Την περασμένη Πέμπτη, η κατάσταση στο πολιτικό σκηνικό της Γερμανίας για το προσφυγικό χαρακτηριζόταν από πρωτοφανή σύγχυση. Ολοι βρίσκονταν σε πανικό: Το υπ. Εσωτερικών παραδεχόταν ότι δεν γνωρίζει ποιος είναι ο αριθμός των προσφύγων που έχουν εισέλθει στη χώρα, το συγκυβερνών Σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Γερμανίας καλούσε την κυβέρνηση να αξιοποιήσει τους εφέδρους στη προσπάθεια φιλοξενίας τους, ενώ ο εκ των επικεφαλής των «Πρασίνων», Τζεμ Εζντεμιρ, επέκρινε την καγκελάριο Μέρκελ επειδή έχει «χάσει τον έλεγχο της κυβέρνησής της». Είχε προηγηθεί η αναγνώριση από την εκπρόσωπο της κ. Μέρκελ πως η απόφαση του υπ. Εσωτερικών να επαναφέρει το καθεστώς του Δουβλίνου για τους εισερχόμενους στη Γερμανία πριν από δυόμισι μήνες είχε ληφθεί εν αγνοία της καγκελαρίου…
Το γερμανικό πολιτικό σύστημα παίρνει «βήμα βήμα» πίσω τις αποφάσεις που οδήγησαν στο κύμα του φθινοπώρου, χωρίς η Ε.Ε. να έχει καταφέρει να δημιουργήσει έναν αξιόπιστο μηχανισμό αντιμετώπισης της κρίσης. Και όπως σε όλες τις αποφάσεις, το Βερολίνο «ζυγίζει» αν αυτό θα ωφελήσει ή θα βλάψει τη δημόσια εικόνα του στην υπόλοιπη Ευρώπη, διότι η πλειονότητα των Γερμανών υποστηρίζουν μέτρα που θα ανακόψουν το μεταναστευτικό κύμα, έστω και αν χρειασθεί να ληφθούν «εθνικά», μονομερώς από τη Γερμανία. Αλλωστε, την πρώτη ημέρα της Συνόδου Κορυφής στη Μάλτα, ο εντεταλμένος της γερμανικής κυβέρνησης για την Αφρική, Μάρκους Μέκελ, ένας σοσιαλδημοκράτης, είπε χωρίς περιστροφές ότι «η μετανάστευση δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα».
Παράλληλα, η απόφαση της σοσιαλδημοκρατικής σουηδικής κυβέρνησης να επαναφέρει συνοριακούς ελέγχους στα σύνορα με τη Δανία και τα φέρι μποτ από τη Γερμανία λόγω κινδύνων «να διασαλευθούν η εσωτερική ασφάλεια και η έννομη τάξη», έκανε ακόμη πιο επιτακτική μια απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης που θα επισφράγιζε την πλήρη αναστροφή των αποφάσεων στις αρχές του φθινοπώρου, πριν από την εκπνοή του 2015.
Επιπροσθέτως, την ώρα που οι «πέντε σοφοί» σύμβουλοι της γερμανικής κυβέρνησης υπολογίζουν το κόστος της ένταξης των μεταναστών και προσφύγων στα 22,6 δισ. την επόμενη διετία, ο γνωστός Χανς Βέρνερ Ζιν του Οικονομικού Ινστιτούτου του Μονάχου (IFO) υπολογίζει αυτό το κόστος σε 21,2 δισ. Ο Ζιν θεωρεί ότι οι περισσότεροι από τους πρόσφυγες που φτάνουν στη Γερμανία μπορούν να γράψουν κάτω από τη βάση στο τεστ Πίζα στη γλώσσα τους και δεν έχουν στοιχειώδεις γνώσεις μαθηματικών, και διαφωνεί με τον υπ. Οικονομικών ότι η έλευσή τους θα κάνει καλό στις χώρες υποδοχής. «Είναι άνθρωποι που θα απασχοληθούν σε βοηθητικές δουλειές», λέει.
Ηδη οι εργοδοτικές οργανώσεις έχουν ζητήσει να εξαιρεθούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες από την εφαρμογή της νομοθεσίας για τον κατώτερο μισθό (8,5 ευρώ/ώρα) και να εξισωθούν με εκείνους που λαμβάνουν το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας.
Στο τουρκικό «μέτωπο»
Ολα αυτά αφορούν τη μεσοπρόθεσμη αντιμετώπιση. Αμεσα η κ. Μέρκελ πρέπει τη μεθεπόμενη Κυριακή στις Βρυξέλλες να προσφέρει στον κ. Ταγίπ Ερντογάν ανταλλάγματα, που θα τον πείσουν να εντείνει τους ελέγχους στα σύνορά του με τη Συρία χωρίς να υλοποιήσει την τουρκική ιδέα για μια ζώνη μερικών χιλιομέτρων «μέσα» στο συριακό έδαφος, όπως επίμονα ζητεί η Τουρκία και απορρίπτει η Ε.Ε.
Για τον λόγο αυτό βρέθηκε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Φρανς Τίμερμανς, στην Αγκυρα χωρίς ωστόσο να είναι σαφές πότε και πώς θα χρηματοδοτηθεί το «πακέτο» των 3 δισ. που ζητεί η Τουρκία, προκειμένου να «σώσει» την Ευρώπη από το επόμενο κύμα Σύρων προσφύγων. Εως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η Βρετανία έχει δεσμευθεί να καταβάλει 400 εκατ. για να καλυφθούν οι τουρκικές ανάγκες ενώ είναι βέβαιο ότι και η γερμανική συμμετοχή θα είναι τέτοια ώστε οι δύο χώρες μαζί να καλύπτουν το 35% του ποσού που πρέπει να συγκεντρωθεί. Η Γερμανία, από την πλευρά της, είναι έτοιμη να ξεπεράσει τον εαυτό της, βάζοντας στην άκρη ταμπού, όπως η ελευθερία μετακίνησης των Τούρκων στην Ευρώπη, αρχίζοντας από τη χαλάρωση του καθεστώτος χορήγησης βίζας για τους Τούρκους εμπορευόμενους.