Η πίστα κατασκευάστηκε το 1959. Ο πατέρας των διασημότερων αδελφών αγώνων του Μεξικού, Ricardo και Pedro Rodriguez, ήταν σύμβουλος του Μεξικανού προέδρου Adolfo Lopez Mateo, και τον έπεισε για την κατασκευή μιας πίστας αγώνων στο αθλητικό πάρκο Magdalena Mixiuhca της Πόλης του Μεξικού χρησιμοποιώντας τους υπάρχοντες εσωτερικούς δρόμους.
Η ιδέα άρεσε στον El Presidente και οι εργασίες για την πίστα ολοκληρώθηκαν σε λιγότερο από ένα χρόνο. Δυστυχώς για την οικογένεια Rodriguez η ονοματοδοσία της οφείλεται στον θάνατο του Ρικάρντο Ροντρίγκεζ λίγο μετά τα εγκαίνια. Σκοτώθηκε στα δοκιμαστικά για το εκτός βαθμολόγησης Γκραν Πρι Μεξικού του 1962.
Ο αδελφός του, Pedro, σκοτώθηκε επίσης πίσω από το τιμόνι εννέα χρόνια αργότερα. Από το 2015, η πίστα φιλοξενεί και πάλι το Γκραν Πρι Μεξικού της Φόρμουλα Ένα. Μια διοργάνωση που στο παρελθόν είχε φιλοξενηθεί σε δύο διαφορετικές περιόδους, με διαφορετική χάραξη. Η τελευταία ήταν το 1992. Νικητής είχε αναδειχθεί ο Nigel Mansell.
Με την ευκαιρία…μικρό μάθημα ιστορίας
Η πίστα βρίσκεται εντός του δημόσιου πάρκου της αθλητικής πόλης Magdalena Mixhuca στο νοτιοανατολικό τμήμα της Πόλης του Μεξικού. Το La Magdalena Mixhuca ήταν ένα αρχαίο χωριό Nahua (Νάουα). Μιλούν τη Νάουατλ γλώσσα η οποία ανήκει στις Ουτοαζτεκικές γλώσσες. Φαίνεται ότι προέρχονται από τη νοτιοδυτική περιοχή των σημερινών Ηνωμένων Πολιτειών και θα πρέπει να μετανάστευσαν στο κεντρικό Μεξικό γύρω στο 2.000 π.Χ. Εγκαταστάθηκαν και επεκτάθηκαν στην ευρύτερη περιοχή κι έτσι έγιναν ο κυρίαρχος λαός στο κεντρικό Μεξικό. Ορισμένοι πολιτισμοί της κεντρικής και νότιας Αμερικής φαίνεται να προήλθαν από πληθυσμούς Νάουα, όπως οι Αζτέκοι, για παράδειγμα. Τον 12ο αι. έφτασαν οι Μεσίκα (Mexica) στο κεντρικό Μεξικό.
Η καταγωγή τους είναι αβέβαιη. Σύμφωνα με τους θρύλους των ίδιων, κατάγονται από το Αζτλάν -Αζτέκος σημαίνει ο άνθρωπος από το Αζτλάν-, έναν τόπο ο οποίος ακροβατεί ανάμεσα στο μύθο και την πραγματικότητα, με τις εκτιμήσεις ειδικών να τον τοποθετούν από το βορειοδυτικό Μεξικό μέχρι τις νοτιοδυτικές πολιτείες των Η.Π.Α. Η εικόνα στο σταθμό του μετρό Magdalena απεικονίζει μια μαία, συμβολική μορφή στην παράδοση των Αζτέκων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι όταν οι Μεσίκα (Mexica) εγκατέλειψαν το μυθικό Αζτλάν και εισήλθαν στην Κοιλάδα του Μεξικού, εγκαταστάθηκαν για μεγάλο χρονικό διάστημα στο Τιζαπάν, απ’ όπου εκδιώχθηκαν βίαια, μπαίνοντας στους γύρω βάλτους στην κεντρική λιμνοθάλασσα, η οποία εκείνη την εποχή ονομαζόταν Μετλλιαπάν.
