεκαετία του 1950, αποτυπώνουν το μυθιστόρημα «Μικρά Αγγλία» της Ιωάννας Καρυστιάνη και η ομότιτλη ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Στη διάρκεια του 20ού αιώνα οι εφοπλιστικές οικογένειες πρόσφεραν στο νησί τους παντοιοτρόπως, από χορηγίες για υποδομές μέχρι δωρεές για εκδηλώσεις και έργα πολιτισμού.
Τα εγκαίνια του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης Γουλανδρή στη Χώρα το 1979, η λειτουργία του Αρχαιολογικού Μουσείου από το 1981, η προσθήκη της Καϊρείου Βιβλιοθήκης το 1987 και του Ιδρύματος Κυδωνιέως το 1994 έδωσαν νέα πνοή στην καλλιτεχνική και πολιτιστική ζωή του νησιού. Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες πραγματοποιούνται σε διάφορους χώρους στην Ανδρο, η οποία συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών που έρχονται εδώ και γι’ αυτό το καλλιτεχνικό της πρόσωπο.
Ενα άλλο στοιχείο που εκτιμούν πολύ οι επισκέπτες του νησιού είναι ο φυσικός της πλούτος. Σε αντίθεση με άλλα κυκλαδονήσια, η Ανδρος διαθέτει πυκνή βλάστηση, ρεματιές, ποτάμια και καταρράκτες. Το περισσότερο πράσινο βρίσκεται στο κέντρο του νησιού, ανάμεσα στο Γαύριο και τη Χώρα. Στο χωριό Μένητες με τους μικρούς καταρράκτες, το πέτρινο γεφύρι και τις βρύσες με τα κεφάλια λεόντων, δεν αισθάνεσαι ποτέ ζέστη, ενώ το 20λεπτο περπάτημα μέχρι τους καταρράκτες της Πυθάρας στο χωριό Αποίκια είναι συναρπαστικό, καθώς θα περπατάτε μέσα από πυκνές συστάδες δέντρων και δίπλα στο ποταμάκι. Λίγο παραπάνω περπάτημα θέλει το παραμυθένιο σκηνικό στο τοξωτό γεφύρι Αχλα, αρκετά πάνω από την ομώνυμη παραλία. Στην Ανδρο θα δείτε βελανιδιές, πλατάνια, καρυδιές, αλλά και πολλά κυπαρίσσια. Πλατάνια και πολλές λεμονιές θα συναντήσετε στο χωριό Στενιές, ένα από τα λεγόμενα αρχοντοχώρια, στα οποία περιλαμβάνονται επίσης οι Μένητες, τα Λάμυρα και τα Αποίκια, που πριν από αιώνες είχαν επιλέξει οι Φράγκοι και οι Βενετοί για να χτίσουν τους πύργους τους. Δροσιστείτε στις τέσσερις πέτρινες βρύσες με το γάργαρο νερό στο κέντρο των Στενιών, δείτε τη Φάμπρικα του Εμπειρίκου, ένα παλιό εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο ζυμαρικών στο οποίο λειτουργούσε και νερόμυλος και απολαύστε τη θέα στον κόλπο Γυάλια και τη θάλασσα.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού πραγματοποιούνται εκθέσεις, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες.
Το νησί είναι γεμάτο σηματοδοτημένες πεζοπορικές διαδρομές, χάρη στην πρωτοβουλία «Andros Routes». Από το 2010 μια ομάδα εθελοντών που αγαπούν την Ανδρο έβαλαν σκοπό να αναβιώσουν τις παλιές διαδρομές και τα λιθόστρωτα μονοπάτια που ένωναν τα χωριά και διάφορα σημεία της. Το αποτέλεσμα, δεκατρία χρόνια μετά είναι ένα πυκνό δίκτυο μονοπατιών, που φθάνει περίπου τα 200 χιλιόμετρα. Οι εθελοντές, όχι μόνο ερεύνησαν τις παλιές διαδρομές, τις καθάρισαν και τις σηματοδότησαν, αλλά φροντίζουν επίσης για τη συντήρησή τους κάθε χρόνο. Το δίκτυο μονοπατιών είναι πιστοποιημένο από ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους οργανισμούς και τα τελευταία χρόνια αποτελεί σημαντικό πόλο έλξης για Ελληνες και ξένους περιπατητές. Τα μονοπάτια καλύπτουν σχεδόν όλη την έκταση του νησιού και είτε συνδέουν οικισμούς είτε οδηγούν σε παραλίες, αξιοθέατα και σημεία ενδιαφέροντος.
Aπό τις πιο ωραίες διαδρομές είναι αυτή που ξεκινάει από το μυλοχώρι των Στραπουργιών και κατευθύνεται προς το δάσος και τη ρεματιά των Ευρουσιών. Στα δυτικά περπατήστε από το λιμάνι του Γαυρίου προς τον οικισμό του Ανω Αγίου Πέτρου και τη μεγάλη αμμουδερή παραλία του Κάτω Αγίου Πέτρου – είναι μια εύκολη διαδρομή 5 χιλιομέτρων την οποία θα καλύψετε με αργό βήμα σε περίπου 2 ώρες. Στα βόρεια του νησιού, πάνω από την παραλία Ζόρκος ξεκινάει καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι, που θα σας οδηγήσει στο σπήλαιο Τρύπες με ωραία θέα στη θάλασσα.
Χρυσαφένια άμμος
Σχεδόν 30 παραλίες διαθέτει το νησί, οι περισσότερες με χρυσαφένια άμμο και αρκετά μεγάλες. Στα βορειοδυτικά ο Πύργος, η Βλυχάδα και το Καλαμίτσι είναι για όσους αγαπούν τις μη οργανωμένες ακτές, ενώ νοτιότερα, μετά το Γαύριο, η παραλία του Αγίου Πέτρου και η διπλανή της Χρυσή Αμμος διαθέτουν beach bar και ανέσεις. Στα νοτιοδυτικά, οι παραλίες Χαλκολιμνιώνας και Αποθήκες έχουν τιρκουάζ νερά και beach bars, η πρώτη με ρηχά νερά, ιδανικά για οικογένειες, και η δεύτερη με πιο βαθιά νερά και ενδιαφέροντα βυθό, για όσους αγαπούν την παρατήρηση με μάσκα. Σημειώστε και την παραλία Ζόρκος και το Βιτάλι στα βόρεια, τα Αχλα και τα Γυάλια ανατολικά και φυσικά τη διάσημη παραλία Της Γριάς το Πήδημα στα νοτιοανατολικά, με τον χαρακτηριστικό βράχο μέσα στη θάλασσα.