Χωρίς την άδεια των γονέων θα μπορούν οι μαθητές να αναζητούν τη συνδρομή των σχολικών ψυχολόγων. Το υπουργείο Παιδείας προωθεί σχετική νομοθετική ρύθμιση με στόχο να υποστηρίξει τα παιδιά να μιλήσουν, διευκολύνοντας έτσι την ανίχνευση των περιστατικών κακοποίησης παιδιών.
Ειδικότερα, χθες η αρμόδια υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου σε συνέντευξή της (MEGA) δήλωσε ότι «σίγουρα το να είχαμε μόνιμους ψυχολόγους θα ήταν καλύτερο. Αλλά για αρχή προσπαθούμε να καταφέρουμε να μη ζητάμε τη συναίνεση γονέα. Και αυτό διότι πολλές φορές μπορεί ο γονέας να κακοποιεί και μπορεί να μη δώσει την άδεια». Τα στοιχεία άλλωστε επιβεβαιώνουν τον σχεδιασμό του υπουργείου καθώς στην πλειονότητα των περιπτώσεων κακοποίησης παιδιών ο θύτης είναι ένας γονέας ή ένα μέλος του οικογενειακού του περιβάλλοντος. Προφανώς λοιπόν, σε αυτή την περίπτωση είναι ουτοπικό το παιδί να ζητήσει τη συναίνεση του γονέα του για να δημοσιοποιήσει την πράξη του τελευταίου. Αλλά και στην εκδοχή που το παιδί ζητήσει συναίνεση από τον άλλο γονέα του, συχνά οι οικογένειες προτιμούν να μη δημοσιοποιήσουν το πρόβλημα.
Αποτέλεσμα είναι πολλά περιστατικά κακοποίησης να μένουν στο σκοτάδι. Οπως παρουσίασε στο χθεσινό φύλλο της η «Κ», σύμφωνα με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού, για κάθε περιστατικό σωματικής βίας παιδιού που έρχεται στο φως, υπάρχουν άλλα 35 με 40 που δεν γίνονται γνωστά. Για κάθε περίπτωση σεξουαλικής βίας παιδιού που γνωστοποιείται, υπάρχουν άλλες 100 που μένουν αθέατες.
Μάλιστα, όπως διευκρίνισε μιλώντας στην «Κ» η κ. Μιχαηλίδου, το θέμα έχει θωρακιστεί και νομικά, καθώς υπερισχύει η προστασία του παιδιού σε σχέση με την προστασία των προσωπικών του δεδομένων, την οποία μπορούν να επικαλεστούν οι γονείς για να μη δώσουν τη συναίνεση στο παιδί να επισκεφθεί τον ψυχολόγο. Η νομοθετική ρύθμιση εκτιμάται ότι θα «λύσει» και τα χέρια των εκπαιδευτικών, οι οποίοι σήμερα –καθώς απαιτείται συναίνεση του γονέα– προτιμούν να μην πάρουν θέση σε ένα τόσο κρίσιμο θέμα καθώς «αισθάνονται “ακάλυπτοι” από τον νόμο και “εκτεθειμένοι” απέναντι στη βία των γονέων», όπως ανέφερε στην «Κ» ο Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, ψυχίατρος, παιδοψυχίατρος και ψυχαναλυτής.
Παρεμβάσεις
Στο ίδιο πλαίσιο, ο κ. Αλεξανδρίδης τόνισε ότι «το σύγχρονο σχολείο μπορεί και οφείλει να εντοπίζει, να καταγράφει και να παραπέμπει τις περιπτώσεις κακοποίησης και παραμέλησης σε δομές παιδικής προστασίας και ψυχικής υγείας. Για να γίνει αυτό χρειάζεται να έχει αυτή τη δικαιοδοσία και να είναι νομικά κατοχυρωμένο γι’ αυτήν. Επίσης, χρειάζεται να υπάρχει συγκεκριμένο δίκτυο “σχολείο – δομή ψυχικής υγείας – δομή παιδικής προστασίας”, το οποίο να συνεδριάζει μηνιαίως για να μελετάει τις ύποπτες περιπτώσεις και να σχεδιάζει τις παρεμβάσεις για τις διαπιστωμένες».
Από την άλλη πάντως το υπουργείο αναζητεί λύση στο εξής θέμα: Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει μόνιμος ψυχολόγος σε κάθε σχολείο αλλά καθένας εποπτεύει περισσότερα του ενός σχολεία, με τη νέα ρύθμιση θα αυξηθούν οι περιπτώσεις που οι ψυχολόγοι θα κληθούν να αντιμετωπίσουν μέσα στον ίδιο χρόνο εργασίας.