Οι επίμονοι ελαιοπαραγωγοί

Οι επίμονοι ελαιοπαραγωγοί

Ο Δημήτρης Αδαμίδης κρατούσε το μπουκαλάκι με το ελαιόλαδο σαν να είχε στα χέρια του το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου

1' 37" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο Δημήτρης Αδαμίδης κρατούσε το μπουκαλάκι με το ελαιόλαδο σαν να είχε στα χέρια του το πιο πολύτιμο πράγμα του κόσμου. Μιλούσε για την παραγωγή, τα δέντρα, την ιστορία του κτήματος με μεγάλη περηφάνια και βαθιά αγάπη. Στο βλέμμα του διέκρινες μιαν ακλόνητη πίστη ότι θα ξαναγίνουν όλα από την αρχή, η ιστορία δεν τελειώνει εδώ κι ας έμειναν όρθια από τη φωτιά μόλις 3 από τις 3.000 ελαιόδενδρα.

Η ιστορία του Κτήματος Μιχελή ξεκίνησε στον λόφο Κώνο, όταν το 1935 ο προπάππους του 25χρονου Δημήτρη και του αδελφού του Βασίλη, Ιωάννης Μιχελής, έφθασε στην Αλεξανδρούπολη από τη Λαμία με την οικογένειά του. Εφτιαξε έναν ελαιώνα 15 στρεμμάτων, μπολιάζοντας τα ελαιόδενδρα με την εκλεκτή τοπική ποικιλία Μάκρης. Ρίζωσαν τα δέντρα, ρίζωσε κι αυτός. Τη σκυτάλη πήρε ο παππούς του Δημήτρη και του Βασίλη, Δημήτρης Μιχελής, εγκαινιάζοντας μια περίοδο συνεχούς ανάπτυξης καθώς υιοθέτησε πρωτοποριακές για την εποχή μεθόδους και πρακτικές: εφάρμοσε για πρώτη φορά στην Αλεξανδρούπολη σύστημα στάγδην άρδευσης, μπαίνοντας με νέες ιδέες στη λογική της ολοκληρωμένης διαχείρισης του ελαιώνα.

Η τρίτη γενιά, οι γονείς των δύο αδελφών, πατώντας σε γερές ρίζες συνέχισε στον ίδιο δρόμο επενδύοντας σταθερά στη μοναδική διεθνώς ποικιλία ελιάς, αυτή της Μάκρης. Η τέταρτη γενιά, τα παιδιά τους Δημήτρης και Βασίλης, γεωπόνος με ειδίκευση στην τεχνολογία τροφίμων ο πρώτος, οικονομολόγος ο δεύτερος, με πυξίδα την παράδοση αλλά και με φρέσκο βλέμμα και ενθουσιασμό, δημιούργησαν νέα προϊόντα, ανοίχτηκαν με εξαγωγές στη Γερμανία και στην Αγγλία. Κι ύστερα ήρθε η φωτιά. Μόνο το κτίριο με τα μηχανήματα ελαιοποίησης έμεινε άθικτο σαν από θαύμα. Ολα τ’ άλλα έγιναν στάχτη. Εκτός από το πείσμα του Δημήτρη και του Βασίλη. Αυτό θα είναι η πρώτη ύλη για να ξανακαρπίσουν τα δέντρα. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Η πολιτεία πρέπει να στέκεται σταθερά δίπλα στους επίμονους ελαιοπαραγωγούς, στους επίμονους αγρότες και κτηνοτρόφους, στους παραγωγούς που κόντρα σε όλες τις δυσκολίες, τις φωτιές και τις πλημμύρες παλεύουν να σταθούν όρθιοι, γιατί ο δρόμος θα είναι δύσκολος και μακρύς.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή