Πριν από κάποια χρόνια, ο Γιώργος Δαυίδ αποφάσισε να αγοράσει μια έκταση σε μια περιοχή κοντά στην κοιλάδα του ποταμού Ατσά ώστε να βλέπει από μακριά την Πέτρα Σολέας. Στο χωριό αυτό, που βρίσκεται στα Κατεχόμενα, γεννήθηκε ο θείος του, Αναστάσιος Λεβέντης, ο οποίος χάρη στην εργατικότητα και στην επινοητικότητά του κατάφερε να φτιάξει έναν οικονομικό κολοσσό στη Δυτική Αφρική. Σε λίγο το κτήμα απέκτησε μία ακόμα αξία πέραν της καθαρά συναισθηματικής. Εγινε ο τόπος όπου πήρε σάρκα και οστά το όραμα του επιχειρηματία για καλλιέργειες που να έχουν αρμονική σχέση με το περιβάλλον και να μην το αντιμάχονται. Εκεί παράγεται ένα από τα διασημότερα και πιο ποιοτικά ελαιόλαδα διεθνώς. Πρόσφατα, μάλιστα, κέρδισε το βραβείο του Γαστρονόμου Κύπρου για την παραγωγή ελαιολάδου.
Ο ελαιώνας του κτήματος «Atsa», με 6.500 ελαιόδενδρα από ποικιλίες Καλαμών, Κορωνέικη και Κυπριακή, κοντά στην Πράσινη Γραμμή, αγκάλιασε από νωρίς την καινοτομία με κύριο μέλημα να διασφαλισθεί η ποιότητα και η αξία των θρεπτικών συστατικών. Η ιδέα ήταν να στηριχθεί το όλο εγχείρημα στη σταθερότητα και στην ανθεκτικότητα του ίδιου του οικοσυστήματος και του εδάφους, ώστε ό,τι μεγαλώσει και παραχθεί εκεί να έχει ήδη την προστιθέμενη αξία. Το κτήμα εξελίχθηκε σταδιακά σε ένα περιβαλλοντικά προηγμένο αγρόκτημα που λειτουργεί ως πρότυπο και ως κέντρο εκπαίδευσης για την αειφόρο ανάπτυξη. Η ετήσια παραγωγή φθάνει σε 4.500 λίτρα ελαιολάδου –τα 1.250 αφορούν το βραβευμένο «7 Ελιές»–, ενώ εξάγεται το 80%. Το πιο σημαντικό για το λάδι αυτό είναι η εξαιρετικά χαμηλή οξύτητα και η υψηλή περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες. Δικαίως θεωρείται σήμερα ένα από τα πιο υγιεινά ελαιόλαδα σε παγκόσμιο επίπεδο, με ιαματική δράση.
Σπουδαία συμβολή στο κατόρθωμα έχει ο Γάλλος βιολόγος εδάφους Νικολά Νετιέν, που ξέρει από πρώτο χέρι πως όταν σέβεσαι το χώμα και δεν το μολύνεις με φάρμακα, εκείνο ανταποδίδει. Αλλωστε, η τοποθεσία είναι εξαιρετικά προικισμένη για καλλιέργειες. Βοηθούν τόσο η γεωλογική σύσταση των ηφαιστειογενών πλακών του όρους Τρόοδος όσο και η συνεχής θαλασσινή αύρα από τον κόλπο της Μόρφου. «Εμείς εδώ δεν καλλιεργούμε δένδρα. Καλλιεργούμε το χώμα. Και τα δένδρα μεγαλώνουν από μόνα τους», έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή του σε κυπριακή εφημερίδα. Αυτό σημαίνει πως όταν ένα δένδρο ή ένα φυτό ζει συμβιωτικά με τους μικροοργανισμούς και όχι με συνθετικά λιπάσματα, το αποτέλεσμα της καλλιέργειας είναι εκπληκτικής ποιότητας. Αλλη μια μεγάλη διαφορά είναι πως οι καρποί της ελιάς μαζεύονται αποκλειστικά με το χέρι, για να μη μωλωπίζονται. Το αγρόκτημα αυτό δείχνει πώς κάτι που ξεκίνησε ως νοσταλγία για το παρελθόν κατάφερε να γίνει πρωτοπόρο.