Για να διασχίσουν τη λιμνοθάλασσα χρησιμοποιούσαν τις ασπίδες τους σαν να ήταν μικρές σχεδίες και έβαζαν πάνω τις γυναίκες και τα παιδιά για να περάσουν. Συνέχισαν τη φυγή τους ανάμεσα σε ελώδεις νησίδες, περνώντας από τρία μέρη που διατηρούν ακόμη και σήμερα τα ονόματά τους: Mexicalzingo, Iztacalco και Temazcaltitlán, και σε αυτό ακριβώς το τελευταίο μέρος γέννησε μια από τις γυναίκες κατά τη διάρκεια της απελπισμένης φυγής τους. Από τότε ο τόπος αυτός ονομαζόταν Mixiuhca.
Το 1528, η πρωτότοκη κόρη του Μοντεζούμα Β’ ζήτησε από τον Hernán Cortés (Ερνάν Κορτές), τον περιβόητο Ισπανό -κατακτητή ήδη της αυτοκρατορίας των Αζτέκων από το 1519- μια εικόνα της Αγίας Μαρίας Μαγδαληνής. Από εκείνη τη στιγμή ονομάστηκε Santa María Magdalena Mixhuca. Αυτή η περιοχή της λίμνης προσέφερε μεγάλες δυνατότητες για ψάρεμα και κυνήγι πουλιών, και στις chinampas* ή camellones καλλιεργούσαν καλαμπόκι, φασόλια, κολοκύθια, καθώς και διάφορα λουλούδια όπως το cempaxóchitl.
Παρόλο που σήμερα είναι διεθνώς γνωστή για τους αγώνες αυτοκινήτων στο Autodromo Hermanos Rodriguez, λίγοι γνωρίζουν ότι η πίστα αυτή βρίσκεται σε αυτό που ήταν κάποτε το ejido, μια περιοχή κοινοτικής γης που χρησιμοποιείται για γεωργία και στην οποία τα μέλη της κοινότητας έχουν δικαιώματα χρησικτησίας και όχι δικαιώματα ιδιοκτησίας τα οποία στο Μεξικό κατέχει το κράτος. Το σύστημα των ejidos βασίστηκε στην κατανόηση του calpulli, που σημαίνει «μεγάλο σπίτι» και είναι ο προσδιορισμός μιας οργανωτικής μονάδας κάτω από το επίπεδο της «πόλης-κράτους» altepetl. Η Αυτοκρατορία των Αζτέκων ήταν χαρακτηριστικό παράδειγμα έμμεσης διακυβέρνησης κράτους. Ακριβώς όπως και οι περισσότερες ευρωπαϊκές αυτοκρατορίες, διακρινόταν για την εθνολογική ποικιλομορφία της, όμως σε αντίθεση με αυτές, στηριζόταν περισσότερο στους φόρους και λιγότερο σε μία ενιαία κεντρική εξουσία. Σύμφωνα με το θεωρητικό πλαίσιο το οποίο είχε θέσει ο Αλεξάντερ Μότυλ (Alexander J. Motyl, γεν. 1953), Αμερικανός πολιτικός αναλυτής, στο έργο του Imperial Ends: The Decline, Collapse, and Revival of Empires (2001), οι Αζτέκοι χαρακτηρίζονται ατύπως ηγεμονική αυτοκρατορία ακριβώς επειδή δεν ασκούσαν άμεσα εξουσία στις κατακτημένες πόλεις-κράτη. Απαιτούσαν μόνο να καταβάλλονται οι φόροι.
