ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ

Ακούς και διαβάζεις για την Αθήνα του 5ου π.Χ. αιώνα από τότε που ήσουν στο σχολείο.

Μάλλον έχω καταλάβει καλά. Το σχέδιο ανάπλασης των βασιλικών κτημάτων στο Τατόι στηριζόταν στον συνδυασμό του φυσικού με το ιστορικό περιβάλλον. Για το πρώτο δεν έχω τίποτε να πω.

Ούτε εμένα με ικανοποίησε ο κ. Χαρδαλιάς στη χθεσινή συνέντευξη. Πρώτον, ήταν σοβαρός.

Δαιμονικές ανεμογεννήτριες, οργανωμένο σχέδιο αναστολής άρθρων του Συντάγματος. Είναι η εκδοχή που υιοθετούν οι «ψύχραιμες» φωνές της αντιπολίτευσης. Τα πολιτικά μυαλά που λένε.

Κοινόχρηστες οι λέξεις τραγωδία και τα παράγωγά της έχουν χάσει το βάρος της σημασίας τους. Τραγωδία στην καθημερινότητά μας χαρακτηρίζεται οποιοδήποτε δυσμενές γεγονός. Τραγωδία το αυτοκινητικό δυστύχημα, τραγικοί ήρωες τα θύματα, «τραγικές» φιγούρες οι συγγενείς τους. Τραγωδία η αρρώστια, τραγωδία και ο θάνατος. Και όσο κι αν οι νεκροί δεδικαίωνται δεν είναι όλοι τους τραγικοί […]

Ενας πυροσβέστης με την προστατευτική του στολή έχει πλησιάσει τις φλόγες σε απόσταση μερικών μέτρων.

Κάποτε η Ελλάδα ζούσε για το καλοκαίρι. Δεν ήταν μόνον ο τουρισμός. Ηταν και τα μπάνια του λαού.

Νομίζεις ότι ακούς ηχογραφημένο μήνυμα. Ο ένας μιλάει για ανετοιμότητα του κρατικού μηχανισμού.

«Για την Ελλάδα ρε γαμώτο». Ηταν το 1992 στη Βαρκελώνη, όταν η Βούλα Πατουλίδου εμπλούτισε το ηθικό θησαυροφυλάκιο του Εθνους με τη φράση. Εκτοτε βρήκε τη θέση της δίπλα στο «Μολών Λαβέ» και το «Ή ταν ή επί τας».

Ηταν κάποτε ένας σοφός και δίκαιος νομοθέτης ο οποίος αποφάσισε να ενισχύσει το δημόσιο ταμείο με έναν ακόμη φόρο.

Συμφωνώ. Η επαναφορά της υποχρεωτικής διδασκαλίας των Λατινικών στο λύκειο και η ένταξή τους στην εξεταστέα ύλη δεν σημαίνει απολύτως τίποτε από μόνη της.

Αναρωτιόμουν τόσες ημέρες ο αφελής τι γύρευαν τα λάβαρα της Επανάστασης του ’21 με τους αντιεμβολιαστές. Μια σύντομη περιήγηση στο Διαδίκτυο μου έλυσε την απορία.