Δεν υπάρχει πιο παλιά «Νέα Αθήνα» από το κομμάτι ανάμεσα στην Ομόνοια και στο Σύνταγμα. Η νέα πόλη των Αθηνών, απλωμένη από τα Παλιά Ανάκτορα και μετέπειτα Βουλή έως τα καφενεία, τα ξενοδοχεία και τα καταστήματα των Χαυτείων και των πέριξ, περιέκλειε όλα τα αστικά μυστήρια. Πυκνή κυλούσε η αστική ζωή. Γύρω στα 1900, όταν ήταν ακόμη αραιοκατοικημένες ή και άκτιστες οι περιοχές κατά μήκος της Πατησίων μετά το Μουσείο, η ζωή των Νέων Αθηνών κυλούσε από την Αμαλίας και την τότε Κηφισιάς (μετέπειτα Βασιλίσσης Σοφίας) έως τη Νεάπολη, τα Εξάρχεια, το Μεταξουργείο.
Τον Δροσίνη, τον Παλαμά και τον Ξενόπουλο θα τους έβλεπες στη Νεάπολη ή στο Σύνταγμα, στην Πανεπιστημίου ή στην Ομόνοια. Οταν επί Χαριλάου Τρικούπη συντελέστηκε οικοδομικός οργασμός, η Αθήνα υιοθετούσε νέα πρότυπα. Οσο παράδοξο και αν φαίνεται, τα μεγάλα κτίρια εκμετάλλευσης δεν ήταν έως τότε τόσο συνηθισμένα γιατί η αγορά ήταν μικρή και τα επενδυτικά κεφάλαια περιορισμένα. Αλλά να που και σήμερα ατενίζουμε τα μεγάλα κτίρια της αθηναϊκής μπελ επόκ, όσα στέκουν όρθια, όπως το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά, γωνία Πανεπιστημίου και Χαριλάου Τρικούπη, που περνάει πλέον σε νέα εποχή.
Ηταν τότε, τέλη 19ου και αρχές 20ού αιώνα, που η Αθήνα απέκτησε κτίρια εκμετάλλευσης, μεγάλου μεγέθους, όπως ήταν οι επενδύσεις του Πεσμαζόγλου (Μέγαρον Πρωίας στην Πανεπιστημίου 39 και η μεγαλοπρεπής Πολυκατοικία στη γωνία Ηρώδου του Αττικού και Κηφισιάς), οι επεκτάσεις του Αρσακείου με την εμπορική στοά ή το Μέγαρο Κούπα, στην αρχή της Πανεπιστημίου. Ο Τσίλλερ, που ήταν κομμάτι του αστικού μετασχηματισμού της Αθήνας, με επιφανείς πελάτες οικονομικής ισχύος, είχε σχεδιάσει κάποια από αυτά, όπως και το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά, για τον φίλο και συμπατριώτη του Ερρίκο Σλήμαν.
Αυτό το εμπορικό, ως επί το πλείστον, κτίριο του 1890 ουδέποτε απέκτησε την πλήρη διακοσμητική εξάρτυση, όπως προέβλεπαν τα σχέδια του Τσίλλερ. Δεν τοποθετήθηκαν οι πυργίσκοι όπως στο νέο Αρσάκειο, ούτε οι διακοσμητικές μετόπες και τα κάνιστρα. Αλλά ήταν ένα κτίριο εντυπωσιακό σε κλίμακα. Ο πολυμήχανος Σλήμαν το προόριζε για να βοηθήσει τα παιδιά του, την Ανδρομάχη Σλήμαν-Μελά (σύζυγο του Λέοντος Μελά, που πέθανε νέος, όπως και ο μεγαλύτερος αδελφός του Παύλος) και τον Αγαμέμνονα (πιο τυχοδιωκτική φύση, βουλευτής Αγιάς Λαρίσης, αναπληρώνοντας τον κουνιάδο του).
Ο Τσίλλερ είχε σχεδιάσει ως γνωστόν για τον Σλήμαν το Ιλίου Μέλαθρον, λίγο πιο πάνω στην Πανεπιστημίου, που αποπερατώθηκε το 1881, το πιο λαμπρό ιδιωτικό μέγαρο της Αθήνας. Και με τον Σλήμαν είχαν συνεργαστεί και στην ανέγερση του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, πίσω από το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά, στην οδό Φειδίου και Χαριλάου Τρικούπη. Θα προσθέσουμε και τον αρχαιολόγο Βίλχελμ Ντέρπφελντ, για να συμπληρώσουμε τη γερμανική τριανδρία των Αθηνών. Το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά συνορεύει στην πίσω όψη του με την άλλοτε οικία του Αυστριακού πρέσβη Αντον Πρόκες φον Οστεν επί της Φειδίου 3, γνωστή αργότερα ως έδρα του Ελληνικού Ωδείου, με γενεσιουργό μοχλό αρχικά την προσωπικότητα της πιανίστας Λίνα φον Λότνερ, μιας άλλης Γερμανίδας της Αθήνας. Οταν αυτή η παλαιότατη οικία ανήκε για ένα διάστημα στην Ανδρομάχη Σλήμαν-Μελά, η Λίνα φον Λότνερ είχε στεγάσει εκεί, γύρω στο 1899, το Ωδείον Λότνερ.
Οταν χτίστηκε το Μέγαρο Σλήμαν-Μελά, ένα κτίριο γραφείων, διαμερισμάτων και καταστημάτων της εποχής, ένα κτίριο για να φέρνει εισόδημα, η Εθνική Βιβλιοθήκη δεν είχε χτιστεί ακόμη… Οι Γερμανοί της Αθήνας του 1900 έχουν αφήσει ισχυρά ίχνη.