«Ξύπνησε» πάλι ο αντικαπνιστικός νόμος. Τον θυμόμαστε κάθε τόσο, αλλά η πραγματικότητα μας διαψεύδει καθημερινά. Από τα καφέ ώς τις περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες όλοι καπνίζουν. Παντού ντουμάνι. Στα ταξί πια δεν σε ρωτούν αν σε ενοχλεί, το ανάβουν με το έτσι θέλω. Στην εφορία οι υπάλληλοι δικαιολογούνται «έχουμε τρελαθεί τώρα που μειώθηκε το προσωπικό», στα υπεραστικά λεωφορεία ο οδηγός ξεκλέβει στα βραδινά δρομολόγια κανένα τσιγαράκι και στους χώρους διασκέδασης σαν πας, θέλεις μαζί και μια συσκευή οξυγόνου.
Μικρές ή μεγάλες σε έκταση αίθουσες, μπαρ ή μουσικές σκηνές, παντού επικρατεί ο νόμος της πλειοψηφίας. Και δεν υπάρχει πιο αηδιαστικό πράγμα από το να ακουμπάς το ποτό σου λίγα εκατοστά από το πλαστικό ποτήρι με το νερό όπου «κολυμπούν» τα αποτσίγαρα. Στο φέρνουν σαν συνοδευτικό, μαζί με το κρασί και τους ξηρούς καρπούς.
Σε κάποια εστιατόρια κρύβουν το πλαστικό ποτηράκι στη σαμπανιέρα (λες και θέλουν δροσιά οι σβησμένες γόπες), ενώ άλλοι έχουν βρει πατέντες μέσα σε ψηλά κηροπήγια και ανθοδοχεία. Ειδικά τον τελευταίο χρόνο όλο και αυξάνονται αυτοί που καπνίζουν με το έτσι θέλω, όπου θέλουν, ακόμη κι αν τους γίνεται σύσταση.
Κι όμως κάποιοι επιβάλλουν τους δικούς τους κανόνες στο κοινό. Στην Αθήνα ελάχιστοι χώροι διασκέδασης απαγορεύουν το κάπνισμα. Στο Half Note Jazz Club, το πιο γνώριμο στέκι στο Μετς οι συναυλίες γίνονται με 20λεπτο διάλειμμα για τους καπνιστές, όπως και στο Gazarte. Εκεί μάθαμε να μην καπνίζουμε παρά μόνο στο πεζοδρόμιο μετά το πρώτο μέρος κάθε live.
Τι είναι αυτό όμως, που αναγκάζει άλλους χώρους να δέχονται τόσο άνετα τον νόμο των καπνιστών; Η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απέστειλε εγκύκλιο στους εισαγγελείς Εφετών της χώρας ζητώντας να δοθούν οδηγίες για την πιστή εφαρμογή της νομοθεσίας περί απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους, κλειστούς ή στεγασμένους.
Ομως η ιστορία έχει δείξει ότι το κράτος είναι αδύναμο να επιβληθεί. Ο θεριακλής πάντα θριαμβεύει. Και ο νόμος για να εφαρμοστεί χρειάζεται εισαγγελέα.