H φωτογραφία είναι τραβηγμένη στα τέλη Μαρτίου του 1953: Ο Αριστοτέλης Ωνάσης και ο τότε υπουργός Οικονομικών της Δυτικής Γερμανίας καθηγητής Ludwig Erhard λίγο πριν από την καθέλκυση του δεξαμενοπλοίου «Olympic Cloud», του πρώτου πλοίου που κατασκευάστηκε στα ναυπηγεία A.G. Weser της Βρέμης μετά τον Πόλεμο. Λίγα χρόνια πριν, Ελληνες και Γερμανοί ήταν εχθροί. Οι τελευταίοι, κυρίως μέσω των υποβρυχίων τους είχαν καταστρέψει τα 3/4 του ελληνικού στόλου, προκαλώντας τεράστια ζημιά.
Η Ελλάδα ήταν μια ρημαγμένη χώρα, προσπαθώντας να ξεπεράσει τις πληγές της εμφύλιας διαμάχης. Πώς το ελληνικό επιχειρηματικό δαιμόνιο κατάφερε να χτίσει μια νέα, στέρεη γέφυρα φιλίας ανάμεσα σε δύο λαούς που συγκρούστηκαν με τόσο μένος; Η ενδιαφέρουσα απάντηση βρίσκεται στο νέο βιβλίο που συνέγραψε ο Γιώργος Φουστάνος, δημιουργός του «Greekshippingmiracle.org», με τίτλο «Η Θάλασσα Ενώνει. Η ναυπηγική δραστηριότητα των Ελλήνων στη μεταπολεμική Γερμανία» από τις εκδόσεις Argo.
Το βιβλίο του Γιώργου Φουστάνου για τους Ελληνες εφοπλιστές στη μεταπολεμική Γερμανία.
Στόχος του είναι να ιχνηλατήσει πώς οι Ελληνες αποφάσισαν να στραφούν επιχειρηματικά στα γερμανικά ναυπηγεία. «Οντας υποχρεωμένοι να ξεκινήσουν από το μηδέν την ανασυγκρότηση του στόλου τους από τα διεθνή ναυτιλιακά κέντρα της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου, οι Ελληνες εφοπλιστές με πρωτοστάτη τον Αριστοτέλη Ωνάση ανέπτυξαν τολμηρές πρωτοβουλίες για την κατασκευή σημαντικού αριθμού δεξαμενοπλοίων στα ναυπηγεία της Δυτικής Γερμανίας, τα οποία επίσης είχαν υποστεί τεράστιες ζημιές από τους βομβαρδισμούς των συμμαχικών δυνάμεων», γράφει στο προλογικό σημείωμα του λευκώματος με τις εντυπωσιακές φωτογραφίες από την εποχή εκείνη αλλά και τα μετέπειτα χρόνια.
Από την άλλη, όπως διαπιστώνει ο ίδιος: «Η Γερμανία είχε υποχρεωθεί να παραδώσει το σύνολο του στόλου της στους νικητές μετά την ήττα της, μένοντας χωρίς ποντοπόρο εμπορικό στόλο. Οι σύμμαχοί τους είχαν απαγορεύσει να αναπτύξουν οποιαδήποτε ναυτιλιακή δραστηριότητα εκτός από την εξυπηρέτηση των εσωτερικών αναγκών. Οι περιορισμοί εκτείνονταν και στην απαγόρευση ναυπήγησης ποντοπόρων πλοίων, με αποτέλεσμα τον ουσιαστικό “ακρωτηριασμό” ενός κλάδου της γερμανικής οικονομίας. Η άρση των απαγορεύσεων ήρθε πέντε χρόνια μετά τη λήξη του Πολέμου».
Η αποφασιστική στήριξη της επανεκκίνησης ιστορικών γερμανικών ναυπηγικών μονάδων μέσω αθρόων παραγγελιών Ελλήνων εφοπλιστών για την κατασκευή δεξαμενοπλοίων, συνέβαλε στην ταχεία ανασυγκρότηση του γερμανικού ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου. Να μια ενδιαφέρουσα ιστορία με πολλά χρήσιμα συμπεράσματα για την εποχή μας…