Μετά τη Μεξικανική Επανάσταση του 1821, τα ejidos δημιουργήθηκαν από το μεξικανικό κράτος για την παραχώρηση γης σε αγροτικές κοινότητες ως μέσο ανάσχεσης των κοινωνικών αναταραχών. Η απονομή των ejidos κατέστησε τους αγρότες εξαρτημένους από την κυβέρνηση με τη δημιουργία μιας γραφειοκρατίας για την καταγραφή και τη ρύθμισή τους μέσω του Εθνικού Αγροτικού Μητρώου (Registro Agrario Nacional). Καθώς το Μεξικό ετοιμαζόταν να εισέλθει στη Συμφωνία Ελεύθερου Εμπορίου της Βόρειας Αμερικής το 1991, ο πρόεδρος Carlos Salinas de Gortari κήρυξε το τέλος της απονομής ejidos και επέτρεψε την ενοικίαση ή την πώληση των υφιστάμενων ejidos, τερματίζοντας τη μεταρρύθμιση της γης στο Μεξικό.Η πλειονότητα των αγροτών ήταν μέρος του συστήματος ejido με τον πατέρα-άντρα επικεφαλής του νοικοκυριού. Στη γη των ejidos οι ευκαιρίες εργασίας ήταν περιορισμένες, δημιουργώντας τάση μετανάστευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες προκειμένου να στηριχθούν τα νοικοκυριά. Πίσω έμενε η σύζυγος με την οικογένεια του συζύγου της, γεγονός που επέτρεπε στις γυναίκες αυξημένη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων ελλείψει ανδρών.
Τί σημαίνουν όλα αυτά; Το Μεξικό και οι κάτοικοι του είναι οργανωμένο από αρχαιοτάτων χρόνων γύρω από μικρές κοινότητες όπου η εμπιστοσύνη αναπτύσσεται αποκλειστικά ανάμεσα στα μέλη τους. Η σύγχρονη έννοια του κράτους ως πολιτικού εγγυητή της συνοχής της κοινωνίας δεν μπορεί να βρει καμία εφαρμογή σε αυτά τα μεσοαμερικανικά εδάφη. Ένας πολιτισμός που ριζώνει βαθιά μέσα στο παρελθόν δίνει σταθερά στοιχεία ταυτότητας στον σημερινό Μεξικανό αλλά η πολιτική του οργάνωση αδυνατεί να του δώσει την καθολικότητα που είναι απαραίτητη για τη συγκρότηση εύρωστου κράτους και υγιούς κοινωνίας. Οι Μεξικανοί μπορούν να αυτοαναγνωριστούν μέσα από τους απελευθερωτικούς αγώνες τους οι οποίοι, όμως, συνοδεύονται από αντιστοίχους εμφυλίους, την αγροτική ιδιοσυγκρασία που συνοδεύεται από τη μετανάστευση και μία παράδοξη μητριαρχία. Όλα αυτά συνδέονται διαχρονικώς με τη μυθική καταγωγή τους και τα αποκαλυπτικά τους οράματα. Είναι σαφές ότι πρόκειται για μία προνεωτερική κοινωνία, ένα άθροισμα κοινοτήτων οι οποίες δεν μπορούν να συνθέσουν την πολιτική μορφή του νεότερου κράτους και των ατομικών ελευθεριών που εξασφαλίζει. Αντ’αυτού έχουμε ένα κράτος-μηχανισμό εξουσίας την οποία ασκούν κατά το δοκούν οι εκάστοτε, χάριν λόγου ονομαζόμενοι, κυβερνήτες. Και μία, καταχρηστικώς αποκαλούμενη, κοινωνία η οποία ζει αποκλειστικώς στην περιοχή της γραφικότητος ως προς την εμφάνισή της, εντός μιας καθημερινής εγκληματικότητας που διαιωνίζει τη μερικότητα της. Ο Σέρτζιο Πέρεζ έκανε καριέρα οδηγού στην πάλαι ποτέ Racing point, νυν Aston martin, υποστηριζόμενος από τα χρήματα προυχόντων της πατρίδας του. Την Κυριακή θα του ζητηθεί από τη νέα του ομάδα, τη Red Bull, να σταθεί για άλλη μία φορά δίπλα στον ομόσταυλό του, διεκδικητή του τίτλου Μαξ Φερστάπεν, ερεθίζοντας με την παρουσία του το φιλοθέαμον κοινό των συμπατριωτών του, κατευνάζοντας τις επιθυμίες τους και δυναμώνοντας τα ένστικτά τους.
Μια ακριβή πίστα
Φυσικά η πίστα ανήκει στην κυβέρνηση της πόλης, αλλά επί του παρόντος λειτουργεί με παραχώρηση από την Corporación Interamericana de Entretenimiento (CIE) μέσω της OCESA, μιας από τις θυγατρικές της CIE. Η CIE διοργανώνει επίσης τους αγώνες NASCAR και Desafío Corona σε αυτήν την πίστα και νοικιάζει τις πίστες σε άλλα μέρη, συμπεριλαμβανομένων των διοργανωτών αγώνων, των αυτοκινητιστικών λεσχών και των ερασιτεχνών της πίστας, έναντι τελών που είναι αμφιλεγόμενα λόγω των δυσανάλογα υψηλών ποσών σε σύγκριση με άλλες πίστες F1.
Τα μονοθέσια της Formula 1 έφτασαν το 1962 για έναν αγώνα εκτός πρωταθλήματος και επέστρεψαν την επόμενη χρονιά για ένα κανονικό Grand Prix. Εκείνο τον αγώνα του 1963 κέρδισε ο Jim Clark ενώ, για τα επόμενα χρόνια, το Μεξικό με την ατμόσφαιρα της φιέστα έγινε ο παραδοσιακός τελικός της σεζόν για τη Formula 1. Το Μεξικό καλωσορίστηκε ξανά στο ημερολόγιο της F1 το 2015.
Το Autodromo Hermanos Rodriguez βρίσκεται πάνω από 2 χιλιόμετρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας, κάνοντας τον γύρο των 4,3 χιλιομέτρων μια εμπειρία που κόβει την ανάσα. Η πίστα εξακολουθεί να ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό το περίγραμμα της αρχικής πίστας του 1959, με την κύρια διαφορά ότι η θεαματική – και θεαματικά τρομακτική – στροφή Peralta είναι πλέον διχοτομημένη, με την πίστα να ελίσσεται μέσα από το παλιό γήπεδο μπέιζμπολ Foro Sol, προσφέροντας μία από τις πιο μοναδικές εικόνες της F1.
Η πίστα έχει μια εξαιρετικά γρήγορη τελευταία στροφή (την Peraltada, στροφή 17) πριν από μια μεγάλη ευθεία εκκίνησης/τερματισμού, και έτσι θύμισε σε κάποιους τη Monza. Ωστόσο, σε αντίθεση με την καμπύλη Parabolica της Monza, η καμπύλη Peraltada είναι ελαφρώς κεκλιμένη, επιτρέποντας ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα στη στροφή. Σε αυτήν τη στροφή, ο νεαρός Rodríguez τράκαρε λόγω βλάβης της ανάρτησης. Μετά το τελευταίο Γκραν Πρι Μεξικού της F1 το 1992, στο εσωτερικό τμήμα αυτής της καμπύλης χτίστηκε ένα γήπεδο μπέιζμπολ που ονομάζεται “Foro”. Όταν η σειρά Champ Car άρχισε να χρησιμοποιεί την πίστα το 2002, η καμπύλη Peraltada παρακάμφθηκε εν μέρει με μια σειρά από απότομες στροφές που εισέρχονταν και έβγαιναν από το Foro- ξαναμπαίνοντας στην Peraltada στα μισά της διαδρομής.
Μετά την Peraltada ακολουθεί η μεγάλη εμπρόσθια ευθεία 1,2 χλμ. Κατά τη διάρκεια της αρχικής εποχής των turbo στη Formula 1, τα ταχύτερα μονοθέσια σημείωναν τακτικά ταχύτητες έως και 330 km/h (205 mph) στην ευθεία.
