Για τους ομογενείς, αλλά και τους ελληνογεννημένους που ζούσαν στη Βοστώνη και στα περίχωρά της, η φωνή του Ορέστη Δημητριάδη ήταν επί δεκαετίες ολόκληρες ο συνδετικός κρίκος με την Ελλάδα. Μέσα από τα ραδιοκύματα έφερνε την πατρώα γη πιο κοντά, έκανε τον πόνο της νοσταλγίας πιο μαλακό, με τα λόγια του και τα τραγούδια που διάλεγε. Ηταν σαν να τους μιλούσε η ίδια η πατρίδα, καθώς διέδιδε τη γλώσσα μας σε γενιές που σταδιακά αποκόπτονταν από αυτήν. Η πρόσφατη απώλειά του, λίγες εβδομάδες προτού κλείσει έναν αιώνα ζωής, έγινε αισθητή σε ολόκληρο το ακροατήριο που τον είχε ταυτίσει με τη ραδιοφωνική εκπομπή «Grecian Echoes», την οποία –μετά την αφυπηρέτησή του– συνεχίζει με αφοσίωση ο γιος του, Τεντ. Ηταν ο άνθρωπος που εμψύχωνε τον ελληνισμό σε δύσκολες στιγμές, όπως τα γεγονότα της Κύπρου και όχι μόνο.
Γεννημένος μέσα στις φλόγες της Μικρασιατικής Καταστροφής, ήρθε στη ζωή στη Μυτιλήνη, μιας και ο καπετάνιος του πλοίου που μετέφερε την προσφυγοπούλα έγκυο μάνα του από τη Μαγνησία της Ιωνίας δεν ήθελε γεννητούρια στο κατάστρωμα. Ο πατέρα του Θεόδωρος, που έμεινε πίσω πολεμώντας, δεν κατάφερε να γλιτώσει από τους Τούρκους. Η λεχώνα, το νεογέννητο και κάποιοι συγγενείς εγκαταστάθηκαν αρχικά στο Ναύπλιο, σε έναν καταυλισμό δίχως νερό και ηλεκτρικό. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε από μια θεία του δασκάλα. Μεγαλώνοντας έκανε δουλειές του ποδαριού για να βοηθάει τη μητέρα του. Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο βοηθούσε αιχμαλώτους πολέμου να αποδράσουν από το περιβόητο Γεντί Κουλέ της Θεσσαλονίκης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς, ανακρίθηκε αλλά δεν «έσπασε». Ο ηρωισμός του αναγνωρίσθηκε από τις συμμαχικές δυνάμεις με παρασημοφόρηση. Το 1949 πολέμησε και στον Εμφύλιο. Δύο χρόνια αργότερα αποφάσισε να μεταναστεύσει αναζητώντας την τύχη του στην Αμερική.
Εφθασε με το καράβι «Λα Γουάρντια», στον τελευταίο του πλου, μιας και, όπως έλεγε ο ίδιος, δεν ήταν αξιόπλοο και κόντεψαν να βουλιάξουν. Γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης και γνώρισε τη γυναίκα του και μελλοντική μητέρα των τριών παιδιών του, Χλόη. Το 1960, ο ραδιοφωνικός παραγωγός Τζον Μπούρας τον προσκάλεσε να κάνουν μαζί την εκπομπή «Ελληνική ηχώ», απογειώνοντας έτσι μια καριέρα που είχε ξεκινήσει μερικά χρόνια πριν. Από κοινού έγιναν οι πιο αναγνωρίσιμες φωνές της ομογένειας. Ο σχολιασμός της επικαιρότητας ήταν σαν τον ομφάλιο λώρο με τη χώρα των γονιών και των παππούδων. «Το είπε ο Δημητριάδης», έλεγαν οι ομογενείς με σεβασμό.
Επειτα από πέντε δεκαετίες πορείας στη δημοσιογραφία και στην εκφώνηση, αποφάσισε να αποσυρθεί για να χαρεί τα παιδιά του, τον Τεντ, τον Πίτερ και την Ντέμπι, καθώς και τα έξι εγγόνια του. Η σορός του εξετέθη σε λαϊκό προσκύνημα στον Ναό των Ταξιαρχών, στη Μασαχουσέτη, και ετάφη στο Κοιμητήριο Μάουντ Ομπερν.