Ηταν η πρώτη φορά εδώ και αρκετά χρόνια που έχασα το συνεπές ραντεβού μου για το φιλανθρωπικό κοντσέρτο στις αρχές Αυγούστου στην Υδρα, στη μνήμη του επιχειρηματία και ξενοδόχου Κωστή Σοφιανού. Λάτρης της κλασικής μουσικής ο εκλιπών, δεινός βιολιστής και από τους πρώτους που εντόπισαν το ταλέντο του Λεωνίδα Καβάκου, καλλιεργημένος και λεπταίσθητος, «έφυγε» το 2009 προδομένος από την καρδιά του. Η σύζυγός του Τζένη και ο γιος του Αλέξανδρος διοργανώνουν έκτοτε μια εκδήλωση για να στηρίξουν οικονομικά και ηθικά το Κουλούρειο Νοσοκομείο του νησιού, όπου οι γιατροί έκαναν τα πάντα για να τον κρατήσουν στη ζωή, δίχως να τα καταφέρουν. Πρόκειται για ένα νοσηλευτικό ίδρυμα που ανήκει στην Εκκλησία και διοικείται υποδειγματικά παρέχοντας υπηρεσίες υγείας στους ντόπιους και στους επισκέπτες.
Κάθε καλοκαίρι μετακαλούν από το εξωτερικό σπουδαίους μουσικούς, που συνήθως βρίσκονται στο ξεκίνημα της καριέρας τους, αλλά έχουν ήδη διακριθεί σε μεγάλους διαγωνισμούς. Μέσα σε 12 χρόνια έχουμε καμαρώσει ταλέντα που σίγουρα θα αφήσουν το αποτύπωμά τους στο στερέωμα της κλασικής μουσικής. Εφέτος εμφανίσθηκε ο Κέβιν Ζου στη φιλόξενη αυλή της Ιεράς Μητρόπολης Υδρας, με μια ορχήστρα 22 μουσικών από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών. Ο Αμερικανός βιολονίστας κέρδισε το 2018 το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Νικολό Παγκανίνι. Είναι ο νεότερος νικητής στην ιστορία του διαγωνισμού. Το βιολί που χρησιμοποιεί είναι το Εx-Lord Wandsworth, που δημιούργησε ο Στραντιβάρι το 1722. Το πολύτιμο μουσικό όργανο ανήκει στο Ιδρυμα Ryuji Ueno, το οποίο και παραχωρεί στον Ζου το δικαίωμα χρήσης του. Οσο βρισκόταν στο νησί, ο νεαρός σολίστ δεν το άφησε από τα χέρια και τα μάτια του, φυλάσσοντας αυτό το μοναδικό αντικείμενο για τις επόμενες γενιές μουσικών. Το πρόγραμμα της συναυλίας περιελάμβανε το Eine Kleine Nachtmusik του Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ και Violin Concerto No 1 in D major, Op. 6, του Νικολό Παγκανίνι.
Λόγω των μέτρων κατά της πανδημίας τηρήθηκαν όλα τα πρωτόκολλα και ο αριθμός των θεατών ήταν μικρότερος. Η αυλή της μητρόπολης έγινε μια αγκαλιά για τους μουσικούς, που ξεκίνησαν ερμηνεύοντας τον Εθνικό Υμνο, για να τιμήσουν την επέτειο από τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης. Το κοινό αποθέωσε τον Ζου, που έδωσε τον καλύτερό του εαυτό στη σκηνή και έδειξε την τρομερή ερμηνευτική του δεινότητα αποκαλύπτοντας και μια πιο συναισθηματική πλευρά του. Για πολλά λεπτά μετά τη λήξη του ρεσιτάλ καταχειροκροτήθηκε από τους θεατές, που στέκονταν όρθιοι. Για το μπιζ ο Αμερικανός επέλεξε επίσης Παγκανίνι, συγκεκριμένα το 24ο και τελευταίο από τα καπρίς του. Ραντεβού τον επόμενο Αύγουστο.
