Το Χριστιανοδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας μαστίζεται από τη χειρότερη κρίση της τελευταίας εικοσαετίας και αυτό δεν είναι πολιτική εκτίμηση της αντιπολίτευσης, αλλά δήλωση της αντιπροέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος, Γκίτα Κόνεμαν. Ο συνάδελφός της, επίσης αντιπρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU/CSU, Γκέοργκ Νίσλαϊν, υποχρεώθηκε σε παραίτηση μετά την καταγγελία ότι έγινε κατά 660.000 ευρώ πλουσιότερος μεσολαβώντας στην προμήθεια υγειονομικού υλικού από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Πιο «αναιμική» (250.000 ευρώ) ήταν η «σοδειά» του βουλευτή Νίκολας Λέμπελ, ο οποίος επίσης παραιτήθηκε, ενώ το κόμμα, προκειμένου να εντοπίσει και άλλα κρούσματα, ζήτησε από όλους τους βουλευτές να υπογράψουν δήλωση ότι δεν επωφελήθηκαν οικονομικά από την πανδημία.
Σύμφωνα με έρευνα του περιοδικού Spiegel, οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος που λειτούργησαν ως μεσάζοντες για κάποιες από τις προμήθειες-εξπρές, ύψους 6 δισεκατομμυρίων, που έκανε το υπουργείο Υγείας τους πρώτους μήνες της πανδημίας, ξεπερνούν τους 20. Δεν υπάρχουν στοιχεία που να δείχνουν ότι η μεσολάβηση όλων έγινε επ’ αμοιβή – και, όπως εξελίσσεται η υπόθεση, δεν είναι απαραίτητα. Τα «μεγάλα ψάρια» δεν είναι οι βουλευτές, αλλά ο πρόεδρος των Χριστιανοδημοκρατών, Αρμιν Λάσετ, ο πιθανός υποψήφιος καγκελάριος και πρωθυπουργός της Βαυαρίας Μάρκους Ζέντερ και ο υπουργός Υγείας Γενς Σπαν. Για τον μεν Λάσετ, ερωτήματα εγείρει η ανάθεση σε εταιρεία του γιου του συμβολαίου προμήθειας μασκών, ενώ για τον Ζέντερ διερευνάται το εξωφρενικά υψηλό τίμημα (10,5 ευρώ το κομμάτι) που κατέβαλε η Βαυαρία για ένα εκατομμύριο μάσκες από εταιρεία που εκπροσωπείται από την κόρη του πρώην υπουργού Γκέρολντ Τάντλερ σε συνεργασία με την κόρη του «πατριάρχη» του κόμματος, Φραντς-Γιόζεφ Στράους. (Τέτοιου είδους υποθέσεις διαπλοκής στη Βαυαρία έχουν ξεχωριστό όνομα, λέγονται «amigo».) Τέλος, ο Σπαν, ο οποίος το καλοκαίρι αγόρασε υπερπολυτελή κατοικία στο Βερολίνο, δέχεται κριτική για απευθείας αναθέσεις και υπερκοστολογήσεις, αλλά και συνολικά για τη διαχείριση της πανδημίας.