Η πίστα Grand Prix υπέστη σημαντική ανακαίνιση υπό τη διεύθυνση του Hermann Tilke, για την επιστροφή της Formula 1 το 2015. Η μπροστινή ευθεία επεκτάθηκε ελαφρώς και αναδιαμορφώθηκε για να φιλοξενήσει ένα νέο κέντρο μέσων ενημέρωσης και ένα paddock. Τα εμβληματικά esses μεταξύ των στροφών 7 και 13 τροποποιήθηκαν σημαντικά- οι παραγωγικές στροφές μεγάλης ακτίνας μειώθηκαν σε μεγάλο βαθμό και ορισμένες αντικαταστάθηκαν με στροφές σταθερής γωνίας. Το τμήμα του γηπέδου μπέιζμπολ της πίστας τροποποιήθηκε επίσης σε έναν συνδυασμό αριστερά-δεξιά χαμηλής ταχύτητας που παρέκαμψε το πρώτο μισό της Peraltada, επιτρέποντας στα αυτοκίνητα να ξαναμπούν στην Peraltada στα μισά της στροφής. Στα 4,304 χιλιόμετρα, η πίστα είναι 170 μέτρα μικρότερη από την προηγούμενη διάταξη του Γκραν Πρι και οι διοργανωτές του Γκραν Πρι του Μεξικού προέβλεψαν χρόνους γύρου περίπου στα 75 δευτερόλεπτα και ταχύτητες άνω των 328 km/h (204 mph) για τα σημερινά υπερτροφοδοτούμενα μονοθέσια της Φόρμουλα Ένα, τα οποία εξαλείφουν τις αρνητικές επιπτώσεις του υψομέτρου που υπάρχουν στα μονοθέσια με φυσική αναπνοή.
Ο δέκατος όγδοος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός πεντηκοστός τρίτος (1053) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 7 Νοεμβρίου 2021 στην πίστα Autódromo Hermanos Rodríguez της πόλης του Μεξικό πού είναι η πρωτεύουσα του κράτους του Μεξικό. Η Πόλη του Μεξικού βρίσκεται στην κοιλάδα του Μεξικού αποκαλούμενη επίσης Κοιλάδα Ανάουακ (Anáhuac), μια μεγάλη κοιλάδα στα υψηλά οροπέδια στο κέντρο του Μεξικού, σε ένα ύψος 2.240 μέτρων. Σύμφωνα με ένα θρύλο των Αζτέκων, η τοποθεσία όπου θεμελιώθηκε η Τενοτστιτλάν επελέγη το 1323, όταν αξιωματούχοι των Μεσίκα είδαν έναν αετό καθισμένο σε μια φραγκοσυκιά (Opuntia ficus-indica) να τρώει ένα φίδι. Αυτή η εικόνα, η οποία σήμερα φιγουράρει στη σημαία και το εθνόσημο του Μεξικού, σήμαινε την εκπλήρωση μίας αρχαίας προφητείας, σύμφωνα με την οποία σε εκείνο το σημείο θα χτιζόταν η πρωτεύουσα των περιπλανώμενων Μεσίκα. Μυθοπλασία ή όχι, οι Μεσίκα όντως έφτασαν στα ελώδη νησιά της λίμνης Τεξκόκο όπου και έχτισαν την Τενοτστιτλάν, γύρω στο 1325 σε ένα νησί της λίμνης Τέξκοκο (Texcoco). Η πόλη καταστράφηκε σχεδόν εντελώς στην πολιορκία του 1521 από τους κονστενταδόρες του Κορτές, ξανασχεδιάστηκε και επανοικοδομήθηκε στα επόμενα έτη σύμφωνα με τα ισπανικά αστικά πρότυπα. Το 1524 καθιερώθηκε ο δήμος της Πόλης του Μεξικού, γνωστός τότε ως Μέξικο-Τενοτστιτλάν, και από το 1585 είναι επίσημα γνωστός ως Ciudad de México. Η μητροπολιτική περιοχή δημιουργήθηκε το 1824 και ενσωμάτωσε διάφορους δήμους, ένας από τους οποίους ήταν ο δήμος της Πόλης του Μεξικού. Δεδομένου ότι η πόλη άρχισε να αυξάνεται, κατάπιε όλους τους άλλους δήμους σε μια μεγάλη αστική περιοχή. Το 1928 όλοι οι δήμοι μέσα στην ομοσπονδιακή περιοχή καταργήθηκαν, αφήνοντας ένα κενό στο νομικό καθεστώς της Πόλης του Μεξικού έναντι της ομοσπονδιακής περιοχής, ακόμα κι αν για πρακτικούς λόγους θεωρήθηκε παραδοσιακά η ίδια οντότητα. Το 1968 η πόλη φιλοξένησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Με το πρόχειρο σελοτέϊπ του Φερστάπεν
