Γκαλερί και μουσεία προσπαθούν να ξεπεράσουν το μούδιασμα που έφερε η ακινησία του Μαρτίου και του Απριλίου. Οι κανόνες ασφαλούς λειτουργίας αναπροσαρμόζονται και τα καλοκαιρινά τους σχέδια τροποποιούνται. Μέσα σε αυτό το κλίμα ρευστότητας, η αίθουσα τέχνης Citronne, στον Πόρο, θα πραγματοποιήσει το ανακοινωμένο από καιρό θερινό της πρόγραμμα με τις δίδυμες εκθέσεις. Ενα αφιέρωμα στη δουλειά του φωτογράφου Νίκου Μάρκου στον χώρο της και μια έκθεση με έργα του Κωνσταντίνου Ξενάκη, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγες ημέρες, στο αρχαιολογικό μουσείο του νησιού, σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων.
«Είναι ένα αβέβαιο καλοκαίρι, αλλά όλοι μας προσπαθούμε να δούμε το μέλλον με θετική διάθεση και να αντλήσουμε δυνάμεις από τα καλά πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας. Με αυτό το σκεπτικό αποφασίσαμε να κάνουμε κανονικά τις φετινές μας εκθέσεις, δίχως βέβαια επίσημα εγκαίνια, διότι η τέχνη είναι κάτι που μπορεί να αυξήσει τα ψυχικά μας αποθέματα», λέει στην «Κ», η Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη, που μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα, μετά ένα μεγάλο διάστημα παραμονής στις ΗΠΑ. «Σε πολλές μεγάλες πόλεις της Αμερικής, όπως η Βοστώνη, η καραντίνα σε χώρους τέχνης και μουσεία συνεχίζεται και έτσι το βάρος έχει πέσει στις ψηφιακές ξεναγήσεις αλλά και στις πλατφόρμες όπου μπορεί κανείς να δει αλλά και να αγοράσει τέχνη», υπογραμμίζει από την άλλη πλευρά της γραμμής.
Λήψη του Νίκου Μάρκου από την Ελευσίνα.
Η Citronne είχε αποφασίσει από την περασμένη χρονιά να κάνει ένα ψηφιακό άνοιγμα, το οποίο συνέπεσε με την έλευση της πανδημίας. «Ο στόχος ήταν να μπορούμε να παρουσιάσουμε κατ’ αυτόν τον τρόπο έργα Ελλήνων καλλιτεχνών στο εξωτερικό. Η πατρίδα μας διαθέτει πολύ αξιόλογους εικαστικούς δημιουργούς, αλλά δεν έχει οργανώσει το πλέγμα της ανάδειξής τους, που περνά μέσα από την ύπαρξη μουσείων σύγχρονης τέχνης, πολιτιστικής εξωστρέφειας και μεγάλου αριθμού συλλεκτών που να υποστηρίζουν τους καλλιτέχνες – όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες. Τώρα δίνεται η δυνατότητα να αυξήσουμε την εμβέλεια της ελληνικής τέχνης συμμετέχοντας στο ψηφιακό περιβάλλον», τονίζει η γκαλερίστα.
«Για τους φιλότεχνους, βέβαια, που έχουν μάθει να βλέπουν διά ζώσης μια καλλιτεχνική δημιουργία, η οθόνη δεν μπορεί να υποκαταστήσει την επαφή με το έργο τέχνης. Ούτε μια συνομιλία μέσω του Διαδικτύου μπορεί να έχει την ώσμωση που επιτυγχάνεται μέσα από τη συνύπαρξη ανθρώπων στις γκαλερί και τα μουσεία. Το τοπίο αλλάζει και είναι νωρίς για να πούμε πώς θα διαμορφωθεί τελικά. Ο,τι και να συμβεί, όμως, η καλή τέχνη και η σωστή παρουσίασή της λειτουργούν πάντοτε ιαματικά».