Ο Σταύρος Μεσσήνης είναι πάντα πρόθυμος να αντιμετωπίσει μία νέα πρόκληση. Γεννημένος στη Νότια Αφρική, ήλθε στην Ελλάδα τo 1994 και ίδρυσε το 2009 το CoLab, το πρώτο co-working space για νεοφυείς τεχνολογικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα. Προ τριών περίπου ετών πούλησε το μερίδιο στο CoLab και –μετά από ένα εξάμηνο διάλειμμα από τα start-ups– επανήλθε δυναμικά με έναν νέο χώρο στέγασης της επιχειρηματικότητας: το The Cube Athens, στην οδό Κλεισόβης, κοντά στην πλατεία Κάνιγγος.
Στα λίγο πάνω από δύο χρόνια λειτουργίας του, το Cube αναδείχθηκε στο μεγαλύτερο co-working space στην Ελλάδα. Φιλοξενεί σήμερα 20 start-up εταιρείες, για τις οποίες οργανώνει συνεχώς βιβλιοπαρουσιάσεις, διαλέξεις, σεμινάρια και συναντήσεις μεταξύ επαγγελματιών του κλάδου.
Το εγχείρημα όμως αποδεικνύεται ότι αποτελεί μία πρόκληση που έχει φέρει τον πολυπράγμονα 43χρονο επιχειρηματία στα όριά του. Προχθές δημοσίευσε επιστολή (στα αγγλικά) προς τον δήμαρχο Αθηνών Γιώργο Καμίνη, σχετικά με τη δραματική κατάσταση στην περιοχή γύρω από τα γραφεία του Cube.
Στην εκτενή επιστολή, ο κ. Μεσσήνης σημειώνει ότι στον χώρο του εργάζονται ορισμένοι από τους πιο πολλά υποσχόμενους νέους επιχειρηματίες της χώρας. Ομως «δυστυχώς, η ζωή σε αυτή την περιοχή της πόλης έχει γίνει ξανά αβίωτη και δεν μπορώ πια να ξοδεύω ενέργεια προσπαθώντας να πείσω τις Αρχές να κάνουν αυτό που προκύπτει από την κοινή λογική. Eχω κουραστεί να καλώ αξιωματούχους για να παραπονεθώ για την έλλειψη αστυνόμευσης, την έλλειψη καθαριότητας, την έλλειψη επαρκούς φωτισμού – και κυρίως την κραυγαλέα παράδοση των δρόμων στους οποίους έχουμε την ατυχία να βρισκόμαστε σε εμπόρους ναρκωτικών, ιερόδουλες και άστεγους».
Στη συνέχεια της επιστολής αναφέρεται στις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στον πεζόδρομο έξω από τα γραφεία – τις ίδιες που βιώνουν κατά καιρούς επιχειρηματίες και κάτοικοι σε διάφορες συνοικίες του κέντρου που γίνονται εστίες εμπορίας και χρήσης: ενέσεις σε δημόσια θέα, σύριγγες και αίμα στον δρόμο, καβγάδες, άνθρωποι λιπόθυμοι για ώρες. Και στις πέντε γωνίες περιμετρικά του Cube, όπως αναφέρει στην «Κ» ο κ. Μεσσήνης, οι έμποροι συνεχίζουν απερίσπαστοι το έργο τους.
Η κατάσταση της γειτονιάς ήταν ήδη άσχημη όταν ξεκίνησε τη λειτουργία του το Cube, λέει ο επιχειρηματίας. «Τελευταίως όμως επιδεινώνεται», όπως λέει. «Γύρισα πριν από λίγες μέρες από την άδειά μου και τη βρήκα χειρότερη από ποτέ. Οι έμποροι μας είχαν αφήσει και φτυαράκι για να καθαρίζουμε τα περιττώματα των “πελατών” τους. Γι’ αυτό αποφάσισα να γράψω την επιστολή».
Την επιδείνωση επιβεβαιώνει και ο Γιώργος Τζιραλής, εταίρος του Openfund II, ενός εκ των τεσσάρων επενδυτικών κεφαλαίων που στηρίζονται από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα JEREMIE, ο οποίος έχει τα γραφεία του στο Cube. «Υπάρχει πραγματική αίσθηση εγκατάλειψης, ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται» δηλώνει στην «K». Το συγκεκριμένο fund, μάλιστα, δεν μένει στα λόγια όσον αφορά τα παράπονά του. «Βρήκαμε άλλα γραφεία, θα φύγουμε», λέει στην «Κ» ο κ. Τζιραλής. «Δεν είναι δική μας δουλειά να πολεμάμε με τους εμπόρους ναρκωτικών».
Αυτοί των οποίων είναι δουλειά προτιμούν να παίζουν το γνωστό παιχνίδι με το μπαλάκι των ευθυνών. Πηγές της Δημοτικής Αρχής, στην οποία έχει αποταθεί πολλές φορές ο κ. Μεσσήνης, μιλούν στην «Κ» για εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα, για το ότι η αρμοδιότητα της αστυνόμευσης ανήκει στην κεντρική κυβέρνηση και για την αρνητική στάση των προηγούμενων κυβερνήσεων σε εισηγήσεις του δήμου για τη δημιουργία χώρου ελεγχόμενης χρήσης ναρκωτικών.
Ο ιδιοκτήτης του Cube, από την πλευρά του, ενώ συνομιλεί εκείνη τη στιγμή με χρήστες έξω από την πόρτα του γραφείου του, περιγράφει με αυξανόμενη απόγνωση την αντιμετώπισή του από τους «αρμοδίους»:
«Η Ασφάλεια με παραπέμπει στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας. Εκεί μου λένε ότι δεν έχουν κόσμο και ότι, ούτως ή άλλως, ανήκω στη δικαιοδοσία του Α.Τ. Εξαρχείων. Από το Τμήμα Εξαρχείων μού λένε ότι δεν μπορούν να πυκνώσουν την παρουσία τους για να μην προκαλέσουν τους αντεξουσιαστές».
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, ο κ. Μεσσήνης, ύστερα από 20 και πλέον χρόνια στην Ελλάδα, σκέφτεται να ξαναφύγει. Εν τω μεταξύ, ενώ η κυβέρνηση ετοιμάζεται πυρετωδώς για να σύρει τους πολίτες στις κάλπες για τρίτη φορά μέσα σε λιγότερο από εννιά μήνες –ενασχόληση στην οποία το κυβερνών κόμμα δείχνει σαφώς μεγαλύτερη έφεση απ’ ό,τι στη διακυβέρνηση–, τα χρόνια προβλήματα της Αθήνας χειροτερεύουν, οι υγιείς δυνάμεις εξορίζονται, το μαράζωμα διαιωνίζεται.