Θα είναι πολλοί λαϊκιστές, δεξιοί ίσως και ακροδεξιοί, και θα ψηφίζουν σε όλα «όχι». Αυτό περίπου θα είναι το προφίλ του 25% ώς 30% των ευρωβουλευτών στο Σώμα, που αναμένεται να προκύψει μετά τις ευρωεκλογές του Μαΐου. Κοινό στοιχείο τους: η αντισυστημική ψήφος διαμαρτυρίας για τις πολιτικές λιτότητας, η αποδοκιμασία του υδροκεφαλικού υπερκράτους των Βρυξελλών, όπως συνηθίζουν να το σκιαγραφούν, αλλά και η αγανάκτηση για τις μεταναστευτικές ροές από τον αραβικό κόσμο και τις εμπόλεμες χώρες της Ασίας. Τη θέση του διαβόητου «Πολωνού υδραυλικού» έχει πάρει εσχάτως ο Ρουμάνος ή Βούλγαρος μετανάστης.
Τα ευρωφοβικά κόμματα αναμένεται να παρουσιάσουν εξαιρετικές επιδόσεις στις προσεχείς ευρωεκλογές του Μαΐου. Σε τρεις χώρες υπάρχει μία σοβαρή πιθανότητα οι ευρωσ-κεπτικιστικοί σχηματισμοί να εξασφαλίσουν περίπου το ένα τέταρτο των ψήφων (25%) και να διεκδικήσουν ακόμη και την πρωτιά. Ο λόγος για το «Κόμμα Ανεξαρτησίας Ηνωμένου Βασιλείου» (Ukip) του Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία, το «Εθνικό Μέτωπο» της Μαρίν Λεπέν στη Γαλλία και το «Κόμμα της Ελευθερίας» του Γκέερτ Βίλντερς στην Ολλανδία. Πολύ κοντά στο 20% που πήρε στις πρόσφατες εθνικές εκλογές αναμένεται να βρεθεί και το αυστριακό «Κόμμα της Ελευθερίας» του Χανς Κρίστιαν Στράχε. Παράλληλα, το φινλανδικό κόμμα, οι αναβαπτισμένοι «Αληθινοί Φινλανδοί», και το νεοπαγές κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» αναμένεται να αυξήσουν τα ποσοστά τους σε σχέση με τις τελευταίες εθνικές εκλογές. Οπως προκύπτει από πρόσφατη δημοσκόπηση της εφημερίδας Bild, το ποσοστό του τελευταίου ξεπερνά το 7%, αν και πριν από μόλις λίγους μήνες στις εθνικές εκλογές δεν κατάφερε να ξεπεράσει το εκλογικό όριο του 5%. Το ουγγρικό Jobbik υπολογίζεται ότι θα κατακτήσει το 10%, ενώ υπολογίσιμη θα είναι, όπως όλα δείχνουν, η εκπροσώπηση της Χρυσής Αυγής.
Mιλώντας αυτήν την εβδομάδα στο πλευρό του Ισπανού ομολόγου του, Μαριάνο Ραχόι, ο Ιταλός πρωθυπουργός Ενρίκο Λέτα παραδέχθηκε ότι θα είναι δύσκολη η συνεργασία με ένα ευρωκοινοβούλιο, το οποίο θα κυριαρχείται από ευρωφοβικούς. Λίγες μέρες νωρίτερα ο Γάλλος ΥΠΕΞ, Λοράν Φαμπιούς, και ο Γερμανός συνάδελφός του, Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, εγκαινίασαν κοινή εκστρατεία κατά των ευρωσκε-πτικιστικών. Συμφώνησαν να συντονίσουν τη δράση τους ενόψει ευρωεκλογών και ανακοίνωσαν ότι σκοπεύουν να πραγματοποιήσουν κοινά ταξίδια σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες «για να εξηγήσουμε τη σημασία της Ε.Ε. στους συμπολίτες μας».
Οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις θα κληθούν πράγματι να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να συμβιβαστούν αν θέλουν να διαφυλάξουν την ιδέα της Ευρώπης. Η διαδικασία αυτών των συγκλίσεων δεν θα είναι απλή. Μετά την οικονομική κρίση της Ευρωζώνης στους κόλπους των ευρωσκεπτικιστών προστέθηκαν όσοι βδελύσσονται τη Γερμανία και την Αγκελα Μέρκελ, οι ορκισμένοι εχθροί της τρόικας κι εκείνοι που νοσταλγούν τα εθνικά νομίσματα. Τα προαναφερθέντα κόμματα είναι όλα ξενοφοβικά, εθνικιστικά και ανήκουν στον χώρο της ευρύτερης λαϊκής Δεξιάς. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι ο ευρωσ-κεπτικισμός δεν έχει εισχωρήσει βαθιά σε πολλούς αριστερούς κομματικούς σχηματισμούς, αν και συνήθως οι επιφυλάξεις αυτές περιορίζονται σε μία πτέρυγα των κομμάτων αυτών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του γερμανικού κόμματος της Αριστεράς. Στο προεκλογικό μανιφέστο του Die Linke υπάρχουν σαφείς αιχμές εναντίον της Ε.Ε. παρόλο που το ίδιο το κόμμα είναι διχασμένο κατά πόσον είναι δίκαιο να αποκηρυχθεί συλλήβδην η Ενωση ως «μία νεοφιλελεύθερη, μιλιταριστική και εν πολλοίς αντιδημοκρατική εξουσία», όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο διαφιλονικούμενο κείμενο. Ο εσωτερικός διάλογος για τις θέσεις του κόμματος έναντι της Ε.Ε., θυμίζει έντονα τις υπαρξιακές αναζητήσεις του ημέτερου ΣΥΡΙΖΑ. Στην Ισπανία συζητείται η κάθοδος των Indignados στην αναμέτρηση του Μαΐου. Ιδιάζουσα περίπτωση που δεν μπορεί να καταχωριστεί ούτε στην Αριστερά ούτε στη Δεξιά είναι τέλος ο Ιταλός ηγέτης Μπέπε Γκρίλο και το «Κίνημα των 5 Αστέρων», το οποίο είναι αντιευρωπαϊκό και αντισυστημικό. «Η Ευρώπη θα είναι πολύ διαφορετική αν μπει στο Ευρωκοινοβούλιο το “Κίνημα των 5 Αστέρων”», υποσχέθηκε ο Γκρίλο στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του προς τους Ιταλούς. Μία υπόσχεση που διαβάζεται και ως απειλή.