Μοναχός Επιφάνιος

«Διήλθομεν διά πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν.

Ένα απλό αλλά θεσπέσιο φαγητό από τη νηστίσιμη μαγειρική του Αγίου Όρους. Μαγειρεύει ο Πατέρας Επιφάνιος.

«Για βάλε νιους και σκάψε με, γέρους και κλάδεψέ με».

Στις γιορτές, και ειδικότερα τις μεγάλες γιορτές, η γαστρονομία έχει την τιμητική της.

Η πεθερά ήθελε να ταΐσει τη νύφη λάχανα, αλλά η νύφη ήθελε να φάει ψάρια. Εμείς θα τα παντρέψουμε, για χατίρι και των δύο.Ευκαιρία να αγαπηθούν.

Τώρα θα πάω στον λαχανόκηπο, να μαζέψω κρεμμυδάκια και μυρωδικά βότανα και να σας φτιάξω ένα νοστιμότατο φαγητό, που θα μυρίζει φρεσκάδα κήπου και θάλασσας.

Έλα, έλα, πάμε να μαζέψουμε φασολάκια τώρα που είναι πρωί, πριν αρχίσει η ζέστη. Αργότερα, θα σκάσουμε μέσα στις πανύψηλες φασολιές.

Όπως λοιπόν έχουν δικαίωμα οι σεφ να παντρεύουν τις σαρδέλες έτσι και οι μάγειρες μοναχοί έχουμε δικαίωμα να τις αφήνουμε ανύπαντρες.

Τα φασολάκια αναρριχώνται στις βέργες, οι αγγουριές, οι ντοματιές, οι μελιτζάνες και οι πιπεριές μεγάλωσαν, άνθισαν, αλλά είναι ακόμη όλα συγκρατημένα.

Η εμπειρία των αιώνων και η σοφία των γιαγιάδων μας διδάσκουν πώς να ζυμώνουμε φύλλα και πώς να ψήνουμε τις πίτες.

Πολλά ρητά και υπονοούμενα έχουν σχέση με τη σουπιά, όπως «το ’ριξες πάλι το μελάνι σου» ή το «είσαι μια σουπιά εσύ!».

Οι Αγιορείτες μοναχοί έχουν τελειοποιήσει την τέχνη του μαγειρέματος του μπακαλιάρου. Η σάλτσα είναι εναργής και λαμπερή, κάτι που οφείλεται στη σύβραση όλων των υλικών χωρίς άλλη προεργασία. Το λεμόνι στο τέλος ελαφραίνει περισσότερο το όλον.