Από το τηλεοπτικό «The Wire» πέρασαν αμέτρητοι χαρακτήρες, πρώτης αλλά και δευτερότριτης γραμμής. Ουσιαστικά δεν υπάρχει ένας αληθινός κεντρικός (αντι-)ήρωας. Ισως λίγο να ξεχωρίζει ο Ντόμινικ Ουέστ στον ρόλο του αστυνομικού Μακνάλτι, αλλά στην πραγματικότητα ο αληθινός πρωταγωνιστής είναι η ίδια η πόλη, η Βαλτιμόρη, οι δρόμοι της, τα πεζοδρόμιά της, κυρίως οι διαβόητες «γωνίες» της. Μέσα σε αυτό το μπαλζακικής πνοής συνονθύλευμα, ο Ομάρ Λιτλ είχε το δικό του βάθρο. Τον υποδυόταν ο Μάικλ Κ. Ουίλιαμς, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του προχθές, στα 54 του. Η αιτία του θανάτου του είναι πιθανώς η υπερβολική δόση ουσιών.
Η χαρακτηριστική ουλή στο πρόσωπο του Ομάρ ήταν αληθινή: ο Ουίλιαμς την είχε «κληρονομήσει» από ξυράφι, έπειτα από άγριο καβγά σε μπαρ της Νέας Υόρκης όταν ακόμη ήταν είκοσι πέντε χρόνων.
Οι θεατρικές σπουδές τον έβγαλαν από τους μπελάδες αλλά δεν θα ήταν τραβηγμένο να πει κάποιος ότι ο Ουίλιαμς ήταν μια σύγχρονη εκδοχή των ερασιτεχνών ηθοποιών του ιταλικού νεορεαλισμού (το «The Wire» είχε πολλές τέτοιες περιπτώσεις, έτσι κι αλλιώς).
Η ουλή δεν ήταν μόνον τρομακτική, αλλά συμβόλιζε και την εσωτερική ρωγμή σε έναν σκληρό του δρόμου ο οποίος όμως διέθετε μιαν ιδιότυπη ηθική, ειδικά σε ό,τι αφορά τα ναρκωτικά. Η δε απροκάλυπτη, απενεχοποιημένη ομοφυλοφιλία του Ομάρ σε έναν κόσμο αρχέγονων αρρενωπών ενστίκτων και προκαταλήψεων έμοιαζε να ενισχύει τον προσωπικό του μύθο αντί να τον μειώνει στο ωμό σύμπαν του Ντέιβιντ Σάιμον, δημιουργού της σειράς.
Ο Ομάρ παραμένει φόβητρο ώς το τέλος, και ας είναι απελπιστικά μόνος – και εξαντλημένος. Το τέλος του, ωστόσο, σε μιαν απολύτως ανύποπτη σκηνή, έρχεται σαν επιβεβαίωση ενός παραλόγου που διαφεντεύει ζωές που επιβιώνουν χωρίς να ζούνε πραγματικά. Ο φαινομενικά ατρόμητος Ομάρ δεν θα επιβιώσει: ένας πιτσιρικάς θα τον πυροβολήσει πισώπλατα, καθώς ψωνίζει σε ασιατικό ψιλικατζίδικο. Ουσιαστικά δεν θα μάθει ποτέ τι τον βρήκε. Αδοξος θάνατος, τόσο για τον Ομάρ όσο και για τον Ουίλιαμς που τον ερμήνευσε. Με την αθανασία, όμως, εξασφαλισμένη.