Ο ένατος αγώνας της χρονιάς, ο χιλιοστός εξηκοστός πέμπτος (1065) σε απόλυτη αρίθμηση, διεξήχθη την Κυριακή 19 Ιουνίου 2022 στο Μόντρεαλ του Καναδά. Το Μόντρεαλ είναι η δεύτερη πολυπληθέστερη πόλη του Καναδά και η πολυπληθέστερη πόλη της καναδικής επαρχίας Κεμπέκ. Ιδρύθηκε το 1642 ως Ville-Marie, ή «Πόλη της Μαρίας» και πήρε το όνομά της από το Mount Royal,τον τριπλόκορφο λόφο γύρω από τον οποίο είναι χτισμένη η πρώιμη πόλη Ville-Marie. Η πόλη επικεντρώνεται στο νησί του Μόντρεαλ, του οποίου το όνομα είναι της ίδιας προέλευσης με αυτό της πόλης, και σε μερικά πολύ μικρότερα περιφερειακά νησιά, το μεγαλύτερο από τα οποία είναι το Île Bizard. Βρίσκεται 196 χλμ. ανατολικά της εθνικής πρωτεύουσας Οτάβα και 258 χλμ. νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας της επαρχίας, της πόλης Κεμπέκ.
Η πίστα αγώνων βρίσκεται στο νησί Notre Dame, ένα τεχνητό νησί στον ποταμό St. Lawrence, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου χτίστηκε αρχικά για την Expo το 1967. Το νησί της Αγίας Ελένης στα βορειοδυτικά διευρύνθηκε τεχνητά για το εκθεσιακό κέντρο της Expo ’67 και ένα εξέχον απομεινάρι της έκθεσης, η Βιόσφαιρα, φαίνεται τακτικά κατά τη διάρκεια της τηλεοπτικής κάλυψης των αγωνιστικών εκδηλώσεων. Σχεδόν η μισή πίστα – από τη στροφή της φουρκέτας μέχρι μετά το χώρο των pit – τρέχει παράλληλα με την Ολυμπιακή Λεκάνη: μια τεράστια ορθογώνια λεκάνη που δημιουργήθηκε για τα αγωνίσματα κωπηλασίας και κανόε καγιάκ των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του Μόντρεαλ το 1976.
Με το καναδικό Grand Prix να βρίσκεται σε αναζήτηση μόνιμης στέγης για αρκετά χρόνια στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, το Circuit Ile Notre-Dame φιλοξένησε για πρώτη φορά τον αγώνα το 1978. Όπως ήταν φυσικό, ο Gilles Villeneuve κατέκτησε την παρθενική του νίκη στην πίστα που θα έπαιρνε τελικά το όνομά του.
Η γρήγορη πίστα με προϋπόθεση χαμηλής downforce (αεροδυναμικής πρόσφυσης) είναι μία από τις αγαπημένες των οδηγών. Η πίστα είναι αρκετά stop-start, με πολλά chicanes με δυνατό φρενάρισμα και την περίφημη φουρκέτα της στροφής 10. Έξω από τις στροφές, όμως, η πίστα είναι γρήγορη και ρέουσα, ενώ το πιο εμβληματικό κομμάτι της πίστας βρίσκεται ακριβώς στο τέλος του γύρου: στο Τείχος των Πρωταθλητών, το οποίο ονομάστηκε έτσι μετά την επαφή με αυτό και την επακόλουθη εγκατάλειψη των Damon Hill, Jacques Villeneuve και Michael Schumacher κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου του Καναδικού Grand Prix του 1999. Τα επόμενα χρόνια, ο παγκόσμιος πρωταθλητής του 2009 Jenson Button (2005) και ο τέσσερις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Sebastian Vettel (2011, κατά τη διάρκεια των ελεύθερων δοκιμών) έπεσαν επίσης θύματα του τοίχου.
