Πέρα από τα χταπόδια

Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι δεν τρώει χταπόδια επειδή είναι έξυπνα, απίστευτα, αλλόκοτα πλάσματα, χαρακτηριστικά μοναδικά στη φύση και με το μεγαλύτερο μυαλό από όλα τα ασπόνδυλα (και τα περισσότερα σπονδυλωτά) είναι κάτι που θα έκανε έξαλλο έναν οπαδό της βαθιάς οικολογίας και της «βιοκεντρικής ισότητας»

1' 36" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι δεν τρώει χταπόδια επειδή είναι έξυπνα, απίστευτα, αλλόκοτα πλάσματα, χαρακτηριστικά μοναδικά στη φύση και με το μεγαλύτερο μυαλό από όλα τα ασπόνδυλα (και τα περισσότερα σπονδυλωτά) είναι κάτι που θα έκανε έξαλλο έναν οπαδό της βαθιάς οικολογίας και της «βιοκεντρικής ισότητας», της ριζοσπαστικής δηλαδή άποψης ότι όλοι οι οργανισμοί και όλες οι οντότητες έχουν την ίδια ηθική αξία.

Θα εξόργιζε επίσης εκείνον που έχει διαβάσει το βιβλίο του Tομ Ρίγκαν «Συνηγορία των δικαιωμάτων των ζώων», όπου ο Αμερικανός φιλόσοφος υποστηρίζει πως όλα τα πλάσματα είναι «ζωντανά υποκείμενα» και απολαμβάνουν δικαιώματα.

Ακόμη και κάποιος λιγότερο ριζοσπάστης, όμως, δυσκολεύεται να κατανοήσει πώς αυτός που δεν τρώει χταπόδια για τους λόγους που αναφέραμε προηγουμένως, αισθάνεται άνετα να βάζει στο πιάτο του ένα αθώο και χαριτωμένο αρνάκι. Ωστόσο, αν σε κάτι βοήθησε η συζήτηση γύρω από το επίμαχο άρθρο του Θοδωρή Γεωργακόπουλου στην «Κ» («Γιατί δεν τρώω πια χταπόδια», 10/6/2022), το οποίο έγινε viral στο Διαδίκτυο, είναι ότι έστρεψε το βλέμμα μας πέρα από τα χταπόδια, στον θαλάσσιο κόσμο όπου υπάρχουν πραγματικά μεγάλα και επείγοντα ζητήματα. Κι αν έστω και ένας αναγνώστης προβληματίστηκε, είναι κέρδος. Τι εννοώ;

Το παγκόσμιο οικολογικό πρόβλημα της προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος, της βιοποικιλότητας, του πληθυσμού των ψαριών στη θάλασσα. Σύμφωνα με το WWF, το 80% των πληθυσμών ψαριών στη Μεσόγειο υπεραλιεύεται. Διπλάσιοι αλιευτικοί στόλοι από όσους η θάλασσα μπορεί να αντέξει πασχίζουν να καλύψουν τη ζήτηση, συχνά αλιεύοντας παράνομα ή και μικρά ψάρια που δεν έχουν προλάβει να αναπαραχθούν ούτε μία φορά. Είδη κινδυνεύουν να εξαφανιστούν από την υπεραλίευση, την κλιματική κρίση, τα ψάρια-εισβολείς και φυσικά τις ανεύθυνες πρακτικές καταναλωτών και εστιατόρων. Σε δεκάδες ψαροταβέρνες της χώρας, λ.χ., μπορείς να βρεις είδη που απαγορεύονται, όπως είναι ο γόνος και οι πετροσωλήνες.

Αν συνεχίσουμε σε αυτούς τους ρυθμούς και με την ίδια αδιαφορία και ανευθυνότητα σε σχέση με τις θάλασσές μας και το περιβάλλον γενικότερα, το μέλλον προδιαγράφεται μαύρο για όλα τα είδη, είτε είναι έξυπνα είτε όχι.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή