Στην εποχή μας η παράλυση δεν είναι μόνον οικονομική αλλά και ηθική. Νιώθουμε ότι κλονίζεται ο κοινωνικός ιστός, η ταυτότητά μας. Γι’ αυτό, όλο και πιο συχνά, παρακολουθούμε την προσπάθεια ενεργών πολιτών να καλούν τον κόσμο, με πολλούς τρόπους, να ξαναβρεί τον εαυτό του. Ενας τρόπος είναι να εντοπίζεις αυτά που σε αποτελούν, σε συγκινούν, σε ανεγείρουν. Οι άνθρωποι είναι φανερό ότι έχουν την έγνοια να επανατοποθετήσουν τον εαυτό τους μέσα στην τραυματισμένη κοινωνία ως πολίτες, όχι μόνον ως λογιστικό μέγεθος. Γι’ αυτό και πολλές δράσεις θέλουν να θυμηθούν την πόλη όπως ήταν πριν γεμίσει από κλειστά καταστήματα, μουτζουρωμένους τοίχους και κατεστραμμένα οδόσημα.
Πέρυσι, οι κάτοικοι του Νέου Ηρακλείου, με πρωτοβουλία του «Αλλος Τόπος Επικοινωνίας και Πολιτισμού», κατέγραψαν την ιστορία της περιοχής τους. Τώρα οι Atenistas και οι Σταθερές Συγκοινωνίες Α.Ε. ζητάνε τη συμμετοχή του κοινού για μια έκθεση που θα συλλέξει μνήμες ανθρώπων. Ζητούν να ψάξουμε στα οικογενειακά άλμπουμ για μια παλιά φωτογραφία και μια ιστορία.
Στη Θεσσαλονίκη, άλλη πρωτοβουλία παρότρυνε το κοινό να μάθει τη σχέση της πόλης με το ρεμπέτικο, τους δερβίσηδες, τους πρόσφυγες, τον Τσιτσάνη και τον Βαμβακάρη. Περιήγηση σε γειτονιές. Στην Ξάνθη εγκαινιάστηκε το σπίτι όπου έζησε ο Μάνος Χατζιδάκις (ένα εντυπωσιακά αναπαλαιωμένο κτίριο), και οι κάτοικοι επιζητούν σε δράσεις να μάθουν ό,τι μπορούν για τα παιδικά χρόνια του κορυφαίου συνθέτη. Στο Ιστορικό Αρχείο του Πολιτιστικού Ιδρύματος Ομίλου Πειραιώς, οι «Διακόσιες δέκα χιλιάδες οκάδες βαμβακιού», που έγραψαν η Ιόλη Ανδρεάδη και ο Αρης Ασπρούλης, είναι sold out κάθε Δευτέρα και Παρασκευή βράδυ. Παράσταση στο Αρχείο με θέμα την ιστορία της Πειραϊκής Πατραϊκής.
Κοινό σημείο όλων αυτών είναι η προσπάθεια να διατηρήσουμε και να ανανεώσουμε τη συλλογική μας μνήμη σε μια στιγμή που όλα καταρρέουν.