Αφού το παλιό λειτουργεί ας επανέλθουμε στο παλιό
Η ομάδα της Ferrari αποφάσισε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των εγκαταλείψεων των δύο μονοθεσίων της στον αγώνα του Μπακού, με την αλλαγή της μονάδος ισχύος του Λεκλέρ ενώ το αυτοκίνητο του Σάινθ παρέμεινε αδιόρθωτο. Υπό μία έννοια προσιδιάζει με την στάση του οδηγού ως προς τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του εντός της ομάδος. Η προέλευση των μηχανικών ή ηλεκτρικών αστοχιών δεν αναλύθηκε επαρκώς ώστε να γίνει σαφής. Φαίνεται ότι δεν έχουμε το ίδιο είδος αστοχίας για τα δύο αυτοκίνητα. Επομένως η σολομώντεια λύση ήταν να παραμείνει άθικτο το ένα και να επανέλθει σε ένα πρότερο έντιμο κινητήρα το άλλο. Αφού το παλιό λειτουργεί ας επανέλθουμε στο παλιό. Έτσι ο Λεκλέρ τιμωρήθηκε με ποινή εκκινήσεως από την τελευταία γραμμή του grid (σχάρα εκκίνησης). Τερμάτισε πέμπτος και ψηφίστηκε από το κοινό ως ο οδηγός του αγώνα. Ο Σάινθ τερμάτισε δεύτερος, η καλύτερη θέση της καριέρας του μέχρι τώρα, αφού κυνήγησε στους δέκα τελευταίους γύρους τον Φερστάπεν σε απόσταση αναπνοής, δηλαδή σε απόσταση DRS (drag reduction system). Η Ferrari και οι οδηγοί της έφυγαν από τον Καναδά έχοντας “μία γεύση επιτυχίας στα χείλη” ή παραφράζοντας –δις- τον νομπελίστα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη: “Στυλωμένοι στους βράχους μόνο με χθες χωρίς αύριο”. Η δημοφιλέστερη ομάδα των αγώνων της Φόρμουλα Ένα αναζητά το αύριο κοιτώντας προς τα πίσω. Επενδύει στον παλιό κινητήρα για μία πέμπτη θέση και κυνηγά τον πρώτο χωρίς να τον πλησιάζει. Μετά τον ένατο αγώνα η ζημιά φαίνεται να είναι ανεπανόρθωτη. Οι ελπίδες για ανάκαμψη βασίζονται στην καταστατική συνθήκη ότι πεθαίνουν τελευταίες. Στον αντίποδα της αξιοπιστίας βρίσκεται η γερμανική ομάδα που έχει ξεχάσει τι σημαίνει DNF (Do Not Finish), τί σημαίνει εγκατάλειψη. Βεβαίως η φετινή χρονιά για την Mercedes μοιάζει χαμένη αφού στην καλύτερη εμφάνιση της, με τρίτη και τέταρτη θέση, ήταν 8/10 δευτερολέπτου πιό αργή από την Red Bull η οποία, παρά τις αρχικές δυσκολίες της με την αξιοπιστία των μονοθεσίων, οδηγεί με άνεση τον πίνακα των κατασκευαστών και κυρίως των οδηγών με τον Ολλανδό, άνετα, επικεφαλής. Για την αδυναμία της Ferrari -που είναι αδυναμία του Μπινότο- έχουμε μιλήσει επανειλημμένως ελπίζοντας, φυσικά, στην αλλαγή της νοοτροπίας του αρχηγού, σε κάποιο αστάθμητο παράγοντα ή σε έναν από μηχανής Θεό. Ο αποτυχημένος σχεδιασμός του γερμανικού αυτοκινήτου στην αεροδυναμική του ισορροπία είναι ένα γεγονός απορίας άξιο. Μέχρι τώρα η μοναδική δήλωση του Βόλφ -ότι ήταν η πρώτη φορά που οι προσωμοιώσεις του σχεδιασμού απείχαν από την οδηγική πραγματικότητα- δεν είναι επαρκής εξήγηση. Ή μπορεί να είναι μία αιτιολογία απουσία άλλης, κατάσταση που κάνει τα πράγματα πολυπλοκότερα. Το πρόβλημα δεν έχει εντοπιστεί, γι’αυτό δεν μπορεί να λυθεί. Κάτι που σημαίνει ότι πιθανόν το πρόβλημα να μην είναι αποκλειστικώς τεχνικό. Ίσως η γερμανική ομάδα στο πρόσωπο του Τότο Βόλφ να ενσαρκώνει την κόπωση της, μετά από οκτώ συναπτά έτη, πρώτης θέσεως. Ίσως να μην έχουν ξεπεράσει τον περσινό τελευταίο γύρο του Άμπου Ντάμπι που οδήγησε σε μία συμβιβαστική αποδοχή της πρωτοκαθεδρίας της εσωτερικής συνοχής της Φόρμουλα Ένα, σε αντίθεση με τις αρχικές βαρύγδουπες δηλώσεις περί αδικίας και απονομής δικαιοσύνης με κάθε νόμιμο μέσο.