Διαβάστε επίσης:
• Τεστ για τη μετά Μέρκελ εποχή
Η «υπόθεση των μασκών» δεν θα προξενούσε τόση ζημιά στο κόμμα εάν δεν συνέτρεχαν δύο παράγοντες. Πρώτον, το γεγονός ότι οι Χριστιανοδημοκράτες εδώ και χρόνια παρεμποδίζουν κάθε προσπάθεια για ουσιαστική διαφάνεια ως προς τη δράση των λόμπι στο Κοινοβούλιο και στα υπουργεία, με αποτέλεσμα να υπάρχει εύλογη δυσπιστία απέναντι στις υποσχέσεις τους για άπλετο φως. Δεύτερον και κυριότερο, ότι η γερμανική κοινωνία υποφέρει όλο και περισσότερο εξαιτίας της πανδημίας, ενώ τα σχολεία παραμένουν κλειστά και το τρίτο κύμα βρίσκεται προ των πυλών. Παρά τα οικονομικά βοηθήματα που χορηγεί η κυβέρνηση, πολλές εταιρείες, ιδίως μικρομεσαίες, καθώς και πολλοί επισφαλώς εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, και το θέαμα πολιτικών στελεχών που θησαυρίζουν δεν μπορεί να χωνευτεί εύκολα. Θα υπήρχε ίσως ένα ελαφρυντικό για το φαγοπότι εάν η διαχείριση της πανδημίας ήταν επιτυχημένη, αλλά με 70.000 νεκρούς και μια βασανιστικά αργή διαδικασία εμβολιασμών, δύσκολα μιλάει κάποιος για επιτυχία. Προς τιμήν της, η καγκελάριος Μέρκελ δεν χρυσώνει το χάπι, αποφεύγοντας εκφράσεις όπως «το τελευταίο μίλι», «έξοδος από την κρίση» και επισημαίνοντας όχι απλώς ότι το επόμενο τετράμηνο θα είναι δύσκολο, αλλά και ότι σε μια πανδημία το τέλος είναι πάντα αβέβαιο, λόγω πιθανών μεταλλάξεων.
Η ελπίδα των Χριστιανοδημοκρατών είναι ότι έως τις βουλευτικές εκλογές της 26ης Σεπτεμβρίου, οι δυσκολίες θα έχουν σχεδόν ξεχαστεί, γιατί ο πληθυσμός θα έχει εμβολιαστεί και η οικονομία θα έχει ανοίξει ξανά. Ισως έχουν δίκιο, ίσως και όχι, πάντως το σίγουρο είναι ότι αυτή την περίοδο το συναίσθημα που εξαπλώνεται στη χώρα είναι η οργή. Σήμερα προσέρχονται στις κάλπες ψηφοφόροι σε δύο κρατίδια, τη Βάδη-Βυρτεμβέργη και τη Ρηνανία-Παλατινάτο, με τους Χριστιανοδημοκράτες να αναμένεται να έρθουν δεύτεροι και στις δύο· στη μεν Βάδη προβλέπεται νίκη των Πρασίνων, στη δε Ρηνανία των Σοσιαλδημοκρατών.
Η απόχρωση του Πρασίνου που επικρατεί στη Βάδη είναι απόλυτα συμβατή με το μαύρο των Χριστιανοδημοκρατών, έτσι το αποτέλεσμα δεν είναι εξ ορισμού ανησυχητικό για τους Χριστιανοδημοκράτες, οι οποίοι, αντιθέτως, θα καλωσόριζαν την άνοδο των Πρασίνων ως προπομπό για μια αλλαγή κυβερνητικού εταίρου σε ομοσπονδιακό επίπεδο (Πράσινοι αντί Σοσιαλδημοκρατών). Από την άλλη πλευρά, οι υποθέσεις διαφθοράς στην κοινοβουλευτική ομάδα του CDU/CSU κραυγάζουν ότι το κόμμα έχει παραμείνει υπερβολικά πολύ καιρό στην εξουσία. Δεν είναι μόνον οι μάσκες, ή οι 4-5 άλλοι βουλευτές που ερευνώνται ή έχουν παραδεχθεί εμπλοκή σε ανάλογες υποθέσεις.
Είναι ολόκληρο το σύστημα εξουσίας (κρατικές αρχές, ρυθμιστικές αρχές, εποπτικές αρχές) που επέτρεψε να γιγαντωθεί το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο της τελευταίας δεκαετίας, το σκάνδαλο Wirecard. Μια εταιρεία-φούσκα, την οποία κυβερνητικοί παράγοντες διαφήμιζαν στις επαφές τους στο εξωτερικό, ρούφηξε τις οικονομίες πολιτών κοροϊδεύοντας ότι δήθεν διαθέτει κεφάλαια 1,9 δισεκατομμυρίου ευρώ, τα οποία αποδείχθηκαν ανύπαρκτα. Ολα αυτά ενώ το πολιτικό μήνυμα ήταν η «ενάρετη», σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία, γνωστή ως μαύρο μηδενικό, που έχει υποχρεώσει τις υγειονομικές αρχές να προσπαθούν να συντονίσουν τη διαχείριση της πανδημίας στέλνοντας μεταξύ τους φαξ…