Ο γύρος του Αχιλλέα στον Νέο Κόσμο είναι αναμφίβολα μια απίθανη λιχουδιά και πάντα φιγουράρει σε όλες τις λίστες με τα καλύτερα σουβλάκια της Αθήνας. Ιδανικό μέγεθος, μετρημένο στα υλικά του, ως οφείλει κάθε συνταγή. Αλάδωτη πίτα με χειροποίητο χοιρινό γύρο από φρέσκο κρέας, καλοαλατισμένο και ψημένο με δεξιοτεχνία, μαζί με τα απολύτως απαραίτητα: μαϊντανό, κρεμμύδι και ντομάτα. Το τζατζίκι τους είναι επίσης φτιαγμένο εντός, για όποιον το προτιμά. Το μαγαζί του Αχιλλέα (Σπινθάρου 18), όπως και το κεμπαπτζίδικο του Τόμας (Μήτρου Σαρκουδίνου 49) έχουν κάνει τον Νέο Κόσμο μία από τις κορυφαίες περιοχές για foodies που αναζητούν καλτ νοστιμιά και τις πιο καθαρές, απαλλαγμένες από μοντερνιές, γεύσεις στο αιώνιο ελληνικό φαγητό του δρόμου.
Αυτές τις ημέρες η γειτονιά συζητιέται πολύ, ξανά, χάρη στο άνοιγμα του wine bar Επτά Μάρτυρες (Μεναίχμου 3Β). Μετά την επίσκεψή μου, πρώτα για σουβλάκι και μετά για κρασί, αποφάσισα πως αυτός ο ασυνήθιστος συνδυασμός έχει τελικά να προσφέρει τα καλύτερα των δύο κόσμων.
Προτείνω να φτάσετε στον Αχιλλέα λίγο πριν από τις 18.00, τότε η ουρά δεν είναι πολύ μεγάλη και ο γύρος δεν έχει τελειώσει. Ξεπουλάνε πριν από τις 22.00 συνήθως. Μπορείτε να ζητήσετε και να σας βάλουν κάποιο πιο ξεροψημένο κομμάτι κρέατος. Τρώτε το σουβλάκι επιτόπου και κατηφορίζετε προς το wine bar περπατώντας, περνώντας από στενά με συνεργεία και μαγαζιά με εξειδίκευση στα ταξίμετρα. Τελείως αφτιασίδωτη η Αθήνα εδώ, σπίτια με αναμονές και φανέλες απλωμένες μερικά μέτρα μακριά από την Καλλιρρόης.
Το Επτά Μάρτυρες ανοίγει στις 18.00, και μετά το σουβλάκι, θα φτάσετε πάνω στην ώρα. Καθώς δεν δέχονται κρατήσεις για το μπαρ, αυτή είναι μια καλή στιγμή για να βρείτε τη γωνιά σας εκεί λίγο πριν γίνει το αδιαχώρητο. Εντός χωράει περίπου 40 άτομα, καθήμενους και ορθίους, με το ποτήρι στο χέρι. Για να έχετε το δικό σας τραπέζι, σε ένα το σκηνικό που μοιάζει με γαλλικό μπιστρό, χρειάζεται απαραιτήτως κράτηση.
Ο επικεφαλής σομελιέ, Bradley Tomlinson, είναι φιλέλληνας και λατρεύει το ελληνικό κρασί, θέλησε όμως να αναδείξει μέσα από τη λίστα αυτή και μερικά από τα ωραιότερα κρασιά στον κόσμο, που φτιάχνονται, σαφώς, στη Γαλλία. Στην ελληνογαλλική του λίστα έχει δώσει έμφαση στις γηγενείς ποικιλίες, που θεωρεί πως είναι το δυνατό χαρτί μας και το συγκριτικό πλεονέκτημα απέναντι σε κάθε άλλη οινοπαραγωγό χώρα. Μπεγλέρι, Σεριφιώτικο, Πιπεράτο, υπάρχουν στη λίστα δίπλα σε Aligote και Viogner. Οι ετικέτες που σερβίρονται σε ποτήρι αφορούν κυρίως magnum φιάλες.
Εγώ, καθότι αρχικά δεν πεινούσα, πήρα ένα ζουμερό αφρώδες Cuvee Speciale Extra Brut Καρανίκα (9 ευρώ το ποτήρι), για να «ξεπλύνω» το σουβλάκι, και αποδείχθηκε μια εξαιρετική επιλογή. Δεν ξέρω μάλλον κανένα φαγητό που να μην ταιριάζει με ένα τόσο ωραίο κρασί. Οξύτητα στον Θεό και ωραίες μπουρμπουλήθρες έδωσαν μια αίσθηση γκουρμέ αλλά και comfort. Οι σαμπάνιες και αυτού του τύπου τα αφρώδη, που φτιάχνονται με την παραδοσιακή μέθοδο της Καμπανίας, εκτός από τις πολυτελείς ξεχωριστές περιστάσεις, είναι υπέροχα με street food. Αν ωστόσο πεινάσετε, ο σεφ Σεραφείμ Αθανασίου (παλιότερα στις κουζίνες του «Tudor Hall» αλλά και του «Σευχέλλες») βγάζει μικρά πιατάκια με μεζέδες, στη λογική ενός βολιώτικου τσιπουράδικου. Το pairing δεν είναι αυστηρό, ο πελάτης δεν μπορεί να επιλέξει πιάτο, αλλά δίνει τον ρυθμό στην παραγγελία και το είδος του μεζέ κλιμακώνεται, από κάτι πολύ απλό, όπως είναι ένα πεντανόστιμο καμένο λάχανο, μέχρι tataki τόνου, μύδια ή και σουπιά με χόρτα. Το σβέλτο σερβίρισμά τους και οι γλυκές τιμές (5 ευρώ/πιατάκι) σε προκαλούν να δοκιμάσεις σχεδόν όλο το μενού που φτιάχνεται καθ’ εκάστη με τα διαθέσιμα της αγοράς.
Οσο προχωράει το βράδυ, οι Επτά Μάρτυρες γίνονται ένα καθαρόαιμο μπαρ, με ζεστή ατμόσφαιρα, δυνατή μουσική και φωνές, ωραίο κόσμο και νόστιμο τσιμπολόγημα, που αξίζει τη φήμη του.
Καθημερινά από 18.00,
Σαββατοκύριακα από 14.00
*Τα καταστήματα και τα προϊόντα που προτείνονται είναι επιλογές της δημοσιογράφου και δεν έχουν εμπορικό σκοπό.