Είναι ένα σκούρο πράσινο τσουκάλι που, από την πολλή χρήση, έχει μια αμυδρή ραγισματιά στον πάτο. Αρνούμαι να το αποσύρω από την κουζίνα μου. Εχω μαγειρέψει αμέτρητες ρεβυθάδες και κατσικάκια, αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος. Δώρο από χέρι μοναδικό, το διάλεξε σε μια επίσκεψή μας στη Σίφνο η μεγάλη κυρία της ελληνικής κεραμικής Μπέτυ Ψαροπούλου (1930-2009): «Πάρ’ το να κάνεις ωραία φαγάκια και να με θυμάσαι όταν τρως τη νοστιμιά που ψήθηκε στον πηλό», μου είχε πει τότε. Ηταν μια γυναίκα επιβλητική, δραστήρια και πεισματάρα μέχρι το τέλος, παρά τα πολλά προβλήματα υγείας της. Χάρη στην πολυετή καταγραφή και μελέτη της έχουμε σήμερα τα καθαρά αχνάρια της ιστορίας της νεότερης ελληνικής κεραμικής.
Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, άρχισε να ενδιαφέρεται για το θέμα το 1950 και μαθήτευσε κοντά στον Βαλσαμάκη. Υστερα ξεκίνησε τις αυτοψίες στα καμίνια των αγγειοπλαστών, ακόμη και στα πιο απόμακρα μέρη. Μάλιστα, την είχαν συλλάβει δυο – τρεις φορές ενωμοτάρχες και χωροφύλακες, διότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι μια μητέρα δυο μικρών παιδιών πεζοπορούσε στην ύπαιθρο για να βρει τους τσουκαλάδες και να κοιμηθεί στο τσαρδί τους. Ευτυχώς, είχε για συμπαραστάτη τον επίσης αείμνηστο σύζυγό της, Γιώργο Ψαρόπουλο, που της στάθηκε ηθικά και οικονομικά, βοηθώντας την να διευρύνει τη συλλογή της. Στήριξε και τη δημιουργία του Κέντρου Νεώτερης Κεραμικής σε ένα παλιό σπίτι που της παραχώρησε η πολιτεία στον Κεραμεικό, για να στεγάσει έναν μουσειακό, ερευνητικό και εκπαιδευτικό οργανισμό. Πριν από λίγες ημέρες, μάλιστα, ανακοινώθηκε –όπως κάθε χρόνο– η έναρξη μαθημάτων κεραμικής, που ήταν ήδη δημοφιλή αλλά μετά τον κορωνοϊό έγιναν ανάρπαστα. Λες και ο εγκλεισμός ξεκλείδωσε στους ανθρώπους την ανάγκη να ασχοληθούν με το χώμα και το νερό.
Ενας από τους καημούς της Ψαροπούλου ήταν η διάσωση της παράδοσης. Θεωρούσε, μάλιστα, ότι αν υπήρξε ένα αόρατο νήμα που μας έδενε έως το 1950 με τους αρχαίους ημών προγόνους, αυτό ήταν ο πηλός. Ηταν τόσο μεγάλη γνώστρια, που την αναζητούσαν οι αρχαιολόγοι για να τους διαφωτίσει ως προς τη χρήση αντικειμένων που δεν γνώριζαν. Είναι, λοιπόν, πολύ θετικό ότι πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκε επίσημα η βούληση της Πολιτείας να δημιουργήσει στη Σίφνο μια σχολή αγγειοπλαστών. Το νησί επισκέφθηκε στα τέλη Αυγούστου ο υφυπουργός Πολιτισμού Νικόλας Γιατρομανωλάκης και συνάντησε πολλούς αγγειοπλάστες. Μαζί με τη δραστήρια δήμαρχο Μαρία Ναδάλη έκαναν τον σχεδιασμό, ώστε ο φορέας να ενταχθεί στο πλαίσιο του προγράμματος του ΥΠΠΟΑ για την αναβίωση της ελληνικής χειροτεχνίας, με το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας Ελλάδα 2.0. Μακάρι να προχωρήσει, γιατί και η Μπέτυ Ψαροπούλου, από εκεί ψηλά που είναι, θα έχει πια αγανακτήσει.
Ακολουθήστε το kathimerini.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στο kathimerini.gr