Η συμφωνία του ελληνικού Δημοσίου με τη γερμανική εταιρεία Siemens προχωρεί στους δύο από τους τρεις τομείς, ωστόσο ορισμένοι από τους εκπροσώπους του ελληνικού κράτους εισηγούνται την… παραπομπή της στη διαιτησία, αν δεν προχωρήσει σε επένδυση. Υπενθυμίζεται πως όταν η Siemens και η ελληνική κυβέρνηση προχώρησαν στην υπογραφή της συμφωνίας το 2012, ο γερμανικός κολοσσός δεσμεύτηκε ότι θα «μπορούσε να εξετάσει τη χρηματοδότηση μιας επένδυσης 60 εκατ. ευρώ…». Η διατύπωση, σύμφωνα με τη γνώμη όλων των συμμετεχόντων στη διαπραγμάτευση, ήταν τέτοια που άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο και να μη γίνει. Αυτό το παραδέχονται και αξιωματούχοι του υπουργείου Ανάπτυξης, που σήμερα, όμως, κατηγορούν ευθέως την εταιρεία ότι παρέβη τη συμβατική της υποχρέωση.
Γεγονός είναι, πάντως, πως μέχρι τώρα, τόσο η διοίκηση της ελληνικής θυγατρικής όσο και η γερμανική μητρική ουδέποτε υποστήριξαν ότι δεν θα κάνουν την επένδυση. Αυτό, σύμφωνα με αξιωματούχους του υπουργείου Ανάπτυξης, δημιούργησε την πεποίθηση και στις δύο πλευρές ότι «η επένδυση θα γίνει». Στη συνέχεια ο γ.γ. Στρατηγικών Επενδύσεων, Πέτρος Σελέκος, προώθησε, με βάση την έκθεση της Μακίνζεϊ, μια σειρά από τομείς στους οποίους η ελληνική πλευρά θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια τέτοια κίνηση (π.χ. στον κλάδο της ενέργειας). Η διοίκηση της Siemens όμως κατέστησε σαφές διά του διευθύνοντος συμβούλου της στην Ελλάδα, Πάνου Ξυνή, ότι αυτοί οι τομείς δεν βρίσκονται μέσα στις προτεραιότητές της. Ο κ. Σελέκος, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», επανήλθε με μία πρόταση για κατασκευή εργοστασίου για ανεμογεννήτριες. Και ακολούθησε ο εξής απίστευτος διάλογος μεταξύ εκπροσώπων της γερμανικής εταιρείας και εκπροσώπων του ελληνικού κράτους:
– Siemens: Η εταιρεία «Βέστας», με την οποία συνεργαζόμαστε στη Δανία, λέει ότι οι ανεμογεννήτριες στην Ελλάδα θα είναι πολύ ακριβότερες λόγω όγκου παραγωγής, μεταφορικών…
– Δημόσιο: Μία επένδυση σας είπαμε να κάνετε. Το πώς θα κερδίσετε θα το βρείτε εσείς.
Εν τω μεταξύ, τον Μάρτιο του 2014, η Siemens κατέθεσε πρόταση στην επιτροπή που ελέγχει την υλοποίηση της συμφωνίας για τη δημιουργία «κέντρου αριστείας» για την ανάπτυξη λογισμικού. Το περιβάλλον του κ. Σελέκου χαρακτήρισε την πρόταση «ασαφή» και το επιχειρηματικό σχέδιο «πενιχρό και πρωτόλειο». Κάποιοι άλλοι εκπρόσωποι του ελληνικού Δημοσίου, στη σχετική επιτροπή είπαν ότι «η πρόταση δεν είχε καν τα στοιχεία πρότασης…».
Η αλήθεια, όμως, είναι ότι το πρόβλημα προϋπήρχε από την ίδια την αρχική διατύπωση της συμφωνίας. Κάποια στιγμή η ελληνική θυγατρική υποστήριξε ότι προχώρησε στην ανακεφαλαιοποίησή της, ύψους 157 εκατ. ευρώ, και ότι αυτή η κίνηση θα μπορούσε να ισοδυναμεί με την επένδυση, κάτι που εξόργισε την πλευρά του Δημοσίου. Με αυτού του είδους την (μη) επικοινωνία δεν είναι περίεργο που τα πράγματα κατέληξαν στα γραφεία του Αντώνη Σαμαρά και της Αγκελα Μέρκελ.
Ο κ. Σαμαράς υπέδειξε στους συνεργάτες του στο υπουργείο Ανάπτυξης να κάνουν αντιπρόταση στους Γερμανούς και εκείνοι… ξαναγύρισαν στην πρόταση για τον εκσυγχρονισμό του εργοστασίου κουζινών της Bosch (εταιρεία του ομίλου Siemens) στον Πειραιά. Η γερμανική εταιρεία λέει ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στα σχέδιά της, αφού το Μεξικό και η Σλοβενία παράγουν φθηνότερα αυτά τα είδη. Κι έτσι η αντιπαράθεση για τη σύμβαση με τη Siemens μετατράπηκε σ’ έναν άτυπο διάλογο για τη δυνατότητα της Ελλάδας να αναπτυχθεί και για την ανθεκτικότητα του σχεδίου της -αν έχει- σε μία παγκοσμιοποιημένη αγορά.
Πάντως, τα άλλα μέρη της συμφωνίας -καταπολέμηση της διαφθοράς, υποτροφίες σε μεταπτυχιακούς και διδάκτορες του ΙΚΥ, ιατρικά μηχανήματα- βρίσκονται σε καλό δρόμο. Στους δύο πρώτους τομείς έχουν καλυφθεί οι στόχοι της πενταετούς συμφωνίας κατά 40%, ενώ ο συμψηφισμός με απλήρωτους λογαριασμούς του ελληνικού Δημοσίου έχει σχεδόν καλυφθεί κατά 70 εκατ. ευρώ.