Ίσως, πράγματι, η δήλωση του Τότο Βόλφ «Δεν θα το ξεχάσουμε ποτέ», εννοώντας τον τρόπο με τον οποίο έχασε το πρωτάθλημα ο Χάμιλτον στον τελευταίο γύρο του αγώνα των Εμιράτων, να κρατάει καθηλωμένη την ομάδα στην πίκρα του παρελθόντος, εμποδίζοντας τη λυτρωτική λήθη να συντελέσει το έργο της. Η εντός της οικογενείας επίλυση των διαφορών με τον συμβιβαστικό χαρακτήρα που νομοτελειακά προκρίνει, δεν άφησε τα περιθώρια μιας ανεξάρτητης δικαστικής αποφάσεως που θα είχε καθαρτήρια αξία για όλους τους εμπλεκομένους. Μετά το τέλος του κυριακάτικου αγώνα στο “δωμάτιο των τριών πρώτων” ο Χάμιλτον με δυσκολία στεκόταν απέναντι στον Φερστάπεν, σαν να υπήρχε ένας γυάλινος τοίχος ντροπής ανάμεσα τους.
Στον αγώνα λοιπόν
Στην εκκίνηση δεν υπάρχουν εκπλήξεις ή απρόοπτα περιστατικά εάν εξαιρέσει κάποιος την επαφή Μάγκνουσεν και Χάμιλτον.
8/70: O Πέρεζ εγκαταλείπει τον αγώνα στην στροφή εννέα, από πρόβλημα στο σύστημα μετάδοσης. Ο Φερστάπεν και ο Χάμιλτον μπαίνουν στα pit και “φοράνε” σκληρά ελαστικά.
12/70: Ο Χάμιλτον προσπερνά τον Οκόν για την πέμπτη θέση.
16/70: Ο Φερστάπεν προσπερνά τον Αλόνσο για την δεύτερη.
20/70: Ο Σουμάχερ εγκαταλείπει στην στροφή εννέα. Ο Ράσελ και ο Σάινθ εκμεταλλεύονται το αυτοκίνητο ασφαλείας για ένα pit stop. O Λεκλέρ ανεβαίνει στην έβδομη θέση.
23/70: Ο Σάινθ προσπερνά τον Αλόνσο για την δεύτερη θέση. Βρίσκεται 9,433 δευτερόλεπτα πίσω από τον πρώτο Φερστάπεν.
32/70: Ο Σάινθ βρίσκεται 7,951 δευτερόλεπτα πίσω από τον πρώτο Φερστάπεν.
42/70: Ο Λεκλέρ μπαίνει στα pit για την πρώτη αλλαγή του. Είχε ξεκινήσει με ελαστικά λευκής ρίγας στην προσπάθεια της ομάδας του να διανύσει το μεγαλύτερο δυνατό stint αφού είχε εκκινήσει από την τελευταία θέση. Η καθυστέρηση των 5 δευτερολέπτων τον βγάζει πίσω από τον Φέτελ.
43/70: Φερστάπεν, Χάμιλτον και Ράσελ με διαφορά ενός γύρου αλλάζουν σε σκληρή γόμα. Ο Σάινθ οδηγεί την κούρσα με διαφορά 8.341 δευτερολέπτων. Όμως είναι αμφίβολο ότι μπορεί να φτάσει έως το τέλος με τα ελαστικά που έχει.
49/70: Ο Τσουνόντα εγκαταλείπει στην στροφή δύο και η Ferrari δεν χάνει την ευκαιρία για ένα “φτηνό” pit.
59/70: Έχουμε επανεκκίνηση του αγώνα με επικεφαλής τον Φερστάπεν. Ακολουθεί κυνηγητό από τον Σάινθ χωρίς αποτέλεσμα.
Ο Φερστάπεν προηγείται στην κατάταξη των οδηγών με 46 βαθμούς διαφορά από τον Πέρεζ. Τρίτος είναι ο Λεκλέρ με διαφορά 3 βαθμών από τον δεύτερο. Η Red Bull προηγείται της Ferrari στην κατάταξη κατασκευαστών του πρωταθλήματος με 76 βαθμούς. Η Mercedes είναι τρίτη, με 40 βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο.
Ο επόμενος αγώνας θα γίνει σε δύο εβδομάδες στην θρυλική πίστα του Silverstone στην Μεγάλη Βρετανία. Το πρώτο Γκραν Πρι διεξήχθη, εκεί, στις 13 Μαΐου 1950. Η πίστα είναι γρήγορη με εντυπωσιακές ανοιχτές στροφές. Η πρωτοκαθεδρία της Red Bull δεν φαίνεται να απειλείται.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr