Γεμάτοι συναισθήματα, εικόνες και σκέψεις αφήσαμε το Ασυλο Ανιάτων στην ταραγμένη γαλήνη του. Είχε, όμως, ήδη ανοίξει ο δίαυλος, και η υπόσχεση της επιστροφής δεν έμοιαζε τυπική. Οσοι πέρασαν για λίγο ή πολύ από το Ασυλο Ανιάτων στην Κυψέλη το τριήμερο 18-20 Δεκεμβρίου βίωσαν εμπειρίες ανεξίτηλες, και η γεύση ήταν πλήρης. Η χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Ασυλο Ανιάτων ήταν ένας θρίαμβος ενός δικτύου αλληλεγγύης, προσφοράς και χαράς, που ενέπλεξε και παρέσυρε ζωγράφους, μουσικούς, φωτογράφους, εμψυχωτές και έναν πολύ μεγάλο αριθμό πολιτών κάθε ηλικίας που εργάστηκαν με αυταπάρνηση ατέλειωτες ώρες για να οργανώσουν το μπαζάρ και να ετοιμάσουν τα πάντα.
Ηταν μία επιβεβαίωση αλλά και μία ανανέωση της πεποίθησης ότι ο συντονισμός του «καλού» γεννάει θαύματα. Το καθιερωμένο χριστουγεννιάτικο μπαζάρ του Ασύλου (με αντικείμενα αξιώσεων από τις συλλογές του, καθώς και αναλώσιμα είδη που ετοίμασε πλήθος φίλων) διευρύνθηκε φέτος, χάρη στην πρόταση και την πολύμηνη επιμέλεια της Ιριδας Κρητικού, η οποία επί της ουσίας συστράτευσε κάθε είδους δημιουργικών ανθρώπων που συνδέθηκαν στον κοινό στόχο να αποκτήσει το Ασυλο τη θετική εξωστρέφεια που του αξίζει. Εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, συναυλίες, παιδικά εργαστήρια.
Το είδα με τα μάτια μου. Τη σχέση που αναπτύχθηκε ανάμεσα στους ζωγράφους και σε κάποιους από τους ασθενείς. Οι καλλιτέχνες πήγαιναν για ένα διάστημα καθημερινά για να δημιουργήσουν έργα στους τοίχους των κτιρίων, και σταδιακά κάθε ζωγράφος«υιοθετήθηκε» από έναν μόνιμο κάτοικο. Είδα τους σφικτούς εναγκαλισμούς, τα μάτια που έλεγαν όσα δεν μπορούσε το στόμα, και κυρίως τα χέρια που έπλεκαν σαν τανάλια, γαντζώνονταν για να εκφράσουν ένα ευχαριστώ. «Αφήσαμε την υπόσχεση να ανταποκριθούμε σε "παραγγελίες" για ζωγραφική μέσα στους θαλάμους», λέει η Ιρις Κρητικού. «Γεννήθηκαν πράγματι δυαδικές σχέσεις, και επιθυμία μας είναι να συνεχίσουμε».
Η Δήμητρα Πιπιλή είναι ένας δημιουργικός άνθρωπος, που έχει αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις και τις χορηγίες του Ασύλου. Το πρόβλημα χρηματοδότησης έχει γίνει ασφυκτικό από την κατάσχεση του τραπεζικού λογαριασμού του Ασύλου λόγω χρεών. Υπάρχουν δεκάδες ακίνητα από κληροδοτήματα, και ο ΕΝΦΙΑ δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορεί να γίνει χρήση κεφαλαίου για κάλυψη αναγκών.
Εως ότου βρεθεί λύση, το Ασυλο στηρίζεται στην προσφορά ειδών, από γάντια πλυσίματος έως υποσέντονα για τους 180 ασθενείς. Οσοι μπορούν να κυκλοφορούν ήρθαν στις συναυλίες. Είδα τις εκφράσεις τους, εκστατικές από χαρά, να ακούν τους άξιους τραγουδιστές της Λυρικής (Λυδία Αγγελοπούλου, Αννα Κουζή, Σταμάτη Μπερή) να τραγουδούν οπερέτα και είδα χείλη να προσπαθούν να ψελλίσουν «Σφίξε με κι ενωμένα τα χείλη να μένουν». Την Κυριακή ήρθε και το κουιντέτο ξύλινων πνευστών της ΚΟΑ, και το απόγευμα της ίδιας μέρας οι «Αγγελοι της Χαράς», μία εξαιρετική ομάδα που δίνει κουράγιο με ωραία μουσική. Οπως λέει η Ιρις Κρητικού, οι «Αγγελοι της Χαράς» πήγαν και σε θαλάμους, όπου δέχθηκαν και παραγγελίες από κατάκοιτους ασθενείς. Τους ζήτησαν να ακούσουν δακρυσμένοι από χαρά το «Σαν πας στην Καλαμάτα» ή ακόμη και το «Αστα τα μαλλάκια σου».
Αυτή η ανάγκη για ζωή ποτίζει κάθε κίνηση. Πολλοί εθελοντές προσφέρουν τεράστιο έργο μαζί με τους σκληρά εργαζόμενους. Υπάρχει κάτι βαθιά συγκινητικό σε διαστάσεις που σε ξεπερνούν. Σταδιακά (και αρκετά γρήγορα) επέρχονται η εξοικείωση και η συμφιλίωση. Σε αυτό συμφωνούν όλοι. Αυτό το ιστορικό ίδρυμα, στην καρδιά της Κυψέλης, σε ένα από τα παλαιότερα κτήματα της Αθήνας, δεν έχει σύνορα με την πόλη. Αυτό ήταν και είναι το βασικό μήνυμα. Οπως μας είπε μία εθελόντρια, πολλοί ασθενείς περιμένουν πώς και πώς να βγουν μια βόλτα. Αυτήν την περίοδο συγκεντρώνεται ένα ποσόν για να αγοραστεί ένα βαν. Στείλτε ένα μήνυμα στο 54234 και, με 1 ευρώ, γίνεστε κι εσείς χορηγοί σε αυτόν τον σκοπό.