Τα έργα για την επικάλυψη του Κραυσίδωνα, του χειμάρρου που περνάει μέσα από περιοχές των Δήμων Βόλου και Ιωνίας, ανακοινώθηκαν για πρώτη φορά στα μέσα του 1988. Το πλάνο ήταν ο χείμαρρος να σκεπαστεί και να μετατραπεί σε εσωτερικό δακτύλιο κυκλοφορίας αυτοκινήτων, στην επικρατούσα τότε λογική, όλα για την εξυπηρέτηση του αυτοκινήτου. Αλλά το έργο εξαρχής προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις. Πρώτη αντέδρασε έντονα η Οικολογική Κίνηση Βόλου. Λίγες εβδομάδες μετά την ανακοίνωση των έργων, οι κάτοικοι του Βόλου ξεκίνησαν να μαζεύουν υπογραφές κατά της επικάλυψης του Κραυσίδωνα. Τον Ιούλιο του ’88, έγιναν δύο προσπάθειες να ξεκινήσουν τα έργα – η δεύτερη με την προστασία της αστυνομίας. Και οι δύο ήταν ανεπιτυχείς λόγω των επεισοδίων που προκλήθηκαν.
Παρότι το νομαρχιακό συμβούλιο Μαγνησίας ήταν υπέρ του έργου, το δημοτικό συμβούλιο Ιωνίας είχε κρίνει ότι τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή. Τους μήνες που ακολούθησαν, το θέμα πήρε ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις και τον Μάιο του 1989, το νομαρχιακό συμβούλιο Μαγνησίας αποφάσισε να γίνει δημοψήφισμα, με τον δήμο του Βόλου να ψηφίζει υπέρ της επικάλυψης του Κραυσίδωνα. Τον Ιούνιο του ’90, η κοπή των δέντρων στο ποτάμι έγινε με την περιφρούρηση των ΜΑΤ. Ακολούθησαν σκληρά επεισόδια μεταξύ πολιτών και αστυνομίας, γεγονός που θορύβησε το δημοτικό συμβούλιο Βόλου κάνοντάς το να αλλάξει στάση και να τεθεί υπέρ της ματαίωσης του έργου. Μέσα στις επόμενες δεκαετίες, το θέμα συνέχισε να είναι μείζον για την περιοχή. «Ωρολογιακή βόμβα ο Κραυσίδωνας σε περίπτωση νεροποντής», έγραφε άρθρο του 2014 στον «Ταχυδρόμο», εφημερίδα της Μαγνησίας. Βόμβα που τώρα, εννιά χρόνια αργότερα, έσκασε.
Το πέρασμα της κακοκαιρίας «Daniel» από τη Μαγνησία οδήγησε τον χείμαρρο Κραυσίδωνα να υπερχειλίσει, πλημμυρίζοντας τις γύρω συνοικίες, δημιουργώντας ζημιές σε αυτοκίνητα και σπίτια, μετατρέποντας την πόλη του Βόλου αλλού σε χωμάτινο ποτάμι και αλλού σε βούρκο. «Μέχρι σήμερα δεν έχουν γίνει τέτοια έργα», λέει στην «Κ» ο Χαράλαμπος Τσαμπάζης, τέως αντιδήμαρχος Νέας Ιωνίας και Αισωνίας, «ούτε από την περιφέρεια που έχει την ευθύνη, ούτε από τον δήμο». Ο ίδιος πιστεύει πως αν είχε σκεπαστεί ο Κραυσίδωνας, χθες θα ήταν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. «Γιατί πρώτα έπρεπε να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα ψηλά στο βουνό για να κόβεται η ταχύτητα και η ποσότητα του νερού», δηλώνει.
Ο Αριστείδης Σαπουνάκης, πρώην πρόεδρος του Τμήματος Χωροταξίας και Πολεοδομίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, τονίζει στην «Κ» πως η περιβάλλουσα ζώνη του Κραυσίδωνα κινδυνεύει συχνά από πλημμύρες, καθώς ο χείμαρρος περνάει χαμηλά από διάφορα σημεία. «Είναι σοβαρό ζήτημα αυτό και έχει να κάνει και με την αποψίλωση των δασών – όταν υπήρχαν τα δάση, τα ύδατα των βροχών κρατούνταν, σε ένα ποσοστό αποτρεπόταν η πλημμύρα», αναφέρει. «Το έργο της επικάλυψης του χειμάρρου πάντως δεν είναι απλό», σημειώνει. «Πρέπει να γίνει μεγάλο χαντάκι που να προβλέπει ακόμα και τις μεγάλες βροχοπτώσεις, αν και τέτοιο όγκο νερού πάλι δεν θα μπορούσαν να τον προβλέψουν».