H πίστα έχει μήκος 4,304 χιλιόμετρα, περιλαμβάνει 17 στροφές (turns) και ο αγώνας ολοκληρώνεται μετά από 71 γύρους (laps) αφού έχουν διανύσει οι πιλότοι και τα αυτοκίνητα τους, κυκλικώς, συνολικά 305,354 χιλιόμετρα. Το ρεκόρ πίστας για ένα γύρο αυτής είναι ένα λεπτό τριάντα έξι δευτερόλεπτα και εκατόν εξήντα εννέα χιλιοστά του δευτερολέπτου (1:18,741) και το κατέχει από το 2018 ο Βάλτερι Μπότας (Valtteri Bottas).
Στις συναντήσεις της Παρασκευής οι Red Bull έδειξαν ότι με την διαφορά των 4/10 του δευτερολέπτου που είχαν σε σχέση με τις Mercedes θα ήταν εύκολη υπόθεση η πρώτη γραμμή εκκίνησης αλλά, κατ’επέκταση, και η νίκη στην συνάντηση της Κυριακής. Όμως οι μηχανικοί και οι πιλότοι της γερμανικής ομάδας είχαν διαφορετική άποψη. Οι πρώτοι έστησαν τα μονοθέσια αριστουργηματικά και οι δεύτεροι τα οδήγησαν στις δύο πρώτες θέσεις των κατατακτήριων δοκιμών με επικεφαλής τον φιλανδό οδηγό Βάλτερι Μπότας, ο οποίος δήλωσε ότι έκανε τον τελειότερο γύρο της καριέρας του. Το πρόχειρο σελοτέιπ στο πίσω φτερό της αεροτομής του αγωνιστικού αυτοκινήτου του Φερστάπεν στο καθόλα άλλως αστραφτερό μονοθέσιο εικονογραφούσε γλαφυρά την αμηχανία των μηχανικών της αυστριακής ομάδας με την ταϋλανδέζικη καταγωγή, όπως εύστοχα παρατήρησε ο άγγλος σχολιαστής της F1tv.
Όμως, στον κυριακάτικο αγώνα τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά σχετικώς με την διαφαινόμενη επικράτηση των «ασημένιων βελών» και της μαύρης φετινής τους εμφάνισης, αποτέλεσμα της ευαισθητοποιημένης πολιτικής τους ως προς τα δικαιώματα των φυλετικά εγχρώμων συνανθρώπων μας. Η μεγάλη ευθεία της εκκινήσεως πυροδοτεί και συντηρεί ατέρμονες συζητήσεις για υποθετικά σενάρια τα οποία βασίζονται κατά κύριο λόγο στη δυνατότητα slipstreaming (αεροδυναμικής ρυμουλκήσεως) που παρέχεται στο μονοθέσιο όπισθεν του πρωτοπόρου. Παραλλήλως με το παραπάνω ειδικό εφέ, ο Φερστάπεν εκμεταλλεύτηκε τη γενναιοδωρία ή κατά τον Χόρνερ το αίσθημα δικαίου του Μπότας, ο οποίος άνοιξε τη γραμμή του και παραχώρησε την εξωτερική πλευρά του στον Ολλανδό, ο οποίος από την πρώτη στροφή έγινε ο επικεφαλής του αγώνα. Ο Χάμιλτον παρέμεινε δεύτερος προσπερνώντας τον Φινλανδό, ο οποίος συμπλήρωσε την κακή του τύχη, κατά δήλωση του, ή την ασυνείδητη υποτακτικότητα του κατά μία άλλη ανάγνωση, ερχόμενος σε επαφή με τον Ρικιάρντο, έτσι ώστε στη συνέχεια τα δύο αυτοκίνητα εισήλθαν στα pits για αλλαγή ελαστικών. Σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ο Μπότας ακολουθούσε κατά πόδας τον Αυστραλό χωρίς να μπορεί να τον προσπεράσει.
