Σκηνή πρώτη: Ανδρας γύρω στα 40-45 κάθεται μόνος του σε καφετέρια. Εχει στερεώσει το κινητό του σε πλάγια θέση στο ποτήρι με το νερό και μέσω κάποιας εφαρμογής, κάνει βιντεοκλήση. Βλέπουμε τον φίλο του(;) στην οθόνη, πιθανότατα σε κάποιο δωμάτιο του σπιτιού του, στο φόντο διακρίνεται μια βιβλιοθήκη, φοράει λευκό φανελάκι, καπνίζει, πίνει καφέ.
Ακούμε τη συνομιλία τους κανονικά, λες και βρίσκονται και οι δύο δίπλα μας, η ένταση της φωνής τους είναι υψηλή, φωνάζουν παραπάνω θεωρώντας ότι δεν ακούει ο ένας τον άλλον καλά, γελάνε, μια εικόνα εκτός από αφόρητα ενοχλητική, στα όρια της γελοιότητας – από μακριά βλέπεις έναν άνδρα να μιλάει σ’ ένα ποτήρι.
Σκηνή δεύτερη: Σε εστιατόριο του κέντρου, ιταλικό μπιστρό εξαιρετικής αισθητικής, με φινετσάτη κουζίνα και μεγάλη ποικιλία κρασιών από τον διεθνή αμπελώνα, οι αγριοφωνάρες της διπλανής παρέας έχουν κάνει «κατάληψη» στα τραπέζια, το πεζοδρόμιο, τη γειτονιά.
Τρεις άνδρες και τέσσερις γυναίκες, σε κατάσταση που έχει περάσει από το κέφι στον παροξυσμό, κάνουν δυσάρεστη εμπειρία την παραμονή όλων των υπολοίπων. Κάποιοι από τα διπλανά τραπέζια τούς κοιτάζουν διακριτικά, άλλοι ζητούν λογαριασμό. Οι σερβιτόροι χασκογελάνε ανταλλάσσοντας πειράγματα με κάποιον από τη συγκεκριμένη παρέα, μάλλον συχνό πελάτη, σερβίρουν κρασιά και ποτά, κατανάλωση να υπάρχει και όλα τα υπόλοιπα είναι άνευ σημασίας.
Ο δημόσιος χώρος στην Ελλάδα αποτελεί πρόβλημα με πολλές διαφορετικές εκφράσεις, μπόλικη αυθαιρεσία, επιβολή κακού γούστου, έλλειψη σεβασμού. Προφανώς αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Πιθανότατα να είναι πιο έντονο το φαινόμενο, όψεις του ιδιωτικού να επιβάλλονται στον δημόσιο χώρο, να εκτίθενται σε δημόσια θέα, αλλά και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί.
Στον δημόσιο χώρο είμαστε «συνιδιοκτήτες». Είτε πρόκειται για μια πλατεία είτε για τα τραπεζάκια ενός εστιατορίου σε ένα πεζοδρόμιο της πόλης, βρισκόμαστε σε έναν κοινό τόπο, την ίδια στιγμή, έχοντας συνάψει μια συμφωνία ορθής συμπεριφοράς. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες αυθαίρετων οικειοποιήσεων του δημόσιου χώρου που μας προκαλούν πολλές παρενέργειες.