Λοιπόν, όσον αφορά τη δημοσκόπηση, ξέρετε ποια. Εκείνη των εταιρειών Times/Siena που δείχνει τον Ντόναλντ Τραμπ να έχει προβάδισμα έναντι του προέδρου Τζο Μπάιντεν σε πέντε από τις έξι κρίσιμες πολιτείες και αφήνει να εννοηθεί ότι φθίνει η υποστήριξη προς τον Μπάιντεν μεταξύ μαύρων, ισπανόφωνων και νέων ψηφοφόρων. Τα αποτελέσματα αντιμετωπίζονται με τρόμο, δυσπιστία και πανικό στις τάξεις των Δημοκρατικών και άλλων κύκλων που αντιτίθενται στο τραμπικό κίνημα MAGA (Make America Great again). Λογικό είναι. Οποια απογοήτευση και αν έχουν οι ψηφοφόροι με τον Μπάιντεν, η προοπτική ότι κάποιοι από τους υποστηρικτές του το 2020 είναι έτοιμοι να δώσουν μια νέα ευκαιρία στον προκάτοχό του να καταστρέψει τη δημοκρατία, μοιάζει σαν απλή τρέλα.
Καλό θα ήταν, ωστόσο, να διαχειριζόμαστε με μεγάλη επιφύλαξη δημοσκοπήσεις που διενεργούνται τόσο μακριά από μια αναμέτρηση. Υπάρχουν πολλές μεταβλητές. Πολλά μπορούν να συμβούν. Και πολύ μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης δεν δίνει την πρέπουσα προσοχή. Πάντως, κάποια από τα στοιχεία επιβεβαιώνουν αυτήν την ασυνήθιστη δυναμική που διακρίνεται μεταξύ του ηττημένου προέδρου, ο οποίος αμφισβητεί τον τύπο για τον οποίο τον καταψήφισε η Αμερική. Δεν είναι μόνο ότι ο Μπάιντεν είναι αδύναμος μεταξύ των ψηφοφόρων που δεν πολυασχολούνται ή ότι κάποιοι ερωτηθέντες δεν ασπάζονται τόσο τον Τραμπ όσο απορρίπτουν τον Μπάιντεν. Το εντυπωσιακό είναι ότι, παρά την αντιδημοφιλία του, ο Τραμπ είναι σε θέση να προσελκύσει ψήφους διαμαρτυρίας, νοσταλγικές ψήφους και τις διακυμάνσεις ψήφων, ένα περίεργο μείγμα υποστήριξης που θα μπορούσε να ισοφαρίσει τις πολλαπλές αδυναμίες του. Θα μπορούσε, δηλαδή, να καταλήξει να κερδίσει τον Μπάιντεν σχεδόν κατά λάθος.
Μια εκστρατεία επανεκλογής είναι επί της αρχής ένα δημοψήφισμα για τη θητεία του απερχόμενου. Και παρά τα επιτεύγματά του, ο Μπάιντεν προεδρεύει σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Ο πληθωρισμός ροκανίζει τους μισθούς των πολιτών.
Η χώρα βρίσκεται σε μια ξινή διάθεση μετά την πανδημία. Οι άνθρωποι ανησυχούν για την εγκληματικότητα, τους άστεγους και την αύξηση των μεταναστών στα νότια σύνορα. Αντιμετωπίζουν ακόμη τις συνέπειες της COVID-19 στα παιδιά τους και μια ευρύτερη κρίση ψυχικής υγείας, την αύξηση της χρήσης οπιοειδών και δύο πολέμους στους οποίους οι ΗΠΑ διαδραματίζουν ρόλο συμπρωταγωνιστή. Φυσικά, ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος θεωρεί ότι η χώρα κινείται στη λάθος κατεύθυνση.
Οταν οι Αμερικανοί αισθάνονται απαισιόδοξοι, ο πρόεδρος είναι αυτός που κατηγορείται. Ο βαθμός στον οποίο οι πολιτικές του Μπάιντεν συνέβαλαν στην οδύνη τους δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, ειδικά στην οικονομία. Το πρόβλημα είναι ότι του ανήκει. Δεν έχει νόημα να αμφισβητείς τα συναισθήματα των ψηφοφόρων. Ακόμη και αν κερδίσεις τη συζήτηση στα σημεία, δεν πρόκειται οι πολίτες να πειστούν ότι τα πάνε οι ίδιοι ή η χώρα μια χαρά. Αν επιχειρήσεις να το κάνεις θα ηχείς σαν ένας εκτός τόπου και χρόνου κυνικός, που αντιμετωπίζει με συγκαταβατικό τρόπο τη μάζα.
Σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, πολλοί ψηφοφόροι αναζητούν αλλαγές, θέλουν κάποιον να έρθει και να ταρακουνήσει την κατάσταση. Αυτό σημαίνει, παραδοσιακά, μια ευκαιρία στο κόμμα που είναι εκτός εξουσίας. Σκεφτείτε τον Μπαράκ Ομπάμα το 2008, ύστερα από οκτώ χρόνια Τζορτζ Μπους και Ντικ Τσέινι.
Αυτήν τη φορά, αντί για ένα φρέσκο πρόσωπο, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα φαίνεται ότι είναι έτοιμο να παρουσιάσει ένα οικείο. Αυτό έχει τα μειονεκτήματά του. Τα μειονεκτήματα του Τραμπ είναι γνωστά και ακόμη περισσότερο, καθώς οι πολλαπλές υποθέσεις εναντίον του βρίσκουν τον δρόμο στις δικαστικές αίθουσες. Ουδείς, όμως, αρνείται ότι του αρέσει να ταρακουνάει τα πράγματα. Οπως ο Μπάιντεν προέβαλε εαυτόν το 2020 σαν ένα διάλειμμα από το χάος του τραμπισμού, έτσι τώρα ο Τραμπ μπορεί να παρουσιαστεί σαν φορέας αλλαγής. Για να δανειστώ ένα κλισέ από τον Μπάιντεν, οι Αμερικανοί δεν θα συγκρίνουν τον Τραμπ με τον Μεγαλοδύναμο αλλά με την εναλλακτική του. Και για πολλούς ψηφοφόρους, η εναλλακτική το 2024 είναι το σημερινό στάτους κβο, το οποίο δεν μπορούν να καταπιούν με τίποτα. Δεν βοηθάει ασφαλώς ότι ο Μπάιντεν μοιάζει ασταθής κι εύθραυστος. Αυτό τον καθιστά ευάλωτο στην αγαπημένη κατηγορία των Ρεπουμπλικανών κατά των Δημοκρατικών: την αδυναμία.