Η Φινλανδοποίηση του Βάλτερι Μπότας
Υπάρχει ένας όρος της διεθνούς πολιτικής ο οποίος ονομάζεται Φινλανδοποίηση και περιγράφει την κατάσταση που περιήλθε η Φινλανδία μετά το τέλος του Β παγκοσμίου πολέμου. Δηλαδή στην διατήρηση, ύστερα από ακρωτηριασμό, της εδαφικής της ανεξαρτησίας αλλά με τίμημα την πειθήνια στάση της στην Σοβιετική Ένωση. Ο Βάλτερι Μπότας, ίσως ασυνειδήτως, ακολουθεί την ατομική ψυχική συνθήκη της υποταγής. Για χρόνια είναι στην σκιά του Χάμιλτον με διακριτό ρόλο την υποστήριξη του, ενώ συχνά επιδίδεται σε μιμητικές εκφράσεις δυνάμεως στις λίγες διακρίσεις που είχε με το πιό επιτυχημένο, πιθανώς, μονοθέσιο όλων των εποχών. Την Κυριακή έπρεπε να κρατήσει τον Φερστάπεν πίσω του και να παραχωρήσει την πρώτη θέση στον ομόσταυλό του και διεκδικητή του τίτλου, ενώ η ομάδα του, η Mercedes, είναι στην πρώτη θέση της κατάταξης στον πίνακα των κατασκευαστών και επομένως χρειάζεται βαθμούς για να παραμείνει εκεί για όγδοη συνεχόμενη χρονιά. Ο ίδιος μετά από πέντε συναπτά έτη στη γερμανική ομάδα θα μεταγραφεί με το πέρας της σεζον στην Alfa Romeo, εγκαταλείποντας οριστικά κάθε φιλοδοξία για κάτι καλύτερο. Είναι δύσκολο να φανταστεί κάποιος, πόσο μάλλον να κατανοήσει τις ψυχικές ανατροπές που υπέστη ο εσωτερικός κόσμος του Βάλτερι όλα αυτά τα χρόνια. Μετά από τρία χρόνια στην Williams και την απρόσμενη αποχώρηση του Νίκο Ρόσμπεργκ, μετά από την κατάκτηση ενός τίτλου, βρέθηκε στην ομάδα της Mercedes, ομόσταυλος του επιτυχέστερου οδηγού που ανέδειξε έως τώρα ο μηχανοκίνητος αθλητισμός. Ήταν στην κορυφαία ομάδα δίπλα στον κορυφαίο οδηγό. Αλλά ο Τότο Βόλφ τον είχε επιλέξει ως «μαξιλάρι» για τον πρώτο του οδηγό στην προσπάθεια να μεγιστοποιήσει τα οφέλη για την ομάδα. Για τον Γερμανό επικεφαλής η ομάδα έχει προτεραιότητα. Όλα γίνονται για να την υπηρετούν. Η συνταγή του ήταν σαφώς επιτυχημένη. Αποδείχθηκε, έως τώρα, περίτρανα. Ο Βάλτερι Μπότας είτε λόγω κουλτούρας, είτε λόγω προσωπικών αδυναμιών δεν κατάφερε να συνδυάσει την οδική του ικανότητα με τον χαρακτήρα που απαιτείτο για να γίνει πρωταθλητής ή τουλάχιστον να διεκδικήσει με σοβαρές πιθανότητες τον τίτλο. Την πρόσκαιρη νίκη ακολουθούσαν συνεχόμενες αποτυχίες. Οι προσπάθειες