Ποιος να το ’λεγε, πού να το φανταζόντουσαν ότι το φοβερό ταξίδι από τη Συρία, ο πραγματικός Γολγοθάς που πέρασαν έως ότου φτάσουν στη χώρα μας, αγγίξουν ευρωπαϊκό έδαφος, θα κατέληγε στο θεατρικό σανίδι; Από την άλλη, ίσως είναι το καλύτερο πράγμα που θα μπορούσε να τους συμβεί. «Το θέατρο είναι θεραπευτικό μέσο, εκτονώνει, δίνει φωνή στους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα» λέει στην «Κ» η ηθοποιός και σκηνοθέτις Ραφίκα Σαουίς.
Η ιδέα που είχε ήταν «τρελή», αλλά τρελή είναι και η εποχή: να συμμετέχουν στη νέα της δουλειά παιδιά μεταναστών. Το «Ατρείδες: Τετράδια Κρίσης», που παρουσιάζει το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού Beton7 από σήμερα στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης για έξι μόνο παραστάσεις (4, 5, 6, 7, 8 και 26 Νοεμβρίου), είναι μια διαδρομή στην ιστορία της κρίσης στην Ελλάδα, κρίσης ταυτότητας, υπαρξιακής, οικονομικής. «Υπάρχει καλύτερος “χάρτης” της ελληνικής κρίσης από τη συμμετοχή παιδιών που έχουν φτάσει στην Ελλάδα από όλο τον κόσμο;» λέει η κ. Σαουίς. Το εγχείρημα αποδείχθηκε πολύ ευκολότερο από αυτό που κανείς φαντάζεται. Τα παιδιά του Διαπολιτισμικού Γυμνασίου Α΄ Αθήνας, παιδιά μεταναστών, ήταν παραπάνω από πρόθυμα να το αποτολμήσουν, ενώ και οι νεαροί πρόσφυγες, που έχουν φτάσει ασυνόδευτοι στην Ελλάδα, τους οποίους οι δημιουργοί προσέγγισαν, δέχθηκαν μεμιάς. «Ετσι στην παράσταση συμμετέχουν παιδιά μεταναστών από την Αλβανία που είναι χρόνια εδώ, από την Υεμένη, την Αφρική, τη Συρία».
Η παράσταση βασίζεται σε έργα των Σοφοκλή, Αισχύλου και Ευριπίδη. «Ποιες είναι οι ομοιότητες της κρίσης στην αρχαία τραγωδία με την κρίση όπως τη βιώνουμε εμείς σήμερα; Πόσο έχει αλλάξει πραγματικά η ιστορία των Ατρειδών;» εξηγούν οι δημιουργοί. «Ο στόχος είναι με αφορμή την Ηλέκτρα, την Αντιγόνη, την Ιφιγένεια, τις Τρωάδες, την Ορέστεια και τους Πέρσες να ανοίξει ένας διάλογος στην πολιτική υπόσταση των έργων σε σχέση με αυτά που μας απασχολούν σήμερα στη χώρα μας».
Η παράσταση είναι μια μεγάλη οπτικοακουστική εγκατάσταση στην οποία εντάσσονται οι θεατές και αλληλεπιδρούν με τους ερμηνευτές. Στόχος του έργου είναι να αναδειχθεί η αναγκαιότητα της αλληλεγγύης στις σημερινές κοινωνίες και ο προβληματισμός πάνω στην ιστορική συνέχεια. Ενας πειραματισμός στα όρια της αρχαίας τραγωδίας. «Με τη συμμετοχή και των παιδιών είναι ακόμα πιο εμφανές πόσο σημαντικό είναι να καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλο, ότι δεν διαφέρει κανένας» λέει η Ραφίκα. Εχουν άγχος για τη σημερινή πρεμιέρα; τη ρωτάμε. «Καθόλου! Δεν είναι σαν κι εμάς. Βιώνουν μοναδικά την κάθε στιγμή, έχουν ενθουσιασμό. Στην αρχή ήταν λίγο κλεισμένα, αλλά επειδή είναι παιδιά, το είδαν σαν παιχνίδι και πετάρισε η ψυχή τους». Οπως ανακοινώθηκε, μέρος των εσόδων θα δοθεί στον φορέα ΜΕΤΑδραση που φροντίζει τους ασυνόδευτους ανήλικους μετανάστες στη χώρα μας, καθώς και στο Διαπολιτισμικό Γυμνάσιο Α΄ Αθήνας.