Φορτωμένη με μανταρίνια, πράσα και παραπούλια από τη λαϊκή αγορά των Ιλισίων, σταμάτησα έξω από ένα μαγαζί που έμοιαζε καινούργιο. Συγκράτησα το όνομα και μόλις απελευθέρωσα τα χέρια μου, αναζήτησα στο Instagram κάποιο ίχνος ψηφιακής υπόστασης. Το Goldie_Ath γεννήθηκε στα τέλη του Νοεμβρίου και επίσημα λειτουργεί κάτι λιγότερο από ένα μηνά, πίσω από το Νοσοκομείο Συγγρός, επί της Διοχάρους.
Οπως εγώ, έτσι και η ιδιοκτήτρια, μια Παρασκευή γυρνώντας από τη λαϊκή, είδε αυτόν τον χώρο που ήταν τότε διαθέσιμος προς μίσθωση. Η Χρύσα Γερακοπούλου ήθελε από παιδί να «διορθώνει» τα φαγητά της μαμάς της, που της φαίνονταν ίσως κάπως βασικά για τα γκουρμέ γούστα της. Από μικρή τη μάγευαν τα βιβλία μαγειρικής και ζητούσε ως δώρο μια οικογενειακή έξοδο σε εστιατόριο. Σπούδασε γραφιστική, έκανε μεταπτυχιακό στην Ολλανδία και μέχρι το 2007 έκανε δυο βήματα μπρος προς τη μαγειρική και δυο πίσω προς τη γραφιστική, μέχρι που σταμάτησε να σχεδιάζει σελίδες για περιοδικά.
Στο μαγείρεμα έβρισκε ανέκαθεν ένα ήσυχο καταφύγιο από την τρέλα της δουλειάς, της ίδιας της ζωής. Αφού εργάστηκε σε διάφορες γνωστές κουζίνες (πιο πρόσφατα Λινού Σουμπάση και ΣΙΑ, Annie’s Fine Cooking, Lot 51) είχε έρθει η ώρα να φτιάξει το δικό της μαγαζί, ένα μοντέρνο φαγάδικο. Αυτό είναι το Goldie, ένας χώρος που παρέχει φαγητό και θα έλεγα ένα μαγειρείο, καθόλου τυπικό. Δεν έχει ταψιά στην προθήκη, δεν έχει είκοσι μαγειρευτά κάθε μέρα, ταΐζει όμως τη γειτονιά με οικονομικό, απλό φαγητό. Στις συνταγές της βρίσκουν παρηγοριά οι περίοικοι, γονείς που δεν πρόλαβαν να φτιάξουν κάτι για την οικογένεια, εργένηδες που προτιμάνε το έτοιμο, όλοι όσοι για κάποιο λόγο δεν μαγείρεψαν σήμερα – ή δεν θα μαγειρέψουν αύριο.
Το φαγητό εδώ συνδυάζει τη ζεστασιά ενός σπιτικού γεύματος με έναν υπαινιγμό εξωτισμού, κάτι απροσδόκητο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν οι πατάτες hasselback (κομμένες σε εξαιρετικά λεπτές φέτες, σαν να τις έχεις περάσει με χτενάκι) που συνόδευαν ένα νόστιμο μοσχαράκι γάλακτος, αλλά και το πολίτικο πιλάφι με φιδέ συνοδευόμενο από λίγο ρόδι που σέρβιρε δυο μέρες μετά τα Χριστούγεννα. Δεν μπορώ να το πω μαμαδίστικο, κυρίως επειδή δεν χρειάζονται οι γλυκανάλατες συγκρίσεις με το φαγητό της μαμάς, αν και η Χρύσα είναι μητέρα δυο μικρών κοριτσιών, ενώ και η βοηθός της η Βαρβάρα, μαμά ενός αγοριού. Η δεύτερη ανοίγει υπέροχο φύλλο για πίτες. Είναι και οι δυο είναι καλομαγείρισσες και καμιά τους δεν έχει την αυταρέσκεια πολλών περισπούδαστων μαγείρων. Δεν κόβουν το κρεμμύδι σε καρέ 1×1 εκ. με κλειστά μάτια, δεν έχουν sous-vide, μαγειρεύουν με ατέλειες αλλά στο φουλ της νοστιμιάς. Κάνουν ωραίους κεφτέδες, σαν της γιαγιάς ναι, αλλά τους βάζουν μέσα σε σάντουιτς με σάλτσα μουστάρδας.
Κάθε μέρα ετοιμάζουν τρία ή τέσσερα πιάτα, από λίγες μερίδες: μια σούπα, ένα όσπριο, μια πλούσια μακαρονάδα και πάντα κάτι χορτοφαγικό. Η Χρύσα αναρτά το μενού δίπλα στην πόρτα του μαγαζιού, ενώ αυτές τις λίγες μέρες που λειτουργεί έχει φτιάξει ήδη μια μικρή βάση δεδομένων όπου συγκεντρώνει τα emails γειτόνων και ενδιαφερόμενων και τους στέλνει το εβδομαδιαίο μενού. Κάποια από τα ωραία που έχει σερβίρει τελευταία είναι μακαρόνια με κιμά, αλλά και κοχύλια (ζυμαρικό) γεμιστά με μοσχάρι και δαμάσκηνα, σούπα κόκκινης φακής με τζίντζερ, φυστικοβούτυρο, φρέσκο δυόσμο και λάιμ. Ακόμα ωραία πιάτα ήταν οι παντζαροντολμάδες με δυο ειδών ρύζι (μαύρο και μπασμάτι), μπόλικα μυρωδικά και αρώματα μανταρινιού, οι πατάτες Dauphinoise (ντοφινουάζ) με μασκαρπόνε και φασκόμηλο καθώς και ένα σνίτσελ που έγινε ανάρπαστο. Βρήκα στις συνταγές της το σημείο που ενώνεται η οικειότητα με την πρωτοτυπία, ενώ το πιο ωραίο είναι πως οι γεύσεις είναι ήπιες. Το φαγητό της δεν έχει αιχμές για εντυπωσιασμό, οι μυρωδιές είναι φυσικές, οι σάλτσες απαλές, το κρέας τρυφερό, οι σαλάτες ζωηρές.
Αν θέλει κάποιος, μπορεί να φάει εδώ το μεσημεριανό του. Ο χώρος είναι πολύ φροντισμένος, η ίδια παραδέχεται πως απόλαυσε τη μεταμόρφωσή του. Το όλο λάμπει αφού είναι ψηλό και φωτεινό μαγαζί. Τυχαία, όμως, ανακάλυψαν αυτό το ύψος του ταβανιού, γκρεμίζοντας μια παλιά ψευδοροφή που έκανε το μέρος κάπως στενάχωρο και σκοτεινό. Αν και τα ξύλινα σκαμπό της έχουν ροδάκια και χρειάζεται να βρεις ένα τρόπο για να μην τσουλήσεις μακριά από το πιάτο, χάρηκα εδώ ένα γεύμα μοναχικό. Ηταν όμως καταπραϋντικό να βρίσκομαι μπροστά στην τζαμαρία, με τον ήλιο του Γενάρη να ζεσταίνει το μέτωπό μου και μια ωραία ψαρόσουπα να αχνίζει κάτω από τη μύτη μου.
Διοχάρους 35, Ιλίσια, Τ/2107290999
Καθημερινά 12.00-17.00
Τα Σάββατα παραδίδονται μαθήματα μαγειρικής.
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.