ανάκαμψης κυμαίνονταν ανάμεσα σε ασκήσεις απομονωτισμού ή κινήσεις θρησκευτικής καταφυγής. Πάντα έφταιγε κάποιος παράγοντας εκτός του. Οι δε απολογισμοί του περιορίζονταν σε ταυτολογικές αναφορές των πεπραγμένων του. Την Κυριακή του δόθηκε η ευκαιρία να βοηθήσει την ομάδα του και να σταθεί με αξιοπρέπεια απέναντι στον εαυτό του. Προτίμησε συνειδητοασυνείδητα να σταθεί απέναντι στο καθήκον του για να ικανοποιήσει τον πληγωμένο του εγωισμό. Τώρα που φεύγει και δεν υπάρχει άλλη χρονιά μπροστά του να θρέψει τις ψευδαισθήσεις του, επέλεξε να «δείξει» τί χάνουν αυτοί που τον διώχνουν, εγκλωβισμένος οριστικά στην αρνητική έκφραση της παρουσίας του.
Τα υπόλοιπα περιστατικά της συναντήσεως είναι άνευ πραγματικού ενδιαφέροντος. Ο Χάμιλτον διατήρησε έως τέλους την δεύτερη θέση μετά τη λογικά προγραμματισμένη κίνηση της ομάδας να τον βάλει για αλλαγή ελαστικών όταν η διαφορά του από τον τρίτο Πέρεζ, στο πρώτο stint (συνεχόμενο διάνυσμα αγώνος) μειώθηκε στα δύο δευτερόλεπτα και υπήρχε κίνδυνος υπερκέρασης (undercut) σε πιθανό pit stop της Red Bull. O Φερστάπεν τερμάτισε με διαφορά 16 δευτερολέπτων, στην πρώτη θέση. Η εμφάνιση του Γκαζλί στην τέταρτη θέση ήταν επιτυχία για την ομάδα της alfa Tauri-Honda. Οι εναλλαγές των δύο πιλότων της Ferrari στην προσπάθεια να κυνηγήσουν τον Γκαζλί ενισχύει το ομαδικό πνεύμα σε μία περίπτωση αλτρουισμού άνευ ουσιαστικού διακυβεύματος. Τέλος, οι εικόνες πανηγυρισμών μετά το τέλος της συναντήσεως στα πλαίσια μιας προδιαγεγραμμένης μεξικανικής φιέστας εν μέσω της πανδημίας θίγει όχι μόνο τα ανθρωπιστικά ιδεώδη αλλά και την τυπική λογική.
*Η λέξη chinampa προέρχεται από τη λέξη “chinamitl” της γλώσσας Ναουάτλ, που σημαίνει «τετράγωνο φτιαγμένο από καλάμια» και το τοπικό “pan”. Οι Ισπανοί χρησιμοποιούσαν τη λέξη camellones, «κορυφογραμμές μεταξύ των σειρών». Ωστόσο, ο Φραγκισκανός Fray Juan de Torquemada τις περιέγραψε με τον όρο των Nahua, chinampa, λέγοντας ότι «χωρίς πολύ κόπο φυτεύουν και συγκομίζουν το καλαμπόκι και τα χόρτα τους, γιατί παντού υπάρχουν κορυφογραμμές που ονομάζονται chinampas- αυτές ήταν λωρίδες χτισμένες πάνω από το νερό και περιτριγυρισμένες από τάφρους, γεγονός που καθιστά το πότισμα περιττό».