Την ώρα που τα δημόσια μουσεία παλεύουν για να τα βγάλουν πέρα με τις ελλείψεις οικονομικών πόρων και του απαραίτητου προσωπικού, τα ιδιωτικά μουσεία φαίνεται να έχουν ήδη αφομοιώσει επιτυχώς πολλές αλλαγές στη φιλοσοφία της λειτουργίας τους, ανοίγοντας τον δρόμο.
Ιδού ένα παράδειγμα που μας κάνει να ελπίζουμε ότι με πολλή δουλειά όλα μπορούν να γίνουν: Τη Δευτέρα το βράδυ στο Μουσείο Μπενάκη Πειραιώς διοργανώθηκε ειδική βραδιά preview της έκθεσης του Βρετανού Τόνι Κραγκ και ειδικό γεύμα προς τιμήν του διάσημου γλύπτη. Το κόστος της εκδήλωσης ανέλαβε να καλύψει Ελληνίδα της διασποράς που αγαπά τα εικαστικά και την κλασική μουσική.
Ολα είχαν στηθεί στην εντέλεια, με ένα ωραίο τραπέζι για 50 άτομα στο αίθριο του μουσείου, ανάμεσα στα εμβληματικά έργα που είχαν τοποθετηθεί στον εξωτερικό χώρο.
Οι Ελληνες και ξένοι καλεσμένοι (από τον χώρο του πνεύματος, της τέχνης, του εφοπλισμού, της διπλωματίας κ.λπ.) κατέφθασαν στην ώρα τους και απόλαυσαν την έκθεση του δεύτερου ορόφου, παρουσία του καλλιτέχνη. Το δείπνο ήταν προσεγμένο και σεμνό, με ατμόσφαιρα ζεστή και φιλόξενη. Φεύγοντας είχαμε όλοι ένα χαμόγελο, σαν να βρεθήκαμε για δύο ώρες σε μίαν άλλη χώρα πιο αισιόδοξη, με αέρα ευρωπαϊκό.
Επρόκειτο για μια μικρή «τελετουργία» πολύ συνηθισμένη στα μουσεία του εξωτερικού, που αποδίδει καρπούς, συσπειρώνοντας χορηγούς, καλλιτέχνες, κοινό. Στην Ελλάδα χρειάστηκε να έρθει η κρίση για να αναπτύξουμε αντίστοιχη τεχνογνωσία, μιας και υπήρχαν οι κρατικές επιχορηγήσεις. Συνεπώς τα μουσεία δεν αναζητούσαν χορηγίες αλλά καλές επαφές με τους εκάστοτε υπουργούς. Να όμως που τα πράγματα αλλάζουν και ένα νέο μοντέλο αναδύεται. Επιτέλους.