Οι παλιότεροι τον θυμούνται από τη «Μεγάλη Απόδραση» και τον «Στραγγαλιστή της οδού Ρίλινγκτον». Οι νεότεροι τον γνώρισαν ως συμπαθή αλλά κάπως αφελή εμπνευστή και ιδιοκτήτη του πάρκου των δεινοσαύρων στο «Τζουράσικ Παρκ» του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Αυτά, όμως, είναι απλώς μερικά δείγματα της μεγάλης προσφοράς του Βρετανού ηθοποιού, σκηνοθέτη και παραγωγού Ρίτσαρντ Ατένμπορο, ο οποίος έφυγε την Κυριακή από τη ζωή σε ηλικία 90 ετών.
Με καριέρα απλωμένη σε περισσότερο από μισό αιώνα ο Ατένμπορο συμμετείχε σε δεκάδες ταινίες, αναλαμβάνοντας ποικίλους ρόλους, μεταμορφώνοντας τον εαυτό του με το πέρασμα του χρόνου και παραμένοντας ένας σημαντικός δευτεραγωνιστής (κυρίως) μέχρι προχωρημένης ηλικίας. Η μεγάλη στιγμή της δόξας του, όμως, δεν ήρθε από τις ερμηνείες μπροστά στον φακό. Αντίθετα, ήταν ως σκηνοθέτης που γνώρισε την απόλυτη καταξίωση χάρη στον επικό «Γκάντι» με τον οποίο κέρδισε δύο Οσκαρ (ως παραγωγός και σκηνοθέτης), ενώ η ταινία απέσπασε συνολικά οχτώ αγαλματίδια.
Εχοντας να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο της βιογράφησης του μεγάλου Ινδού πολιτικού και ακτιβιστή, ο Ατένμπορο επέλεξε μια παραδοσιακή προσέγγιση στον δρόμο των κλασικών ιστορικών ταινιών χρησιμοποιώντας τον -απόλυτα ταιριαστόΜπεν Κίνγκσλεϊ στον βασικό ρόλο και χιλιάδες κομπάρσους προκειμένου να προσδώσει περισσότερη αυθεντικότητα στις σκηνές του. Κάτι παρόμοιο, αν και με λιγότερο εντυπωσιακά αποτελέσματα, επιχείρησε μια δεκαετία αργότερα και με τη βιογραφία του Τσάρλι Τσάπλιν, αναδεικνύοντας, μάλιστα, και τον νέο τότε σχετικά Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ στον ρόλο του εμβληματικού κωμικού.
Οχι τυχαία, δεκάδες άνθρωποι από τον χώρο του σινεμά και του θεάματος γενικότερα, αποτίουν από χθες φόρο τιμής στον Ρίτσαρντ Ατένμπορο. Φίλοι και συνεργάτες τον περιγράφουν ως έναν ευγενικό, ανοιχτόκαρδο άνθρωπο, εξαιρετικά ταλαντούχο στη δουλειά του και πραγματικό τζέντλεμαν στην κοινωνική του ζωή. Ο ίδιος με διάθεση απολογιστική και στέρεη θεώρηση είχε δηλώσει στην τελευταία του συνέντευξη στον Guardian: «Είμαι ένας αφηγηματικός σκηνοθέτης, διηγούμαι ιστορίες. Ο άνθρωπος χάνεται, όμως οι ιστορίες θα συνεχίσουν να ζουν».